Συζεύξεις Διός

Ευρύωψ Ζευς

2.Γιατί ο Ζευς δεν λέει το όνομά της Ευρώπης;
Τι  διαιρεί και τι ενώνει;
Τι ενώνεται στις συζεύξεις του Διός;

 

   Ποιος είναι ο Ζευς , ο νεότερος κυβερνήτης του κόσμου που καθαιρεί τον Κρόνο, μοιράζει την εξουσία με τα αδέλφια του, τον Ποσειδώνα και τον Πλούτωνα και κάνει πολλά παιδιά, όλα όμορφα και θαυμαστά;

  Ο Όμηρος μας υπογραμμίζει πως άμα τη εμφανίσει του, όλοι οι θεοί ανασταίνονται σηκώνονται σε πράξη σεβασμού και ο ίδιος  ο ηγέτης του Ολύμπου δηλώνει πως είναι υπεράνω θεών και ανθρώπων.

τόσσον ἐγὼ περί τ' εἰμὶ θεῶν περί τ' εἴμ' ἀνθρώπων 27 

.Θ Ιλιάς

Επειδή η φιλοσοφία είναι η προτίμησή μου, αποφεύγω να εμπλέκομαι σε θρησκευτικά θέματα δόγματος, πίστης και ευσέβειας διατηρώντας την ανεξαρτησία της σκέψης και το θάρρος της έρευνας. Η ομηρική αλληγορία  μας μιλά για την υπεροχή του ανθρωπίνου νου, τη δεξιοτεχνία του εγκεφάλου, άμα τη εμφανίσει του ανθρωπίνου είδους πάνω στη γη και, μετά το τέλος  των μεγάλων γεωλογικών μεταβολών και ορογενέσεων και ο Αναξαγόρας  φιλοσοφεί  άνευ ευτελείας,για ένα αυτοσύστατο νου.

Έτσι δεν μπορώ να φανταστώ και ούτε μπορώ να δεχθώ έναν θεό με μεταβολισμό και αναπαραγωγή, να τεκνοποιεί , ανόμως και παρανόμως πάνω στη γη, αλλά  μπορώ να κατανοήσω τις  νοητικές διεργασίες  του "θεού" ΝΟΥ που διαιρεί, διακρίνει ξεχωρίζει και ενώνει , συνδέει  τις αντιληπτικές ικανότητες  των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου, όταν  βλέπει μια ωραία ΙΔΕΑ όμορφη και παρθένα να την ερωτεύεται, να πλαγιάζει μαζί της και να γεννά όμορφα παιδιά. Το  μυαλό μας δραπετεύει πάντα κυνηγώντας τη γνώση , γιατί θέλει να ξέρει και να γνωρίζει και βγαίνει από τον Λαβύρινθο συνδέοντας τα γεγονότα, τις λέξεις, τα γράμματα και τα αλφάβητα  που  έφτιαξε ο Μίνωας, γιός του Διός,παραμένων  νους  και δικαστής καθαρός, από ΜαΘησέας σε Οδυσσέας.

Ίσως ο ΖΕΥΣ, του ΔΙΟΣ, να είναι  και μια βιολογική διεργασία που υποδηλώνεται από τη μίτωση και μείωση  στην αναπαραγωγή των έμβιων  όντων, των φυλετικών και αυτοσωμικών χρωμοσωμάτων.

Οπωσδήποτε όμως είναι απαραίτητη η ΠΡΑΞΗ της κρίσης και της διάκρισης,  της διαίρεσης και του πολλαπλασιασμού για την εξέλιξη της ζωής και της συνείδησης και η ΜΗ ΠΡΑΞΗ της ποσειδώνιας διαίσθησης και ενόρασης,  ήτοι, της έμπνευσης.

Απαριθμώντας τα ΟΝΟΜΑΤΑ των ενώσεων του και  ερώτων του, ο Ζευς, με  τις μητέρες των θαυμαστών  τέκνων του, δεν αναφέρει το όνομα της Ευρώπης.

Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση όταν άρχισα  να μελετώ τον Όμηρο, ήταν τα ονόματα που χρησιμοποιούσε και με πήγαιναν κατευθείαν στην  ερμηνεία τους, στην κατανόηση του ομηρικού κειμένου.

Εντύπωση όμως μου κάνει  και η απουσία τους , όταν είναι τόσο φανερή.

Ο Όμηρος δεν λέει το όνομα της  μητέρας του Μίνωα, ενός σημαντικού προσώπου, κυβερνήτη της  90πολης ή 100πόλης  Κρήτης, που συνομιλούσε μαζί του και του έδιδε τους νόμους και τις εντολές και τον διόρισε κριτή του Άδη μαζί με τον Ραδάμανθυ, αλλά αναφέρει τον Δία με το επίθετο ευρύωπα, στην ίδια ραψωδία.

Ήταν γνωστό και το παρέλειψε, δεν το γνώριζε ή μήπως δεν είχε διαμορφωθεί οριστικά ακόμη η κατάσταση γεωγραφική, ιστορική, οικονομική και πολιτική  στη σημερινή ήπειρο και δεν  ήθελε να το χρησιμοποιήσει;

Ο Ησίοδος θεωρεί πως η Ευρώπη είναι κόρη της Τηθύος και του Ωκεανού και στη Κρήτη εορτάζεται η γοργοποδαρούσα Ελλωτία Ευρώπη. Η μητέρα της είναι η Τηλέφασσα, αυτή που λάμπει, φαίνεται από μακριά. Οι διάφορες εκδοχές του μύθου ομιλούν για τη κόρη του Φοίνικα η του Αγήνορα και παραπέμπουν στην επιρροή της Ανατολικής σκέψης και φιλοσοφίας. Η ένωση είναι προφανής και ο καρπός αυτής της ένωσης, ο Μινωικός πολιτισμός. Θα ακολουθήσει η διαμάχη με την Αθήνα, τον θάνατο του Ανδρόγεω και την είσοδο του Θησέα στον Λαβύρινθο πριν 6000 χρόνια, την Εποχή Ταύρου. Την Εποχή του Κριού πριν 4000 χρόνια, ο Οδυσσέας είναι στην Τροία και την κατάκτηση της Ύλης και πριν 2000 χρόνια, την Εποχή των Ιχθύων είναι  καθ΄όδον στον δρόμο του γυρισμού μαζί με το τέλος της. Ο Οδυσσέας θα δηλώσει στην Πηνελόπη, απόγονος του Μίνωα και γιος του Δευκαλίωνα, φθάνει  δε, με Θεσπρωτικό πλοίο στην Ιθάκη Ελλάδα, στις αρχές του καινούργιου αιώνα.

Συμπερασματικά θα έλεγα, πως ο μύθος μας μιλά για το φλερτ αυτόχθονων κατοίκων της  Παγγαίας της πρώτης ηπείρου  με την Ανατολή και την Ασία. Έως ότου, ο όμοιος με τον Δία, πολυμήτις Οδυσσέας να φθάσει στην Ιθάκη και να παρουσιαστεί στην Πηνελόπη, η μητέρα του Μίνωα  δεν έχει διαμορφώσει το όνομα και την ταυτότητα  της, αν και ΤΗΛΕδιακρίνεται από μακριά ΤΗΛΕΦΑΣΣΑ στην πορεία της μυθιστορίας της με τη βοήθεια του ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ. Σίγουρα  η μοίρα της Ευρώπης  είναι συνδεδεμένη με την Ελλάδα, την αναβάθμιση της  συνείδησης  των Ελλήνων περνώντας από τον Θησέα, τον Οδυσσέα μέχρι τον Ηρακλή. ΕΝΩΝΟΝΤΑΣ όλες τις γνώσεις του παρελθόντος του παρόντος και του μέλλοντος ως βασική πολιτιστική κληρονομιά της μαζί με το γράμμα Ε των Δελφών στο κέντρο της γης και της παλαιάς ηπείρου. Όσοι την αναζητήσουν ΚΑΔΜΟΙ, ΦΟΙΝΙΚΕΣ ή μη,  ας αναγνώσουν τα Ομηρικά Έπη  και την ραψωδία Ξ πάνω σε ένα χρυσό σύννεφο  σε μια γέφυρα αμφίδρομης κατανόησης και ένωσης, κυρίως  εγκεφαλική. Μέχρι τότε θα γνωρίζουμε και το όνομα της ηπείρου, όπως ήταν από την αρχή της. Αστερία παν-γαία, σύζυγος του Αστερίωνος, βασιλιά των Αστεριών.

Η γνώση είναι ΕΡΩΤΑΣ και είναι μόνο αυτός ο έρωτας που σε κάνει να αντέχεις τη διαδρομή  για να τη συναντήσεις, ενδεδυμένος με τα ενδύματα, γερή αρματωσιά μιας αγάπης,  μια κόκκινη χλαίνη που φοράς σε ένα γερό σκαρί του ΝΟΥ. Αλλά, ο έρωτας είναι και ΕΝΩΣΗ, είτε λαμβάνει χώρα στον Κόσμο της ενέργειας και των ΙΔΕΩΝ, είτε στο κόσμο της ΎΛΗΣ και σε περιβάλλον ανθρωπογενές και φυσικό.

Αστραία

30 06 2016

1. Τι αναφέρει ο Όμηρος για την Ευρώπη;

2.Γιατί ο Ζευς δεν λέει το όνομά της; Τι  διαιρεί και τι ενώνει; Τι ενώνεται στις συζεύξεις του Διός;

 Ο ρόλος του Μίνωα, σύντροφος του Διός, στα Ομηρικά Έπη.

Οι νόμοι και οι εντολές στο Ιδαίον Άντρον

Ποιοι ήταν οι Φοίνικες;

Ο ρόλος της Κρήτης και η καταγωγή του Αίθωνος Οδυσσέως

( το όνομα με το οποίο συστήνεται στην Πηνελόπη)

Τα σύμβολα της Εποχής του Ταύρου και  η σημασία τους

Ο διαφωτισμός της Ευρώπης και οι επαναστάσεις που ενέπνευσε τον 18ον αιώνα

Η Ευρωπαϊκή Ένωση , τα αίτια και οι λόγοι που οδήγησαν στον εκφυλισμό και στην αναπόφευκτη πτώση της.

(η αρχή και το τέλος της)