Η γέννηση του Τηλέμαχου

Ο Οδυσσέας κρατά τον Τηλέμαχο στην αγκαλιά

Πότε και πως γεννιέται ο Τηλέμαχος

 Η αναφορά του Τηλέμαχου στην Ιλιάδα είναι χαρακτηριστική, όταν ο Οδυσσέας εξοργισμένος από την συμπεριφορά του Θερσίτη, Β Ιλιάδος, στ.  260 τον κτυπάει με ένα ραβδί και του λέει:
"Να μη αποκαλούν  πατέρα του Τηλέμαχου, αν δεν  σε στείλω πίσω  με κλάματα και πλήγματα  όταν σε ξαναπιάσω να ανοηταίνεις."
Η Οδύσσεια αρχίζει με έναν  Τηλέμαχο που ετοιμάζεται να ενηλικιωθεί και η  γέννηση του Τηλέμαχου, η εφηβική του  ηλικία,  σκιαγραφείται μέσα από  τις πλάγιες σκέψεις του ποιητή.
Είναι χαρακτηριστικές επίσης οι  γεννήσεις θεών και ημιθέων και διάσημων ηρώων  μέσα από την σιωπηλή γνώση της Ελληνικής Μυθολογίας σε γεννήσεις αστεριών και της ονοματοδοσίας τους.
Έτσι έχουμε τη γέννηση του Διόνυσου, του Ηρακλή και τη γέννηση του Απόλλωνα που διηγείται ο Οδυσσέας όταν φθάνει στη  Σχερία συναντώντας τη Ναυσικά, ζ Οδυσσείας στ.160.
Απουσιάζει  η αναφορά στη γέννηση του Τηλέμαχου, αλλά  είναι έντονα φορτισμένη η σκηνή της συνάντησης τους και η αναγνώριση μεταξύ τους.
Δεν ξέρουμε πως  γεννιέται ο Τηλέμαχος, μαθαίνουμε όμως πότε  ενηλικιώνεται  και πως.
Πώς  γεννιέται ένας άνθρωπος;
Όταν το έμβρυο εξέλθει από τη μήτρα και πάρει τη πρώτη αναπνοή.
Πότε ενηλικιώνεται;
Όταν αναλαμβάνει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις του.
Μερικοί άνθρωποι δεν ενηλικιώνονται ποτέ παραμένουν ανώριμοι και  "νήπιοι" όπως τους αποκαλεί ο ποιητής χαρακτηριστικά, Μπορεί όλοι να μιλούν για δικαιώματα, αλλά ξεχνούν πως τα δικαιώματα είναι ανάλογα με τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες. Όλοι θέλουν δικαιώματα , αλλά λίγοι αναλαμβάνουν τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που συνεπάγονται.
Η ενηλικίωση του Τηλέμαχου σημειοδοτεί αυτή ακριβώς την ανάληψη ευθυνών και δεν είναι βιολογική. Είναι ψυχική νοητική και πνευματική.
Ο μόνος τρόπος να συναντήσει κάποιος τον Οδυσσέα είναι να ενηλικιωθεί πραγματικά και ο μόνος τρόπος να  ξαναγεννηθεί είναι να κοιμηθεί στη κατεύθυνση Νότου και Βορρά  και να ξυπνήσει στο άντρο των Ναίδων, ανανεωμένος ξανά.
Ζει με νέα συνείδηση,  υπευθυνότητα, κατανόηση και  νεανική ορμή.
Η συνάντηση του Τηλέμαχου με τον Οδυσσέα είναι η συνάντηση του νου με την καρδιά. Η καρδιά ανήκει στον Απόλλωνα και γίνεται κοντά στο χειμερινό ηλιοστάσιο.
Είναι το ταξίδι του Ήλιου και της Συνείδησης που ξεκινά.
Αυτό μας  λένε τα Έπη τα Ομηρικά για φωτεινές  γεννήσεις και θαυμαστά μωρά.
Ο Οδυσσέας κρατά τον Τηλέμαχο αγκαλιά και του δείχνει τη χώρα του και τηn πατρίδα του.
Ο Τηλέμαχος τα θυμάται αυτά, όταν τον συναντά μετά από μια μεγάλη εφηβική μοναξιά και ερημιά.
Το ταξίδι ξαναρχινά με στόχο το κέντρο του  Ήλιου, ηλιογεννετικά.

Αστραία

Αχιλλέας, ο μεγάλος τροπικός του Βορρά

Αχιλλέας Βορράς, Δύναμη και Ισχύς

              Ύλη και Ενέργεια στον  Συνειδησιακό Χωροχρόνο των Ομηρικών Πολεμιστών
Ο Χώρος,  στο πεδίο της ύλης, δημιουργείται από τη  ροϊκή εναλλαγή των 4  ενεργειακών Πυλών και Σημείων  στον ορίζοντα  των συμβεβηκότων γεγονότων.
Ο Χρόνος, από τη κάθετη διείσδυση της Συνείδησης στη σφαίρα  της ύλης.
Η Ελευθερία  και η ελεύθερη μετακίνηση των Όντων στον Χώρο και στον Χρόνο, αρχίζει όταν η Συνείδηση γίνεται Αυτοσυνείδηση και Επίγνωση, τουτέστιν, Γνώση της Γνώσης.
Οι ιδιότητες  των πυλών αυτών, εκφράζουν, ιδιότητες και χαρακτήρες ανθρώπων στη κάθοδο της ενέργειας  στην ύλη και στις μεταΤΡΟΠΕΣ της.
Μία από αυτές είναι ο Βορράς, με ειδική μνεία στα Ομηρικά  Έπη και πλούσια περιγραφή του άντρου των Ναίδων, όπου ο Οδυσσέας κρύβει τα δώρα των Φαιάκων και των Αλκίνοων ανθρώπων της Γνώσης.
  Η Πύλη του Βορρά  αντιστοιχεί στο χειμερινό ηλιοστάσιο  και στη μεγαλύτερη νύκτα του χρόνου για το βόρειο ημισφαίριο. Είναι ο Τροπικός  του Καρκίνου, ο μεγάλος παράλληλος κύκλος της Γης σε απόσταση από τον ισημερινό  23° 26′ 22″ βόρεια, όσο οι μαγνητικοί ΠΟΛΟΙ διατηρούνται σε αυτή τη θέση. Να σημειωθεί ότι   έχουν αλλάξει κατά  γεωλογικές  εποχές.
Από τα Ομηρικά Πρότυπα,  ΑΡΧΕΤΥΠΑ αντιστοιχεί στον Αχιλλέα και από τα ιστορικά, στον Λεωνίδα και  στον Αλέξανδρο.Οι Πολεμιστές του Βορρά, κρατούν το Ξίφος της Δύναμης και είναι ένα φωτόσπαθο που ο  Φαιακίσιος Ευρύαλος δίδει στον Οδυσσέα, ως ένδειξη συγγνώμης για τη προσβολή που του έκανε, όταν έφθασε ινκόγνιτο στη Σχερία. Ο Οδυσσέας, το παίρνει μαζί  του με την ΙΣΧΥ και  αποβιβάζεται στην Ιθάκη.
Ο  Βορράς είναι το μεσημέρι όταν ο ήλιος είναι στο ζενίθ και οι Βόρειοι Πολεμιστές και τύποι ανθρώπων μπορεί να είναι κυνηγοί ή ονειρευτές.
Οι κυνηγοί είναι πιο εξωστρεφείς και κοινωνικοί και οι ονειρευτές πιο εσωστρεφείς και  οραματιστές.
Στο πλαίσιο της γνώσης και της  αυτογνωσίας, καλό είναι να γνωρίζει κάποιος, όχι μόνο που ανήκει από ιδία κατασκευή και ιδιοσυγκρασία, αλλά να μπορεί να εκτιμήσει και να κατανοήσει και τις άλλες ιδιοσυγκρασίες  των προτύπων χαρακτήρων και να  συνεργαστεί μαζί τους σε αρμονική σύνδεση, σοφή.
Πολλοί άνθρωποι, επειδή έχουν περιορισμένο ορίζοντα σκέψης,  μικρό εύρος γνώσης, αλλά και μικρή έως ελάχιστη αυτογνωσία, δεν  μπορούν  να καταλάβουν την αναγκαιότητα του Βορρά και τις ιδιότητες του  και φυσικά δεν ξέρουν, ποιοι είναι πραγματικά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια σχιζοφρενή και αντιφατική συμπεριφορά με ελλείψεις και υπερβολές, που πηγάζει από μια άγνοια του Εαυτού και του κόσμου, ως ΚΟΣΜΗΜΑ ΑΡΜΟΝΙΑΣ, βαθειά.
Π.χ, Αν είσαι Ανατολικός τύπος ανθρώπου, εν δυνάμει, ΜΕΝΕΛΑΟΣ, νηφάλιος και μετριοπαθής, και όχι δειλός ΠΑΡΙΣ,ίσως βρίσκεις υπερβολικό τον  Αχιλλέα, τον Αλέξανδρο και τον Λεωνίδα,  μια βόρεια  ηγετική φυσιογνωμία, όμως συλλογίσου, πως θα ήταν ο κόσμος χωρίς αυτούς.  Μία κινούμενη χλιαρή, υποτακτική, δειλή, βαλτώδης άμμος  και  προσπάθησε να καταλαβαίνεις γιατί εκστρατεύουν Ανατολικά, ως πολιορκητικοί ΚΡΙΟΙ.  Για να πάρουν  μαζί σου και για χάρη σου μόνο, πίσω την κλεμμένη της γνώσης ,ΟΜΟΡΦΙΑ και, το ταίρι σου.
Και είναι οι μόνοι που δεν δεσμεύονται από τον ΟΡΚΟ, δεν έχουν ορκισθεί. Δεν ανήκουν στους Μνηστήρες της Ελένης. Το κάνουν για την  Αψογοσύνη, την Ανδρεία και την ΤΙΜΗ του πολεμιστή.
Τους οφείλουμε, ένα δάφνινο στεφάνι, μια  Αναφορά και Τιμή και όχι, σαν τον Αγαμέμνονα, μια  αλαζονική προσβολή.
Ούτως ή άλλως γι αυτό πολέμησαν και γι αυτό πολεμούν ακόμη. Για  να σπάσουν τις αλυσίδες από ότι κρατάει τον άνθρωπο,  δέσμιο, σε μια  του φόβου και του δούλου, ΦΥΛΑΚΗ.

Αστραία

Η ψυχολογία της πανίδας στα Ομηρικά Έπη

΄                                                            "ὦ κύνες,....Χ Οδυσσείας


Άνθρωποι και ζώα στα Ομηρικά Έπη
Είναι γεγονός πως τα εξωτερικά φυσιομορφικά χαρακτηριστικά πολλών ανθρώπων έχουν ομοιότητες με αυτές των ζώων, πέραν του ότι μοιράζονται άνθρωποι και ζώα, το ζωικό κύτταρο, εσωτερικά, συμφώνως με την σύγχρονη βιολογία.
Είναι αξιοσημείωτος, ο χαρακτηρισμός και ο συμβολισμός του ζωικού βασιλείου στα Ομηρικά Έπη.
Πτηνά πετούν αριστερά και δεξιά, άλογα τρέχουν στης Τροίας, τα ιερά στενά, Θεοί μεταμορφώνονται σε θαλασσαετούς χελιδόνια, όπως η Αθηνά, άνθρωποι, στενάζουν σαν γουρούνια, στης Κίρκης τα παλάτια, τα σεξουαλικά.
Τα σκυλιά αλυχτούν τον Οδυσσέα, στου Εύμαιου τα μαντριά και ό Άργος, ο αφοσιωμένος σκύλος, όταν τον βλέπει ξεψυχά.
Σαν λιοντάρι ορεσίτροφο παρουσιάζεται ο Οδυσσέας στη Ναυσικά, και σαν κριάρι, τον βλέπει ο Πρίαμος από τα τείχη τα ψηλά μαζί με την πολιορκημένη Ελένη που ξενυκτά.
Άνθρωποι και γουρούνια  λασποκυλούν στην Αία, χοιροστάσια φυλάγει ο Εύμαιος και τα βόδια, ο βουκόλος Φιλοίτιος στην ομηρική αυλή, κρατά.
Ο μνηστήρες σφάζουν τα γουρουνάκια, τα πιο παχιά, όχι μόνο τα τρία, και τα βόδια οι σύντροφοι του Οδυσσέα στου Ήλιου και του νεοπλουτισμού, τα νησιά.
Ο Όμηρος, μέγας εκπολιτιστής του πνεύματος και της  ανθρώπινης σκέψης, που σαν αετός πετά, αγαπά τα ζώα, όταν είναι ζώα πραγματικά, αλλά καθόλου, ανθρώπους με ζωικά  ψυχολογικά χαρακτηριστικά.
Τους θυμίζει πως, που έχουν καταντήσει και, τη διαφορά.
Σκυλιά, τους λέει, όταν πιάνει στα χέρια του, το τόξο με αλάνθαστη τοξοβολιά, στο χωριό του dogville,
Σκυλιά που νομίζατε πως  δεν θα γυρίσω, εσείς και όλο το σκυλολόι σας,
Σκυλιά που τρώγατε και πίνατε βιος μου,
Σκυλιά που θέλατε να  κλέψετε τη ψυχή μου,
είμαι τώρα ΕΔΩ και κανένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ δεν μπορεί ΖΩΟ, χωρίς αξιοπρέπεια και τιμή, να καταντά.
Με αυτό τον τρόπο, ο ποιητής, αλάνθαστος στη ψυχολογία  των  ανθρωπίνων ζωών, μεταμορφώνει τα ζώα,- ποντίκια, φίδια, σκύλους, χοίρους, βόδια, άλογα,  τρωκτικά- ανθρώπους, σε Ανθρώπους ΞΑΝΑ και ζητούν πίσω τη χαμένη τους ανθρωπιά σε παραμυθένια χρονικά.
Ο Άργος, το λευκό σκυλί του, που τον αγαπά, κουρνιάζει ευτυχισμένο και ζωντανό στην ομηρική του αγκαλιά και τη τιμή του, αποκαθιστά.
Ανήμερα μια πρωτοχρονιά, μετά από μια μεγάλη νύκτα βαθιά.
Ο Ήλιος, το ταξίδι του  ξαναρχινά, η ημέρα μεγαλώνει  και ο Απόλλων, η Συνείδηση, μας ερωτά:
Είσαι άνθρωπος τελικά;;;;
Πως ζεις μόνο με τα ένστικτα τα βασικά;;;
Ή μήπως είσαι φυτό και απλώς, φυτοζωείς σε άγνοια βαθιά;
Η διαφορά του ΤΟΞΟΥ με το ΒΙΟΣ είναι η  ποιότητα του Βίου και  της  Ζωής.
Η πορεία της ζωής,  τα καταγράφει όλα αυτά, σε Κύκλους  Εποχής.


"ὦ κύνες, οὔ μ' ἔτ' ἐφάσκεθ' ὑπότροπον οἴκαδε νεῖσθαι
δήμου ἄπο Τρώων, ὅτι μοι κατεκείρετε οἶκον
δμῳῇσίν τε γυναιξὶ παρευνάζεσθε βιαίως
αὐτοῦ τε ζώοντος ὑπεμνάασθε γυναῖκα,
οὔτε θεοὺς δείσαντες, οἳ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν,
οὔτε τιν' ἀνθρώπων νέμεσιν κατόπισθεν ἔσεσθαι. 40
νῦν ὕμιν καὶ πᾶσιν ὀλέθρου πείρατ' ἐφῆπται."

Αστραία