Το πορτραίτο

  
                              ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΣΕ ΑΔΡΕΣ ΠΙΝΕΛΙΕΣ

Το πορτραίτο της Αστραίας Αστερίδου .....κόρης του Λεωνίδα βεβαίως βεβαίως.
Ο πατέρας μου ο Λεωνίδας δεν μπόρεσε να πολεμήσει στις 28   Οκτωβρίου του 1940 και να πει το ΟΧΙ  γιατί ήταν πολύ μικρός. Υπήρξε όμως σπουδαίος μαχητής της καθημερινότητος της βιοπάλης και ακέραιος άνθρωπος. Μου λείπει αφάνταστα μερικές φορές και ο  άδικος και πρόωρος θάνατος του με συγκλόνισε.
Μου αρέσουν οι άνθρωποι  που ξέρουν να αγαπούν να πολεμούν να χορεύουν να τραγουδούν να υπερασπίζονται τα όρια τους  και ότι αγαπούν ,να τα διευρύνουν, να μαθαίνουν μέσα από τα λάθη τους αλλά και από τα λάθη των άλλων, να γελούν , να δακρύζουν, να αντιστέκονται  στην ανοησία στην βλακεία στην μικροπρέπεια στην κακία στην υποτέλεια, που ξέρουν να σιωπούν όταν πρέπει και να μιλούν όταν έχουν κάτι να πουν.
Λατρεύω το  «εγώ»  όταν το βλέπω σε ένα  «εμείς»  συνεργασίας αρμονικό.
Δεν έχω χρόνο για ψεύτικες  φιλίες  και σχέσεις  λυκοφιλίας εκτός και εντός διαδικτύου και  ΦΒ,
Έχω πάντα όμως την διάθεση μιας καλοπροαίρετης ουσιαστικής  επικοινωνίας.
Κι αν βγω από ένα σπήλαιο πλατωνικό απ' αυτή την κοινωνική  φυλακή…μια αυγή

ελπίζω πως κάποιος  θα με περιμένει
οι δρόμοι δεν θα 'ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πια  τόσο ξένη
τα καφενεία όλα ανοιχτά  κι οι φίλοι μου οι ξενιτεμένοι θα επιστρέψουν
αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή μια αυγή.

Κι ο ήλιος θ' ανασηκωθεί  μες στα ερείπια της Ολύνθου
θα μοιάζουν πράγματα του μύθου κι οι φίλοι μου και οι εχθροί
μαρμαρωμένοι θα σταθούν οι ρήτορες κι οι λωποδύτες
ζητιάνοι εταίρες και προφήτες μαρμαρωμένοι θα σταθούν
ΟΛΟΙ

Μπροστά στην πύλη θα σταθώ με τις κουβέρτες στη μασχάλη
κι αργοκουνώντας το κεφάλι θα χαιρετήσω το φρουρό
χωρίς βουλή χωρίς Θεό σαν βασιλιάς σ' αρχαίο δράμα
θα πω τη λέξη και το γράμμα μπροστά στην πύλη θα σταθώ
Με ένα άκαμπτο στόχο και σκοπό.
ΟΧΙ δεν θα περάσει έτσι αυτό.
ΘΕΛΩ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ σε γη και ουρανό.
Με όλες τις ΛΕΞΕΙΣ  μου σε ήχο σημειολογικό.

Το πορτραίτο έχει φιλοτεχνήσει η καλή μου φίλη  Βασιλική  Μυλωνά 
 το 2000 σε  ένα ταξίδι μου όταν συναντηθήκαμε σε κάποιο σταθμό.

Λίγα λόγια για μένα

2 σχόλια:

  1. Όλα τα προβλήματα συλλογικά και προσωπικά πηγάζουν από αυτή την πρωταρχική αιτία.
    Οι άνθρωποι να είναι ξένοι με τον εαυτό τους και να κάνουν κακή παρέα γι αυτό "το γνώθι σαυτό" έχει σπουδαία σημασία για να κτίζεται μια σχέση μια ζωή μια κοινωνία και πολιτεία ωραία.
    Αστραία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υπέροχο πορτραίτο!!!!Το μόνο πιό όμορφο είναι το...μοντέλο:-))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αν η γνώση δημιουργεί προβλήματα,
η άγνοια αναμφίβολα δεν μπορεί να τα λύσει