Η Πηνελόπη παραδίδει το Τόξο στον ΤΗΛΕΜΑΧΟ και στους μνηστήρες της Ιθάκης για το διαγωνισμό του τόξου
Υπάρχει κανείς που μπορεί να το λυγίσει;
Ι θάκη!
Ένα… Όνειρο της Καρδιάς!
Νιώθω προσωρινή
Κι’αυτό μου δίνει
την ικανοποίηση
της ελαφρότητας…
κι’αυτό, μου δίνει
την ικανότητα
της Ελευθερίας
Η λύπη, η προσμονή,
η επιθυμία στο βωμό
... του αδυσώπητου.
Η λαχτάρα να συναντήσεις
την Πηνελόπη,
η αμφιβολία αν σε περίμενε…
η διαπίστωση ότι,
η Πηνελόπη, ο Οδυσσέας
και ο Τηλέμαχος της ζωής σου,
ήσουν εσύ… ο ίδιος.
Η Ιθάκη, που είναι;
Πόσο αργεί αυτό το
ταξίδι ακόμη;
Πρέπει να σκοτώσεις
και τους μνηστήρες
Δοκίμασαν να σου κλέψουν
τον κόσμο σου.
Δοκίμασαν να σου κλέψουν την
Ψυχή σου.
Λεηλάτησαν την ζωή σου…
Μείνε όρθιος, Οδυσσέα !
Απέναντι ... σ ένα
ανελέητο Ποσειδώνα.
Μείνε όρθιος, Οδυσσέα!
Κι ονειρέψου τον εαυτό σου
Μεγαλόπρεπο βασιλιά
Της Ιθάκης ξανά!!!
Αστραία Οκτώβριος 2001 Θεσσαλονίκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αν η γνώση δημιουργεί προβλήματα,
η άγνοια αναμφίβολα δεν μπορεί να τα λύσει