Αυτοπροσδιορισμοί Πολεμιστών

 

μικρών και μεγάλων λιονταριών

σε γέφυρες συνδετικών κρίκων αιλουροειδών

Κοίταξε αυτό το άπειρο.......

Κοίταξα αυτό, το Άπειρο, που με περίμενε μπροστά μου, αδυσώπητα,
έτσι, όπως με είχε κοιτάξει και …αυτό!
Κοίταξα την επόμενη γέφυρα που έπρεπε να διασχίσω και ένιωσα δέος.
Από πού να κρατηθώ;
Πώς να συνεχίσω;
Μόνο από μια έννοια,θα μπορούσα, την έννοια του πολεμιστή!

Ο ” πολεμιστής”, είναι κάτι παραπάνω, από απλή έννοια.
Είναι ένας τρόπος ζωής και αυτός ο τρόπος ζωής, είναι ο μόνος, που συμπεριλαμβάνει,ότι μπορεί να προβλεφτεί.
Χωρίς την έννοια του πολεμιστή, είναι αδύνατο να διαβεί κάποιος,
τα εμπόδια, που ορθώνονται στο μονοπάτι της Γνώσης.
Γι’αυτό είναι απαραίτητο στοιχείο η ίδια η ψυχική διάθεση του πολεμιστή και
όλα αυτά εμπεριέχονται,στην ίδια την ψυχική δομή του.
Ο πολεμιστής αντλεί από τις ίδιες τις σιωπηλές του πεποιθήσεις, όλη την ώθηση, που χρειάζεται για να δώσει την μάχη με σιγουριά.
Χωρίς μεμψιμοιρίες και χωρίς την ανάγκη να υμνηθεί.
Από την στιγμή που γίνεται αποδεκτή αυτή η λογική,ότι ο θάνατος είναι μόνιμος σύντροφος μας,μια γέφυρα σχηματίζεται.
Μια γέφυρα, που γεφυρώνει το χάσμα ανάμεσα στον κόσμο της καθημερινότητας και σε κάτι, το οποίο βρίσκεται μπροστά μας χαμένο μέσα στην ομίχλη, που δεν φαίνεται πραγματικά.
Κάτι τόσο τρομερά ακαθόριστο, που να μπορεί να χρησιμεύσει ως σημείο αναφοράς, και παρόλο αυτά υπάρχει αναντίρρητα παρόν.
Η μόνη επίγεια ύπαρξη, ικανή να διασχίσει, αυτή την γέφυρα, είναι ο πολεμιστής.
Σιωπηλός μέσα στην πάλη του, ακάθεκτος, επειδή δεν έχει τίποτα να χάσει και ,
αποτελεσματικός, επειδή, έχει να κερδίσει τα πάντα! Κ . Καστανέντα

Ήταν  φεβρουάριος του 2008  στις 3, με την πρώτη ανάρτηση:

 Ο καιρός του  Τόξου, 

 όταν καθελκύστηκε το πλοίο των ΕΛΖΙΝ στην μπλογκόσφαιρα με το πρώτο ιστολόγιο : 

Οι Πολεμιστές της  Λάϊον, μετά από αρκετή σκέψη μελέτη έρευνα και προβληματισμό.

Είχα διοριστεί  το 2000, σε δυσπρόσιτο περιοχή  ως  καθηγήτρια ΠΕΟ4 στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση  και η νοοτροπία του βολεμένου δημοσίου υπαλλήλου καθηγητή   δεν ταίριαζε στην ιδιοσυγκρασία μου με την θλιβερή παρανοϊκή κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της  δημόσιας  δια βίου α-παιδείας. Οι μεγάλοι πολεμιστές,  δάσκαλοι και άνθρωποι του πνεύματος δεν υπήρξαν ποτέ υπηρέτες και δούλοι ενός άθλιου ληστρικού συστήματος.

Είχα αρχίσει να  ασχολούμαι όμως και να μελετώ την Ελληνική Μυθολογία και τα Ομηρικά Έπη μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον μου   αρκετό καιρό πριν, παρ΄όλο που στο σχολείο τα απέφευγα,  γιατί ο τρόπος διδασκαλίας τους ήταν ανύπαρκτος έως  απολιθωμένος  και  άχαρος. Ο λόγος ήταν πολύ ουσιαστικός για μένα και βασικός. Με βοηθούσαν  να κατανοήσω τον εαυτό μου και τον κόσμο  γύρω μου  σε διαλεκτική αλληλεπίδραση  μου , τον εξηγούσαν ,τον ερμήνευαν  άμεσα γρήγορα εύκολα και απλά.Με βοηθούσαν να κατανοήσω σε βάθος και πλάτος τα μαθήματα που είχα διδαχθεί στα χρόνια τα μαθητικά και τα πανεπιστημιακά.

Οπωσδήποτε λαμβάνοντας  υπ΄όψιν μου την υποκειμενικότητα μιας ερμηνείας  και το γεγονός πως ο άνθρωπος είναι υποκείμενο και όχι αντικείμενο , κανείς άνθρωπος δεν  μπορεί να ισχυριστεί το αλάθητο της ερμηνείας του  και την κατοχή της απόλυτης αληθείας. Απλά μπορεί να προσπαθήσει να είναι συνεπής με τις αξιωματικές προτάσεις που έχει θέσει  αφ ΄αρχής. Αυτό το έχω τηρήσει  κατά γράμμα ως   φυσικομαθηματικός επιστημονικών μεθόδων.

Με απασχόλησε η ιδέα του μεταπτυχιακού και του διδακτορικού, αλλά την απέρριψα γρήγορα.   Ήταν πολύ εύκολο , κοινότυπο πια και συνηθισμένο.  Έχουμε γεμίσει από  απελπισμένους ανέργους μεταπτυχιακών και διδακτορικών που στην ουσία μειώνουν το κύρος των πτυχίων που έχουν αποκτηθεί με τόσο κόπο και δεν χρησιμεύουν πλέον πουθενά.

Η  δεύτερη σκέψη  ήταν  η συγγραφή ενός βιβλίου. Αλλά και αυτό δεν με ικανοποιούσε γιατί έχει γίνει πολύ ανούσιο  πλέον και εμπορικό. Προωθούνται ευτελή θέματα  και οι πραγματικοί  συγγραφείς  πνευματικοί άνθρωποι είναι δέσμιοι των  μεγάλων εκδοτικών οίκων  που τους  εκμεταλλεύονται αγρίως αφήνοντας τους στην  ένδεια και την εξαθλίωση.

Η πρακτικότητα της γνώσης, « γράψε κάτι που να  αξίζει να διαβαστεί ή κάνε κάτι που να αξίζει να γραφεί»  με οδήγησε  στο διαδίκτυο και στο διαδικτυακό  ταξίδι  των Ομηρικών Επών και του " Κον Τίκι Οδυσσέα".

Θαυμάζοντας το πνεύμα των μεγάλων θαλασσοπόρων  στρατηγών πολεμιστών, των   Σκέψεων ΝΗΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ αναρωτήθηκα τι θα έκανε  σήμερα αν ζούσε κοντά μας, ο  Όμηρος, ο Οδυσσέας, ο Αλέξανδρος, ο Θεμιστοκλής ο Μιλτιάδης ο  Κολοκοτρώνης. και πολλοί  άλλοι σπουδαίοι μαχητές. Γιατί ο  Όμηρος τον γιο του Οδυσσέα τον ονομάζει ΤΗΛΕΜΑΧΟ  και  αν το  έργο του αυτό, τα ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ έχουν κάποια διαχρονική  δύναμη, αξία και μεγάλη σημασία.

Επειδή τα " θρησκευτικά"  δεν είναι το μάθημα που συμπαθώ η προσέγγιση μου αυτή δεν ήταν, ούτε μπορεί να γίνει θρησκευτική . Τα ιερατικά σχήματα και οι  αντίνοες θρησκείες καίνε τα δένδρα του νου, με όλους τους νευρίτες αποφυάδες  και  τα αποφεύγω παντελώς. Είμαι όσο πρέπει και εκεί που χρειάζεται ευσεβής. Τουλάχιστον όσο υπήρξε και ο Όμηρος Ποιητής.

Συμβουλεύομαι τους ιστορικούς τους αρχαιολόγους  τους φιλολόγους για τα θέματα της ερμηνείας  και λαμβάνω υπ΄όψιν μου κάποια στοιχεία, χωρίς να εμπλέκομαι περισσότερο, παρ όλο που διίστανται και τριίστανται οι γνώμες και οι απόψεις τους και δεν συμφωνούν μεταξύ τους.

Με   όλα τα κόμματα  έχω  απόλυτη ρήξη  κάθετη και οριζόντια, αλλά η πολιτική ως φιλοσοφία  για μια βάση  θεμέλιο σε μια πολιτεία ουμανιστική με ενδιαφέρει πολύ .

Γράφω με την ψυχή μου, βλέπω με την καρδιά μου, δεν μπορώ να γράψω αλλιώς. Δεν θέλω να γράψω αλλιώς. Αρνούμαι τον   συμβατικό λόγο  μιας  νεκρής ύπαρξης , άδειο κέλυφος  άδειας ψυχής. Απεχθάνομαι τον ξύλινο  σοβαροφανή κομματικό λόγο, τον στείρο σπουδαιοφανή ακαδημαικό, τον  εμετικά υποκριτή    τον  θρησκευτικό.

Δεν συμφωνώ με το   copyright. To θεωρώ φτώχεια πνεύματος και τσιγκουνιά ψυχής. Ούτως ή  άλλως τα μεγάλα πνεύματα δεν το χρειάστηκαν ποτέ.

Ποιο είναι το copyright   του Ομήρου;

Γι αυτό και ευθύς εξ αρχής υιοθέτησα το CC  για πνευματικά δικαιώματα. Είναι πιο γενναιόδωρο.  Η γνώση είναι για να μοιράζεται   μεταξύ των ανθρώπων  και η πηγή αναφοράς πρέπει να υπάρχει ως ένδειξη φιλίας  σωστής συνεργασίας σύνδεσης,  ηθικής , αλληλεγγύης  και ανθρωπιάς.

Ο σουρεαλισμός είναι δεκτός όταν ορίζεται σαφώς. Δεν μπορεί να χρησιμοποιείται για να καλύψει πράξεις ειδεχθείς με  μισόλογα και διφορούμενα  και   το ήθος πρέπει να βρίσκεται πίσω  από κάθε ίχνος ηλεκτρονικό ή μη, επώνυμο ή ανώνυμο. Ο καθένας να αναλαμβάνει την ευθύνη του για αυτό και  για ό,τι είναι νόμιμο και ηθικό.

Σαφώς και δεν υπάρχει παρθενογέννηση  . Στον Κόσμο των Ιδεών όλοι επηρεαζόμαστε από κάπου, γονιμοποιούμαστε  και γεννούμε τα πνευματικά παιδιά. ‘Ετσι τα πρόσωπα που με έχουν επηρεάσει  με τον τρόπο τους είναι προφανή σε όλα μου τα γραπτά. Ο  Όμηρος, ο Αλέξανδρος, ο Κάρλος  Καστανέντα, ο κομαντάντε  Μάρκος  , ο  φιλόσοφος καθηγητής Λιαντίνης.

Δεν διακατέχομαι από σύνδρομα επαρχιωτικού σωβινισμού και δεν θέλω τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ  τυλιγμένο  με μια  πνιγηρή κορδέλα τοπικισμού, θηλειά στο λαιμό του. Το μήνυμα  είναι οικουμενικό και απευθύνεται με τον τρόπο το κοσμοπολίτικα ομηρικό.

Δεν  συμπλέω όμως με κανένα  ισοπεδωτικό  διεθνισμό γιατί τον θεωρώ   μεγάλο δυνάστη αρχιεργάτη  στην φάρμα  των πολυεθνικών τραπεζικών οργανισμών,  όπου θα δουλεύουμε  όλοι μας μέχρι να πεθάνουμε  σε ένα κλουβί, 1επί 1 ,θα φυτοζωούμε απλώς, θα παρακαλούμε  θα ζητιανεύουμε  ψίχουλα  συμπάνοιας και αγάπης από το τραπέζι τους, θα  ξεριζωνόμαστε θα μεταναστεύουμε για ένα κομμάτι ψωμί.  Θέλουν να είμαστε, να υπάρχουν  μετανάστες παντού γιατί είναι  στο έλεος τους, και αυτό δεν είναι για μένα ΖΩΗ ελλόγων οντων αλλά μόνο  φυτών.

ΕΛΖΙΝ είναι τα αρχικά των Ελληνικών Λέξεων:
Ελ. ευθερία, Ζωή- Ζευς, Ιθάκη, και Νέος-Νησί
Είναι του Λόγου, ο Κεφαλαιώδης του Οπλισμός.
Όπως ήταν από την αρχή και για πάντα αφιερωμένο εξαιρετικά στο Ελεύθερο Πνεύμα του Ανθρώπου στην καρδιά και στον αγώνα του για την όρθια ανθρωπιά.

 Ήταν το δώρο μου στο γιο μου που θα ενηλικιωνόταν  και ο χάρτης ζωής  που θέλω να έχει και να συμβουλεύεται για να βλέπει  μέσα στο  σκοτάδι, την ομίχλη  και  ευδιάκριτα να πορεύεται. 

Ήταν και η Ιθάκη που ονειρεύτηκα  και ο Ποιητής  Πολεμιστής Φιλόσοφος που αγάπησα για το Όνειρο του αυτό.

Ήταν και  είναι ένας  ανυποχώρητος  δρόμος για μένα καρδιάς που με κάνει ευτυχισμένη.

ΕΜΕΙΣ οι ονειροπόλοι.....του 21ου  αιώνα στην χαραυγή του

σε χαραμάδες φωτός και σκιάς 

από την ρωγμή του Χρόνου και του Ομηρικού Χώρου

Σας ασπάζομαι  Αστραία

εξεγερμένη   αθεράπευτα ρομαντική οιωνοπόλος

Μάιος 2014, 28