Αναζητώντας την Άνοιξη

 Αναζητώντας την  Ομηρική Άνοιξη.....

Ραψωδία ν
Ὀδυσσέως ἀπόπλους παρὰ Φαιάκων.
Ὀδυσσέως ἄφιξις εἰς Ἰθάκην.

16 ὣς ἔφατ᾽ Ἀλκίνοος, τοῖσιν δ᾽ ἐπιὴνδανε μῦθος.
οἱ μὲν κακκείοντες ἔβαν οἶκόνδε ἕκαστος,
ἦμος δ᾽ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,

όμως σαν η πρωιγενής εφάνη ροδοδάκτυλη Αυγή….

Ξημέρωσε…. Άνθρωπος!

Η Ιλιάς είναι η τέχνη του ένοπλου πολέμου , του Άρη.
Η Οδύσσεια είναι η μαεστρία της ένοπλης ειρήνης , της Αθηνάς.
Και τα δύο φτερωτά τοξοβόλα έπη ανήκουν στον Απόλλωνα , είναι ο δρόμος μιας καθαρής καρδιάς.
Ο τρομερός θυμός του Αχιλλέα γίνεται εκτυφλωτικό πυροτέχνημα αλουργίδος εκστρατεύοντας προς την Ανατολή.
Η βαθιά οργή του Οδυσσέα μετασχηματίζεται σε ελεγχόμενη πυρηνική αλυσιδωτή αντίδραση ουράνιας μεταστοιχείωσης της Δύσης
Μια ηλιακή απολλώνια επιστροφή.
Ο Άρης ,θεός του πυρός σε ζώδιο της φωτιάς , παιδί της Γης , του Αιγόκερω Διός και του Νερού του αρθρωτού καβουριού της Ήρας , παράνομος εραστής της Αφροδίτης ,
στην ζυγαριά του αέρος αναζητά με πάθος “το οξυγόνο” του σε μια ερωτική συμπολική συμπνοή.
Η Αθηνά, πύρινη θεότητα με τον αέρινο Ερμή , λόγιο ερμηνευτή
άριστα , νηφάλια συνομιλεί καθ όλη την διάρκεια του ταξιδιού ενός διανοητή.
Ο ‘Ηλιος εισέρχεται την εαρινή ισημερία στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο του Άρη Κριού ,
ξεκινώντας από την χώρα του ανατέλλοντος ηλίου. Όταν αρχίσουν και κλείνουν οι Πύλες της Παγγαίας Ηπείρου,στην Ανατολή, την Δύση, Βορρά και Νότο από τον Εύμαιο πολεμιστή,
στο μέσον της Γης και ενός αιθρίου ένα τόξο απολλώνειο θα στηθεί.
Γελιέται κανείς, αν νομίζει πως θάχει κάπου να πάει κάτω από ένα λαμπερό  ’Ηλιο  για να κρυφτεί.

Α. Το σάλπισμα της Άνοιξης

Η  Ώρα της   Άνοιξης  στην Πύλη της Ανατολής 

στο Καιρό του Τόξου  της   Διαχρονικής  Ομηρικής  Εποχής

 Αστραία