Η Οδύσσεια του Ελληνισμού

  Ο Οδυσσέας  Ελληνισμός στο Νησί της Ναυσικάς

Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 και η ανακήρυξη  της ανεξαρτησίας της Ελλάδος με τα λευκά χαρτιά της  Λευκοθέης Ινούς.

Μέσα από  ανεμοδαρμένα κύματα ομιχλώδους  θυμικού,  μέσα από σχεδίες και  αυτοσχεδιασμούς    κοιτώντας στον ουρανό τους αστερισμούς   φθάνει θαλασσοπνιγμένος  στα ακρογιάλια   της  Σχερίας ο  πολυμήτις Οδυσσέας.

Ως  λέων  ορεσίτροφος  "κλέφτης και αμαρτωλός"

 ..ζ Οδύσσειας.....
.βῆ δ' ἴμεν ὥς τε λέων ὀρεσίτροφος,
 ἀλκὶ πεποιθώς, 130

 παρουσιάζεται  με κλώνους φύλλων στην κόρη του Αλκίνοου  ομοία με την Άρτεμη  και  η Αθηνά τον  ξυπνά.

Από πού έρχεται;

Από πολύ μακριά. Είχε πάει να πολεμήσει για την Ελένη την Γνώση, την Αξιοπρέπεια την Τιμή  και την Ομορφιά της Ανατολικά. Όταν ο Αλέξανδρος  Αχιλλέας θα γκρεμίσει τα τείχη  της άδικης μηδικής  Τροίας, ο Έκτωρ  Δαρείος θα σέρνεται  από την οργή του   σε παράλια μικρασιατικά.

Το ταξίδι της επιστροφής θα αποδειχτεί δύσκολο, οι παγίδες πολλές  και  θα κρατήσει 20 αιώνες  «χήνες»  που η Πηνελόπη θα δει οραματικά και θα πει  σε αφηγήσεις  ονειρικές.

Οι Κίκονες θα τον λοιδορήσουν άγρια , οι Λωτοφάγοι της καλοπέρασης , της  τρυφηλότητος και της μαλθακότητος θα  τον κρατήσουν σε μια λησμονιά. Οι ασκοί του Αιόλου όταν ανοίξουν θα τον πηγαινοφέρνουν  εδώ και εκεί  χωρίς να φθάνει  κάπου, αν και πολύ κοντά,  χαμένος στην μετάφραση και  την  ανεμολογία του πουθενά.  Ο Κύκλωψ  της θρησκευτικής  ιερής εξεταστικής  μεσαιωνικής μισαλλοδοξίας θα τον κάψει στην  πυρά και στην Σκυθούπολη  και σε  αυτοκρατορικούς κώδικες πολλοί σύντροφοί του θα γίνουν βορά. Το όνομα Έλλην απαγορεύεται ρητά και  ό,τι αυτό κουβαλά. Οι Ομηρικες Ιδέες και τα Ελληνικά  Ρήματα αναθεματίζονται  τρις σε θρησκευτικές  τελετές  «αγάπης  πολλής» ενώ αγάλλονται οι ουρανοί μιας γενεαλογίας σκοτεινά ερημικής, ο Ελ Γκρέκο θα  επιβιώνει θα ζει ξανά. Οι  «μορφωμένοι»  Λαιστρυγόνες της αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας  θα τον κρίνουν άγρια  υπεροπτικά και  θα τον πετροβολήσουν  απαξιωτικά. Η καταπίεση του σεξουαλικού ενστίκτου θα τον οδηγήσει σε χοιροειδή συμπεριφορά στο νησί της Κίρκης με υπερβολή υπεραναπληρωματικά. Θα κατέβει στον Άδη να αναζητήσει απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτηματικά. Στο νησί του Ήλιου ο ιερός χρόνος θα κατασπαταληθεί, θα φαγωθεί  και ο έρωτας  ένοχος θα ανακηρυχθεί. Μεγάλα διλήμματα θα βρει  για να αποφασίσει με ποιους θα πορευτεί στης Σκύλλας και της Χάρυβδης τα στενά,  ενώ οι Σειρήνες θα του  τραγουδούν  αγάπης λόγια  γλυκά για να τον γκρεμοτσακίσουν  σε βράχια  άγονα και  σκληρά.

Όταν  φθάσει  στην Καλυψώ  μισοπεθαμένος δεν του μένει  ελπίδα καμιά . Η θεότητα  θα τον ερωτευθεί τρελά και μία καλυπτοφόρα πατριαρχική παπική  εκκλησία  θα το περιθάλψει  στοργικά. Του τάζει την αθανασία  και  κοντά  της τον κρατά σε μοναχικά κελιά.  Συνεχώς για την αγάπη του  θεού του μιλά και αυτό  είναι μια μεγάλη παρηγοριά. Πώς να πεις όχι σε μια πανίσχυρη   θεά. Έτσι ο Οδυσσέας παραμένει άδεια ηλιοβασιλέματα  το πέλαγος να κοιτά, αν και προτιμά να έχει ένα παιδί και μία θνητή γυναίκα αγκαλιά. Οι θεοί και οι  θεές με τους θεούς και οι άνθρωποι με τους ανθρώπους λέει  μια  υγιής λογική  με οδυσσειακή  αντίληψη  οξυδερκής  που  συλλογάται ελεύθερα και καλά.

Όμως επεμβαίνει η Αθηνά . Τον γυρισμό του ζητά. Ο Ζευς, καθαρός νους  στέλνει το λόγο του με τον μαντατοφόρο  Ερμή και την εντολή. Ελεύθερος να αφεθεί. Η  Καλυψώ  υπακούει με καρδιά βαριά.

Με τις μυστικές γνώσεις που κατέχει, όπως όλα τα κοσμικά  ιερατεία σύγχρονα ή παλιά και με την Φιλική Εταιρία  μια σχεδία κάνει, τον βοηθά και με δάκρυα στα μάτια τον  αποχαιρετά.

Ταξιδεύοντας στην μοναξιά με τα  αστέρια συντροφιά σε θάλασσα πλατιά. Τον  βλέπει ο Ποσειδώνας με άγρια ματιά από των Σολύμων την πλαγιά και  τον βουλιάζει  αυτίκα  στου θυμικού την   δίνη και  σε βαθιά βουτιά. Η επανάσταση της Μολδοβλαχίας πνίγεται σε αίμα  αφοριστικής αδικίας. Απελπισία απογοήτευση,  όλα θολά, ορατότης καμιά. Και ξαφνικά παρουσιάζεται η Ινώ  και τον σώζει με του διαφωτισμού τα χαρτιά . Ο Αλκίνοος σε  ένα παλάτι θα τον υποδεχθεί θερμά. Έχει τον λόγο, ύστερα από τόσα χρόνια  ομηρικής μοναξιάς .  Ο Ελληνισμός αγορεύει στο διηνεκές και οι όμορφες νέες Ιδέες  της διαφωτιστικής διασποράς τον ερωτεύονται ξανά όταν τον ακούνε να μιλά.  Ο ίδιος ακούει τα τραγούδια του Δημόδοκου και δάκρυα τυλιγμένος σε μια χλαίνη  χύνει πικρά. Ο ΑΛΚΙΝΟΥΣ βασιλιάς τον συμπονά και για το Όνομα του τον ερωτά. Ο  πλανήτης Ουρανός,  αστέρι της Αρτέμιδος αποκαλύπτεται  στο ουρανό   σε φαινόμενο συγχρονιστικό. Η Ελευθερία , η ανεξαρτησία τα  ανθρώπινα δικαιώματα  υπογράφονται από τους αλκίνοους πολίτες της Γης σε δίκαιο συνταγματικό με άρωμα Ελληνικής  άρητης Αρετής.

Θα φύγει ξανά .  Χαράματα του καινούργιου αιώνα, φθάνοντας  στο νησί  που αναδύεται μέσα από την ομίχλη αγνώριστο στην αρχή θα συναντήσει την Αθηνά. Σε ένα άντρο θα κρύψει τα  δώρα της γνώσης  και της Φαιάς ουσίας  που με τόσο κόπο κανείς αποκτά. Ανηφορίζοντας για το καλύβι του ΕΥΜΑΙΟΥ    θα βρει τον ΤΗΛΕΜΑΧΟ και μαζί του σε ένα παλάτι  αρπαγής κατάχρησης  και λεηλασίας  θα εισέλθει  με τα ρούχα  της ζητιανιάς. Εκεί συνειδητοποιεί  με θλίψη πολύ πόσο έχει λείψει ξεχασμένος  σε νησιά εδώ και εκεί. Συνειδητοποιεί την ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ  ΝΟΥ και πόσο υποφέρουν  κάποιοι  και άλλοι επωφελούνται πολλοί.

Οι μνηστήρες  αρκετοί,  αλαζόνες υπερφίαλοι με θέσεις εξουσίας, οι δούλοι και οι παρατρεχάμενοι αμέτρητοι τρέχουν να τους  εξυπηρετήσουν  και να τους γλείψουν με αντάλλαγμα λίγα ψίχουλα  από  το τραπέζι τους .

Στο κατώφλι θα αναμετρηθεί με τον  Ίρο, ζητιάνοι  στο  ίδιο  μέλαθρον και οι δυο.Ποια είναι η διαφορά;

Είναι πολύ ουσιαστική. Ο Ίρος είναι ένας κουτσομπόλης γυρολόγος  μια κίτρινη φυλλάδα  ανεμωλίων σημερινή. Είναι ο ανίκανος άνθρωπος να κάνει το παραμικρό  και είναι  γεννημένος ζητιάνος  και    όταν δεν  βρίζει  παρακαλά. Ο Οδυσσέας δεν είναι ζητιάνος δεν έχει την νοοτροπία του ζητιάνου. Δεν είναι δουλικός με τους ανώτερους και τύραννος με τους κατώτερους ιεραρχικά.  Δεν είναι  "λαϊκιστής" μια φράση κλισέ που κατήντησε πρόχειρο άλλοθι στα χείλη  του κάθε   υπερφίαλου  στην άνοδο της ασημαντότητος του καταχραστή. Δεν είναι επαρχιώτης   κοντόφθαλμος ούτε εθνικιστής στερεότυπος. Είναι σαφώς κοσμοπολίτης αφού έχει γυρίσει όλο τον κόσμο και είναι παντού. Είναι όμως πατριώτης  με την σωστή  έννοια . Γνωρίζει ποιος είναι, ποιοι είναι οι προγόνοι του,  ποια είναι η πατρίδα του και για αυτή την πατρίδα έχει γυρίσει πίσω ξεκινώντας  Ανατολικά  προς Δυτικά. Δεν  μισεί κανένα λαό και όλοι οι λαοί τον αγαπούν  αφού  διακηρύξανε στο Όνομα του Ελληνικού  Πνεύματος  πως είναι όλοι   « Έλληνες». Όμως δεν θα επιστρέψει  και σε έλληνες και  μισέλληνες  να τον  λυμαίνονται να τον απομυζούν και να τον ποδοπατούν και  την λάμψη της ψυχής του το μεγαλείο της να πολιορκούν.

Είμαι Ο ΟΔΥΣΣΑΜΕΝΟΣ   ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ στην μακρόχρονη πορεία του και αυτή είναι η ΙΣΤΟΡΙΑ  ΜΟΥ θα πει  στον σύζυγο της Αρήτης και στους  Φαίακες που τον άναυδοι μένουν από την ανακοίνωση αυτή.

Ποιο είναι  ΤΟ  ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ

 Ο Αλκίνοος τον καλεί να του πει.

Ποιό είναι το όνομα σου;
Είμαι ο Οδυσσέας ο Λαερτιάδης από την ευδιάκριτη Ιθάκη!
  

ι Οδύσσειας.

εἴμ' Ὀδυσεὺς Λαερτιάδης, ὃς πᾶσι δόλοισιν
ἀνθρώποισι μέλω, καί μευ κλέος οὐρανὸν ἵκει. 20
ναιετάω δ' Ἰθάκην εὐδείελον· ἐν δ' ὄρος αὐτῇ,
Νήριτον εἰνοσίφυλλον, ἀριπρεπές· ἀμφὶ δὲ νῆσοι
πολλαὶ ναιετάουσι μάλα σχεδὸν ἀλλήλῃσι,
Δουλίχιόν τε Σάμη τε καὶ ὑλήεσσα Ζάκυνθος.