10. Χαιρετισμός στα Ομηρικά 'Οντα

Χαιρετισμοί  σε   τρένα που σφυρίζουν 12 φορές  και  ομηρικοί σταθμοί αποχαιρετισμοί 

 

-Γιατί να υπάρχει το μηδέν στην άκρη του απείρου να  κρυφοκοιτάζει  την  άβυσσο του Ονείρου;

Αυτό  έλεγε ρυθμικά όταν κάθισα δίπλα του αφουγκραστικά.

-Ο  τρόπος που χαιρετάς και αποχαιρετάς κάτι ή  κάποιον έχει μεγάλη σημασία , μου είπε σε μια πορεία γνώσης και αυτογνωσίας διαδρομή. Συνήθως όλα τα λεπτά  σημεία  φωτίζουν  το σκηνικό που ακολουθεί. Οι πιο σημαντικές συναντήσεις γίνονται σε κομβικά σημεία τρένων λεωφορείων πλοίων σταθμών γιατί εκεί η ενέργεια ρέει αυθόρμητα και ο σκοπός  του πνεύματος  σε καλεί. Η συνάντηση είναι καθοριστική  για όλες τις αναμετρήσεις με το άπειρο του πολεμιστή σε αξιοσημείωτα γεγονότα με αναγνώριση  ανακεφαλαιωτικά  ιστορική . Είναι καλό να έχεις ευπαρουσίαστο  πλούσιο βιογραφικό  κα να είσαι μέλος της  ισοπολιτείας της  διεθνής αλλά πιο ουσιαστικό είναι να έχεις  γεγονότα με σύνδεση βιογραφίας  ομηρικής. Οι ρόλοι καθορίζονται από την πρώτη ματιά στο δίπολο συνήθως θύτη και θύματος ,  κέρδους και φόβου  από την  πρώτη αίσθηση. Στο  δεύτερο  βλέμμα η διαίσθηση έχει φύγει μακριά και μια επώδυνη μαιευτική εκλογίκευση  ξεκινά  μέχρι να γεννήσει το παιδί της αλήθειας  ουσιαστικά.

-Και πως μπορεί να  ξεφύγει κανείς από αυτό τα δίπολο και του αρπακτικού ή του φοβισμένου ζώου την ματιά, τον ρώτησα αμέσως ύστερα από αυτή την πρώτη εισαγωγική  επαγωγική  σκέψη την δεξιά;

-Ο πολεμιστής μου είπε, επειδή δεν θέλει να είναι ούτε δούλος   ούτε αφέντης κανενός ξεκινά με μια καθαρή   καρδιά δίνοντας πάντα μια ευκαιρία  σε  κάποιον να αποδείξει τον καλύτερο εαυτό του και δοκιμάζοντας σε αυτοπαρατήρηση τον  ίδιο του  τον εαυτό. Ο ίδιος δεν έχει ποτέ προκαταλήψεις για το φύλο  την καταγωγή  το  μορφωτικό  ή το βιοτικό επίπεδο κάποιου  και δέχεται πάντα αυτό που δηλώνεται καλοπροαίρετα , όχι γιατί είναι είναι  αφελής, αλλά γιατί   δεν  νιώθει κανένα φόβο και έχει εμπιστοσύνη  στον  ΧΡΟΝΟ  μεγάλο καλλιτέχνη κριτή και δικαστή  να αποδείξει την αθωότητα κάποιου ή την ενοχή. Δεν διακατέχεται  από σύνδρομα Σέρλομ Χολμς να ψάχνει και να ερευνά πλαστά ή αληθινά ονόματα και  βιογραφικά θεωρώντας  το χαμένο χρόνο και κόπο. Το μόνο που ερευνά είναι τον εαυτό του σε ότι του παρουσιάζεται  και  λέγεται πραγματικά.Τον  ερευνά με την  έννοια της  αψογοσύνης   παρ όλα τα λάθη του τα πολλά. Κάθε φορά που φθάνει σε ένα νησί χαιρετά την πρόκληση την εμπειρία το δώρο που θα του δώσει η μάχη, η γνωριμία και η αναμέτρηση αυτή και κάθε φορά που φεύγει     με μια στροφή αριστερόστροφη και δεξιόστροφη τα Έλλογα και Άλογα   Όντα αποχαιρετά συσσωρεύοντας  γνώση και προσωπική δύναμη  συμπεριεκτικά.

-Και πως αποχαιρετά κανείς κάποιον που αγαπά και όταν ξέρει πως ίσως δεν θα τον ξαναδεί πια; Ήταν η ερώτηση που με βασάνιζε από πολύ παλιά.

Όταν αποχαιρετούμε κάποιον  ακόμη και   στα πιο καθημερινά γεγονότα τα απλά, θα πρέπει να τον αποχαιρετούμε  πάντα συνειδητά και σωστά, γιατί μπορεί να μην τον ξαναδούμε  και ίσως να μην έχουμε την ευκαιρία να  διορθώσουμε τα λάθη μας ή να τον ευχαριστήσουμε αν χρειαστεί καμιά φορά. Και όταν προκληθούμε ή  ζητηθεί η  γνώμη μας θα πρέπει να την καταθέσουμε με λόγια   ευθέως  αληθινά.

Τον ευχαρίστησα κατανοώντας τον  και τον αποχαιρέτισα τελετουργικά αλλά ακόμη  δίστασα να τον ρωτήσω  για την γνώμη του για μένα και έφυγα διακριτικά.

Φεύγοντας μου φώναξε: 

- Όταν αγαπάς κάποιον και τον αποχαιρετάς   μια γεύση από δάκρυα αλμυρή κρατάς  και 
 σαν διφραγκάκι  σε μια τσέπη στην καρδιά σου  τον κουβαλάς.

-Να το θυμάσαι  μου είπε αυτό….

 -Το θυμάμαι του λέω με το άρθρο -τρένο  εδώ