ΔΑΒΥΡΙΝΘΟΣ:
Ο ρυθμός του Νου, ο χορός σε δάπεδο Γης, χώρο προσγείωσης αναγκαστικής.
Εν τω υλικώ πεδίω
Ο Λαβύρινθος είναι ένα χώρος Γνώσης και Μύησης και ένα χορός ένωσης των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου. Της αγνής Αρίας Αριάδνης και του Μαθητεύοντος Θησέως στη θητεία του και την πορεία του Χρόνου και των Εποχών. Δημιουργήθηκε όχι για πρώτη φορά, γιατί η κάθε Εποχή έχει τον Λαβύρινθο της, την Εποχή του Μίνωα, του Μικρού Νου και της Μεγάλης Πασιφάης Σελήνης από τον ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ και διακοσμητή Δαίδαλο. Η ένωση της Λεμουρίας φυλής με την Ατλάντεια είχε ως αποτέλεσμα τον Μινώταυρο, ένα ΤΕΡΑΣ με μυαλό ανθρώπου και σώμα ζώου. Η ένωση του Μίνωα με την Πασιφάη είχε ως απογόνους το ΑΛΦΑΒΗΤΟ και την Αριάδνη.
Τι είναι ο Λαβύρινθος;
Χώρος;
Χρόνος;
Χορός;
Μινωικό αρχιτεκτονικό οικοδόμημα ;
Της γνώσης ναός;
Τι έχει πει ο Όμηρος για τον Λαβύρινθο;
Ο Όμηρος δεν έχει πει τίποτα για τον Λαβύρινθο, δεν απαντάται ως αυτούσια ΛΕΞΗ στα Ομηρικά Έπη. Αναφέρει στην κατασκευή της ασπίδος του Αχιλλέως το χοροστάσι της Αριάδνης, ενός λαβυρινθικού χορού ( Ιλιάδα, Σ στιχ. 590).
Επίσης ο Πλούταρχος αναφέρει τον γεράνιο χορό που χόρεψε ο Θησέας με την Αριάδνη και που ακόμα τον χορεύουν οι Δήλιοι, που απομιμείται τις στροφές και τους διαδρόμους του Λαβυρίνθου, και εκτελείται ρυθμικά με πολλά στριφογυρίσματα και ξετυλίγματα. (Πλουτάρχου Βίοι Παράλληλοι, Θησεύς ).
Ο Όμηρος αναφέρει τον Μίνωα ως νομοθέτη και κριτή του Άδη, καθώς στην εννεάπολη εκατόπολη Κρήτη. Το πιο αξιοσημείωτο είναι πως ο Οδυσσέας συστήνεται στην Πηνελόπη ως Αίθων που έρχεται από την Κρήτη , γιος του Δευκαλίωνος εγγονού του Μίνωος.
Ο Λαβύρινθος είναι το γνωστό οικοδόμημα που έφτιαξε ο βασιλιάς της Κρήτης Μίνωας με αρχιτέκτονα τον Δαίδαλο την Εποχή του Ταύρου. Ουσιαστικά είναι το πρώτο οργανωμένο σύστημα γνώσης με την πρώτη γραφή, τη γραμμική. Το πρώτο ΜΑΤΡΙΞ της νέας Ατλαντίδος και το ΔΙΚΤΥΟ των πολυάριθμων ΣΤΟΩΝ που ακολούθησαν και το προσφιλές τους θέμα με τον ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ τεχνίτη Δαίδαλο.
Μετά την βύθιση της παλαιάς Ατλαντίδος,την Εποχή του Λέοντος, όσοι επιβιώσανε ζήσανε το τροφοσυλλεκτικό στάδιο της ανθρωπότητος, την Εποχή του Καρκίνου στις σπηλιές με την πρωτόγονη ανάμνηση της γνώσης. Η ανάδυση των ερμητικών κειμένων, κυρίως προφορική, την Εποχή των Διδύμων με τον Ερμή τον τρισμέγιστο έφθασε στο απόγειο της στο τέλος της και έβαλε τις βάσεις του οικοδομήματος.
Ο Διόδωρος Σικελιώτης (1ος π.Χ) στην Ιστορία του , αναφέρεται με τη σειρά του στο Λαβύρινθο και μας λέει ότι :
Το οικοδόμημα λοιπόν κτίζεται σε λάθος βάσεις, χωρίς την καθαρότητα της γνώσης, αναμεμειγμένο με όλες τις αναμνήσεις της Λεμουρίας και της Ατλαντίδος στη χειρότερη εκδοχή τους.
Ο Ηρόδοτος μιλάει για τον αιγυπτιακό Λαβύρινθο στην Κροκοδειλούπολη, στη λίμνη Μοιρίδα ανώτερο όλων. Στην Ελλάδα λαβυρινθοειδές κτίσμα βρέθηκε μόνο στο κέντρο της θόλου της Επιδαύρου που κατασκεύασε ο Πολύκλειτος ο νεότερος στα 360-320 π.Χ.
Ο μύθος της Αριάδνης εμφανίζεται σε διάφορες παραλλαγές στο χώρο της Μεσογείου και το σχήμα του λαβύρινθου εντοπίζεται από την Ευρώπη ως τον Καύκασο, από την Ινδία ως τους Ινδιάνους Hopi. Είναι αρχαία γνώση χαραγμένη βαθιά στο συλλογικό ασυνείδητο και υποσυνείδητο του ανθρώπου.Στην Αναγέννηση, το κέντρο του λαβύρινθου γίνεται το «δέντρο της γνώσης» και τα πρόσωπα του κρητικού μύθου συμβολίζουν την απελευθέρωση του ανθρώπου από τα δεσμά της άγνοιας.
Και επίσης έχουμε την παρουσίαση ενός Λαβυρίνθου από τον Δαίδαλο στην είσοδο του ναού του Απόλλωνα στην Κύμη όπου υπάρχει ένα γιγάντιο άντρο, στόμα και αιδοίο της γης, που θεωρείτο είσοδος στον Άδη. Δεν είναι, λοιπόν, υπερβολή να αναζητήσουμε την ιδέα του Λαβυρίνθου σε εκείνους τους πολιτισμούς που ανέπτυξαν θρησκείες οι οποίες ενέχουν την ελπίδα της ζωής μετά θάνατον και σε όλες τις θεοσοφίες που σχετίζονται με αυτές.
Ο πιο συνηθισμένος Λαβύρινθος είναι ο κυκλικός με 7 ομόκεντρους κύκλους, αλλά υπάρχει και ο τετράγωνος μαίανδρος σε σχήμα σβάστικας καλύπτοντας τις ανάγκες και τους ρόλους της αριστερής και δεξιάς θεοσοφίας.
Η ετυμολογία του ονόματος παραπέμπει στο ΛΑΒΡΥΣ που σημαίνει διπλός πέλεκυς και στο γράμμα Τ, όμως συναντούμε και στο ΔΑΒΡΑ σε συνδυασμό με την κατάληξη «-ινθος», που συνήθως μας δίνει την επαγωγή σε τόπο, κατά τον Evans «λαβύρινθος» (= τόπος του πέλεκα) ως το ιερό του παλατιού των Μινωιτών. Μια ένδειξη της ορθότητας αυτής της υπόθεσης είναι η αρχαιότερη αναφορά της λέξης γύρω στο 1400 π.Χ. πάνω σε πήλινη πλάκα από τον παλάτι της Κνωσού, γραμμένη σε γραμμική Β. Αυτή η επιγραφή «πότνια δαβυρίνθοιο» , «η βασίλισσα, η δέσποινα, η κυρά του λαβύρινθου».
Κυκλικό Λαβύρινθο συναντούμε σε μια αργιλική πινακίδα των ανακτόρων του Νέστορα της Πύλου στη Μεσσηνία, γύρω στα 1200 π.Χ.
Η ιδέα του λαβυρίνθου εμφανίζεται με διαφορετικές σημασίες, ως φιλολογική έκφραση που παραπέμπει σε κάτι το μπερδεμένο το δυσεπίλυτο, ακόμη και άλυτο, σαν διαδρομή χορευτών, σαν χορογραφία και σαν γραφικό σχήμα, σπειροειδές ή κοχλιοειδές όπως αναφέρεται στο λεξικό Σουίδα.
Έχουμε μια αναφορά από τον Φλάβιο Φιλόστρατο για έναν Λαβύρινθο στην Κνωσό. Γράφοντας την βιογραφία του φημισμένου μάγου, του Απολλώνιου του Τυανέα, μας πληροφορεί ότι σ’ ένα ταξίδι του βρέθηκε στη Κνωσό. Ο ίδιος απέφυγε να τον επισκεφθεί, αλλά οι άνδρες του το έκαναν. Η δικαιολογία της αποφυγής ήταν ότι δεν ήθελε να γίνει μάρτυρας της σκληρότητας του Μίνωα.
Λάβρος σημαίνει σφοδρός.
Είναι ο Λαβύρινθος ένα labratory, εργαστήριο ενώσεων λεμουροειδών όντων και ατλαντικών φυλών; Οι θεοσοφικοί κύκλοι ισχυρίζονται σαφώς κάτι τέτοιο στη Μυστική Διδασκαλία τους και προφανώς κάτι θα ξέρουν από την παλαιά γνώση των Λεμουρίων μονόφθαλμων γιγάντων και ερμαφρόδιτων όντων που συμπαθούν ιδιαίτερα. Τώρα προωθούν την μία μιγαδική ευκολοκυβέρνητη φυλή στο όνομα της "ισότητος" κομένη στα μέτρα του Προκρούστη τρέφοντας υπερβολικά φιλοζωικά αισθήματα και συναισθήματα για τα ζώα σε βάρος του ανθρώπου.
Βλέπουμε ανθρώπους να ζουν , να διαβιούν κυριολεκτικά με τα ζώα , με δυο τρία σκυλιά σε μικρά διαμερίσματα πόλεων, να τα ντύνουν με πουλόβερ, να τα λούζουν με σαμπουάν και να τα κτενίζουν Νοσηρότητα.Τα βασανίζουν με την αγάπη τους και ενάντια στη φύση τους, ερωτευμένοι με τα ζώα όχι απαραίτητα φυτοφάγοι. Μόνο που δεν μπορούν να φαντασθούν πως θα είναι η ζωή στη Γη με τον Ζωόανθρωπο, ένα μείγμα ζώου και μηχανής, ελεύθερο και εκτός εργαστηρίου να κυκλοφορεί, με όλα τα λάθη που έχει κάνει ο άνθρωπος σε μια πορεία βασανιστική. Και αλίμονο αν το δουν μπροστά τους. Θα νοσταλγήσουν τον άνθρωπο ακόμη και αν είναι σε βάση νηπιακή. Αυτό ετοιμάζει ο Σάουρον στα έγκατα της Γης, την φυλη των ΟΡΚ στη Γη να κυριαρχεί, αλλά οι αφελείς οπαδοί της θεοσοφίας δεν το κατανοούν γιατί με το ποσειδώνιο θυμικό τους χρησιμοποιούν.
Οπωσδήποτε ο Λαβύρινθος θυμίζει ένα σπήλαιο και μια σπηλιά που κατοικεί ένα ΤΕΡΑΣ, ο Μινώταυρος. Δεν βγαίνεις εύκολα όπως και στον Κύκλωπα. Όπως και σε κάθε στοά. Αν μπεις δεν βγαίνεις εύκολα. Δεν σε αφήνουν. Δεν υπάρχει η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της εξόδου. Δεν είναι "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ " τύποι αν και θα τους δεις συχνάκις να ωρύονται για τη Δημοκρατία αριστερόθεν και δεξιόθεν.
Κάθε εποχή έχει τον Λαβύρινθο της, το σπήλαιο και το ΜΑΤΡΙΧ της. Είναι ένα σύστημα γνώσης και εξουσίας και η είσοδος δεν είναι εύκολη επιλογή και η έξοδος ακόμη δυσκολότερη. Η σύνδεση απαραίτητη, μια γυναικεία παρουσία αγνή και ένα γερό μίτο σχοινί. Η Ελληνική Μιτολογία Μυθολογία μας έχει εφοδιάσει με όλα τα υλικά και τα όπλα τα πνευματικά για κάθε είδους εξερεύνηση σε οικοδομήματα γνώσης τρομακτικά. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ακούμε την ερμηνεία προσεκτικά με άφοβη καρδιά. Γιατί η Ελληνική Μυθολογία έχει μια ακριβή και καθαρή στα γεγονότα ματιά. Είναι ΠΑΙΔΙ μιας ατρυτώνης ψυχής και ενός καθαρού νου. Του Ομηρικού.
Τι είναι ο Λαβύρινθος;
Ο εγκέφαλος του ανθρώπου που ενώνει και διαιρεί τον κόσμο για να τον κατανοεί και η μεταφορά δεδομένων και προγραμμάτων από το ένα ημισφαίριο στο άλλο για σύνδεση συμπεριεκτική. Η ένωση του Μίνωα με την Πασιφάη είχε ως απογόνους το ΑΛΦΑΒΗΤΟ , τα φωνήεντα και την μιτοφορούσα Αριάδνη που ξήλωσε τον μανδύα της να φτιάξει το κουβάρι.
Το πρώτο γράμμα α είναι τα κέρατα του ταύρου. Το Α είναι η Πύλη της εισόδου και το Ω η Πύλη της εξόδου.
Τι ξεχωρίζει ένα άνθρωπο από ένα ζώο;
Το φωνήεν. Σύμφωνο μπορεί να κρώξει και ένα πτηνό και να μουγγανίσει και ένα ζώο, μμμοοουυυ και ένα βόδι μπορεί.
Το ΑΛΦΑ δεν μπορεί να πει, ούτε το Ω!μέγα για να βγει με κλητική φωνή. Ούτε η λέξη να εκφωνηθεί.
Μόνο ο καθαρός νους, ο Ζευς, γεννά τα σωστά.
Νους και πόδια καθαρά φτιάχνουν τα γερά μυαλά.
Για έξοδο από τον Λαβύρινθο τα φωνήεντα να λέγονται δυνατά!
Παλαιά και Νέα Ατλαντίδα, 2018
Αστραία ©©
Ο Λαβύρινθος είναι ένα χώρος Γνώσης και Μύησης και ένα χορός ένωσης των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου. Της αγνής Αρίας Αριάδνης και του Μαθητεύοντος Θησέως στη θητεία του και την πορεία του Χρόνου και των Εποχών. Δημιουργήθηκε όχι για πρώτη φορά, γιατί η κάθε Εποχή έχει τον Λαβύρινθο της, την Εποχή του Μίνωα, του Μικρού Νου και της Μεγάλης Πασιφάης Σελήνης από τον ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ και διακοσμητή Δαίδαλο. Η ένωση της Λεμουρίας φυλής με την Ατλάντεια είχε ως αποτέλεσμα τον Μινώταυρο, ένα ΤΕΡΑΣ με μυαλό ανθρώπου και σώμα ζώου. Η ένωση του Μίνωα με την Πασιφάη είχε ως απογόνους το ΑΛΦΑΒΗΤΟ και την Αριάδνη.
Τι είναι ο Λαβύρινθος;
Χώρος;
Χρόνος;
Χορός;
Μινωικό αρχιτεκτονικό οικοδόμημα ;
Της γνώσης ναός;
Τι έχει πει ο Όμηρος για τον Λαβύρινθο;
Ο Όμηρος δεν έχει πει τίποτα για τον Λαβύρινθο, δεν απαντάται ως αυτούσια ΛΕΞΗ στα Ομηρικά Έπη. Αναφέρει στην κατασκευή της ασπίδος του Αχιλλέως το χοροστάσι της Αριάδνης, ενός λαβυρινθικού χορού ( Ιλιάδα, Σ στιχ. 590).
Επίσης ο Πλούταρχος αναφέρει τον γεράνιο χορό που χόρεψε ο Θησέας με την Αριάδνη και που ακόμα τον χορεύουν οι Δήλιοι, που απομιμείται τις στροφές και τους διαδρόμους του Λαβυρίνθου, και εκτελείται ρυθμικά με πολλά στριφογυρίσματα και ξετυλίγματα. (Πλουτάρχου Βίοι Παράλληλοι, Θησεύς ).
Ο Όμηρος αναφέρει τον Μίνωα ως νομοθέτη και κριτή του Άδη, καθώς στην εννεάπολη εκατόπολη Κρήτη. Το πιο αξιοσημείωτο είναι πως ο Οδυσσέας συστήνεται στην Πηνελόπη ως Αίθων που έρχεται από την Κρήτη , γιος του Δευκαλίωνος εγγονού του Μίνωος.
Ο Λαβύρινθος είναι το γνωστό οικοδόμημα που έφτιαξε ο βασιλιάς της Κρήτης Μίνωας με αρχιτέκτονα τον Δαίδαλο την Εποχή του Ταύρου. Ουσιαστικά είναι το πρώτο οργανωμένο σύστημα γνώσης με την πρώτη γραφή, τη γραμμική. Το πρώτο ΜΑΤΡΙΞ της νέας Ατλαντίδος και το ΔΙΚΤΥΟ των πολυάριθμων ΣΤΟΩΝ που ακολούθησαν και το προσφιλές τους θέμα με τον ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ τεχνίτη Δαίδαλο.
Μετά την βύθιση της παλαιάς Ατλαντίδος,την Εποχή του Λέοντος, όσοι επιβιώσανε ζήσανε το τροφοσυλλεκτικό στάδιο της ανθρωπότητος, την Εποχή του Καρκίνου στις σπηλιές με την πρωτόγονη ανάμνηση της γνώσης. Η ανάδυση των ερμητικών κειμένων, κυρίως προφορική, την Εποχή των Διδύμων με τον Ερμή τον τρισμέγιστο έφθασε στο απόγειο της στο τέλος της και έβαλε τις βάσεις του οικοδομήματος.
Ο Διόδωρος Σικελιώτης (1ος π.Χ) στην Ιστορία του , αναφέρεται με τη σειρά του στο Λαβύρινθο και μας λέει ότι :
"ο Δαίδαλος ήρθε στην Αίγυπτο,θαύμασε την τέχνη του κτίσματος και μετά κατασκεύασε για τον βασιλιά της Κρήτης Μίνωα, λαβύρινθο όμοιο με της Αιγύπτου, όπου βρισκόταν κατά τον μύθο , ο λεγόμενος Μινώταυρος. Αλλά ο λαβύρινθος στην Κρήτη εξαφανίστηκε τελείως, είτε επειδή τον γκρέμισε κάποιος δυνάστης, είτε από το καταστροφικό έργο του χρόνου, ενώ στην Αίγυπτο διατηρήθηκε διατηρήθηκε στο ακέραιο η όλη κατασκευή μέχρι των ημερών μας……"Οι θεοσοφικοί κύκλοι, παλαιοί και νέοι, έχουν μεγάλη αδυναμία σε αυτό τον μύθο, της Πανσελήνου Πασιφάης και της σκοτεινής πλευρά της Σελήνης να ενώνεται με τον Ταύρο που ερωτεύθηκε και όχι αδίκως ,αφού πιστοποιεί την ένωση των Λεμούριων όντων με την Ατλάντια φυλή.
Το οικοδόμημα λοιπόν κτίζεται σε λάθος βάσεις, χωρίς την καθαρότητα της γνώσης, αναμεμειγμένο με όλες τις αναμνήσεις της Λεμουρίας και της Ατλαντίδος στη χειρότερη εκδοχή τους.
Ο Ηρόδοτος μιλάει για τον αιγυπτιακό Λαβύρινθο στην Κροκοδειλούπολη, στη λίμνη Μοιρίδα ανώτερο όλων. Στην Ελλάδα λαβυρινθοειδές κτίσμα βρέθηκε μόνο στο κέντρο της θόλου της Επιδαύρου που κατασκεύασε ο Πολύκλειτος ο νεότερος στα 360-320 π.Χ.
Ο μύθος της Αριάδνης εμφανίζεται σε διάφορες παραλλαγές στο χώρο της Μεσογείου και το σχήμα του λαβύρινθου εντοπίζεται από την Ευρώπη ως τον Καύκασο, από την Ινδία ως τους Ινδιάνους Hopi. Είναι αρχαία γνώση χαραγμένη βαθιά στο συλλογικό ασυνείδητο και υποσυνείδητο του ανθρώπου.Στην Αναγέννηση, το κέντρο του λαβύρινθου γίνεται το «δέντρο της γνώσης» και τα πρόσωπα του κρητικού μύθου συμβολίζουν την απελευθέρωση του ανθρώπου από τα δεσμά της άγνοιας.
Και επίσης έχουμε την παρουσίαση ενός Λαβυρίνθου από τον Δαίδαλο στην είσοδο του ναού του Απόλλωνα στην Κύμη όπου υπάρχει ένα γιγάντιο άντρο, στόμα και αιδοίο της γης, που θεωρείτο είσοδος στον Άδη. Δεν είναι, λοιπόν, υπερβολή να αναζητήσουμε την ιδέα του Λαβυρίνθου σε εκείνους τους πολιτισμούς που ανέπτυξαν θρησκείες οι οποίες ενέχουν την ελπίδα της ζωής μετά θάνατον και σε όλες τις θεοσοφίες που σχετίζονται με αυτές.
Ο πιο συνηθισμένος Λαβύρινθος είναι ο κυκλικός με 7 ομόκεντρους κύκλους, αλλά υπάρχει και ο τετράγωνος μαίανδρος σε σχήμα σβάστικας καλύπτοντας τις ανάγκες και τους ρόλους της αριστερής και δεξιάς θεοσοφίας.
Η ετυμολογία του ονόματος παραπέμπει στο ΛΑΒΡΥΣ που σημαίνει διπλός πέλεκυς και στο γράμμα Τ, όμως συναντούμε και στο ΔΑΒΡΑ σε συνδυασμό με την κατάληξη «-ινθος», που συνήθως μας δίνει την επαγωγή σε τόπο, κατά τον Evans «λαβύρινθος» (= τόπος του πέλεκα) ως το ιερό του παλατιού των Μινωιτών. Μια ένδειξη της ορθότητας αυτής της υπόθεσης είναι η αρχαιότερη αναφορά της λέξης γύρω στο 1400 π.Χ. πάνω σε πήλινη πλάκα από τον παλάτι της Κνωσού, γραμμένη σε γραμμική Β. Αυτή η επιγραφή «πότνια δαβυρίνθοιο» , «η βασίλισσα, η δέσποινα, η κυρά του λαβύρινθου».
Κυκλικό Λαβύρινθο συναντούμε σε μια αργιλική πινακίδα των ανακτόρων του Νέστορα της Πύλου στη Μεσσηνία, γύρω στα 1200 π.Χ.
Η ιδέα του λαβυρίνθου εμφανίζεται με διαφορετικές σημασίες, ως φιλολογική έκφραση που παραπέμπει σε κάτι το μπερδεμένο το δυσεπίλυτο, ακόμη και άλυτο, σαν διαδρομή χορευτών, σαν χορογραφία και σαν γραφικό σχήμα, σπειροειδές ή κοχλιοειδές όπως αναφέρεται στο λεξικό Σουίδα.
Έχουμε μια αναφορά από τον Φλάβιο Φιλόστρατο για έναν Λαβύρινθο στην Κνωσό. Γράφοντας την βιογραφία του φημισμένου μάγου, του Απολλώνιου του Τυανέα, μας πληροφορεί ότι σ’ ένα ταξίδι του βρέθηκε στη Κνωσό. Ο ίδιος απέφυγε να τον επισκεφθεί, αλλά οι άνδρες του το έκαναν. Η δικαιολογία της αποφυγής ήταν ότι δεν ήθελε να γίνει μάρτυρας της σκληρότητας του Μίνωα.
Λάβρος σημαίνει σφοδρός.
Είναι ο Λαβύρινθος ένα labratory, εργαστήριο ενώσεων λεμουροειδών όντων και ατλαντικών φυλών; Οι θεοσοφικοί κύκλοι ισχυρίζονται σαφώς κάτι τέτοιο στη Μυστική Διδασκαλία τους και προφανώς κάτι θα ξέρουν από την παλαιά γνώση των Λεμουρίων μονόφθαλμων γιγάντων και ερμαφρόδιτων όντων που συμπαθούν ιδιαίτερα. Τώρα προωθούν την μία μιγαδική ευκολοκυβέρνητη φυλή στο όνομα της "ισότητος" κομένη στα μέτρα του Προκρούστη τρέφοντας υπερβολικά φιλοζωικά αισθήματα και συναισθήματα για τα ζώα σε βάρος του ανθρώπου.
Βλέπουμε ανθρώπους να ζουν , να διαβιούν κυριολεκτικά με τα ζώα , με δυο τρία σκυλιά σε μικρά διαμερίσματα πόλεων, να τα ντύνουν με πουλόβερ, να τα λούζουν με σαμπουάν και να τα κτενίζουν Νοσηρότητα.Τα βασανίζουν με την αγάπη τους και ενάντια στη φύση τους, ερωτευμένοι με τα ζώα όχι απαραίτητα φυτοφάγοι. Μόνο που δεν μπορούν να φαντασθούν πως θα είναι η ζωή στη Γη με τον Ζωόανθρωπο, ένα μείγμα ζώου και μηχανής, ελεύθερο και εκτός εργαστηρίου να κυκλοφορεί, με όλα τα λάθη που έχει κάνει ο άνθρωπος σε μια πορεία βασανιστική. Και αλίμονο αν το δουν μπροστά τους. Θα νοσταλγήσουν τον άνθρωπο ακόμη και αν είναι σε βάση νηπιακή. Αυτό ετοιμάζει ο Σάουρον στα έγκατα της Γης, την φυλη των ΟΡΚ στη Γη να κυριαρχεί, αλλά οι αφελείς οπαδοί της θεοσοφίας δεν το κατανοούν γιατί με το ποσειδώνιο θυμικό τους χρησιμοποιούν.
Οπωσδήποτε ο Λαβύρινθος θυμίζει ένα σπήλαιο και μια σπηλιά που κατοικεί ένα ΤΕΡΑΣ, ο Μινώταυρος. Δεν βγαίνεις εύκολα όπως και στον Κύκλωπα. Όπως και σε κάθε στοά. Αν μπεις δεν βγαίνεις εύκολα. Δεν σε αφήνουν. Δεν υπάρχει η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της εξόδου. Δεν είναι "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ " τύποι αν και θα τους δεις συχνάκις να ωρύονται για τη Δημοκρατία αριστερόθεν και δεξιόθεν.
Κάθε εποχή έχει τον Λαβύρινθο της, το σπήλαιο και το ΜΑΤΡΙΧ της. Είναι ένα σύστημα γνώσης και εξουσίας και η είσοδος δεν είναι εύκολη επιλογή και η έξοδος ακόμη δυσκολότερη. Η σύνδεση απαραίτητη, μια γυναικεία παρουσία αγνή και ένα γερό μίτο σχοινί. Η Ελληνική Μιτολογία Μυθολογία μας έχει εφοδιάσει με όλα τα υλικά και τα όπλα τα πνευματικά για κάθε είδους εξερεύνηση σε οικοδομήματα γνώσης τρομακτικά. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ακούμε την ερμηνεία προσεκτικά με άφοβη καρδιά. Γιατί η Ελληνική Μυθολογία έχει μια ακριβή και καθαρή στα γεγονότα ματιά. Είναι ΠΑΙΔΙ μιας ατρυτώνης ψυχής και ενός καθαρού νου. Του Ομηρικού.
Τι είναι ο Λαβύρινθος;
Ο εγκέφαλος του ανθρώπου που ενώνει και διαιρεί τον κόσμο για να τον κατανοεί και η μεταφορά δεδομένων και προγραμμάτων από το ένα ημισφαίριο στο άλλο για σύνδεση συμπεριεκτική. Η ένωση του Μίνωα με την Πασιφάη είχε ως απογόνους το ΑΛΦΑΒΗΤΟ , τα φωνήεντα και την μιτοφορούσα Αριάδνη που ξήλωσε τον μανδύα της να φτιάξει το κουβάρι.
Το πρώτο γράμμα α είναι τα κέρατα του ταύρου. Το Α είναι η Πύλη της εισόδου και το Ω η Πύλη της εξόδου.
Τι ξεχωρίζει ένα άνθρωπο από ένα ζώο;
Το φωνήεν. Σύμφωνο μπορεί να κρώξει και ένα πτηνό και να μουγγανίσει και ένα ζώο, μμμοοουυυ και ένα βόδι μπορεί.
Το ΑΛΦΑ δεν μπορεί να πει, ούτε το Ω!μέγα για να βγει με κλητική φωνή. Ούτε η λέξη να εκφωνηθεί.
Μόνο ο καθαρός νους, ο Ζευς, γεννά τα σωστά.
Νους και πόδια καθαρά φτιάχνουν τα γερά μυαλά.
Για έξοδο από τον Λαβύρινθο τα φωνήεντα να λέγονται δυνατά!
Παλαιά και Νέα Ατλαντίδα, 2018
Αστραία ©©
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αν η γνώση δημιουργεί προβλήματα,
η άγνοια αναμφίβολα δεν μπορεί να τα λύσει