Ο Μαραθών και το κέντρο των αποφάσεων των Ελλήνων

 Ῥαψωδία η, στιχ. 80: [...] "ἵκετο δ' ἐς Μαραθῶνα καὶ εὐρυάγυιαν Ἀθήνην,

Η Αθηνά φθάνει στον Μαραθώνα

ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ

Στις 8 Δεκεμβρίου 2010, κατά την 2500η επέτειο του γεγονότος, η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ με ψήφισμά της αναγνώρισε ότι η μάχη του Μαραθώνα αποτελεί μία από τις σημαντικότερες μάχες στην ιστορίας της ανθρωπότητας.
Ο σπουδαίος τραγικός ποιητής Αισχύλος θεωρούσε ως μεγαλύτερο επίτευγμά του τη συμμετοχή του στη Μάχη του Μαραθώνα, παρά τα θεατρικά του έργα. Γι’ αυτό στον τάφο του υπήρχε το επίγραμμα:
«Αισχύλον Εοφορίωνος Αθηναίον τόδε κεύθει
μνήμα καταφθίμενον πυροφόροιο Γέλας·
αλκήν δ’ ευδόκιμον Μαραθώνιον άλσος αν είποι
και βαθυχαιτήεις Μήδος επιστάμενος».

Τι μας διδάσκει η μάχη του Μαραθώνα σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο;

Η μάχη του Μαραθώνος και η άλωση της Ευρώπη από τον "Δαρείο" με τον χρυσό της κεντρικής ευρωπαϊκής τράπεζας προς εξαγορά συνειδήσεων.

Η σκλαβιά και η δουλεία έχει πολλές μορφές. Η χειρότερη είναι η οικονομική.

Η οικονομική υποδούλωση των Ελλήνων σε ξένα κέντρα αποφάσεων και οικονομικών παραγόντων οδηγεί στον πλήρη εκφυλισμό της Ευρώπης, της κοινωνίας και του κόσμου ολόκληρου.

Ως Έλληνες έχουμε χάσει την Ελευθερία μας γιατί το κέντρο αποφάσεων είναι σε οικτρή κατάσταση.

Οι Ιεροί τόποι της Ελλάδος είναι ενεργειακά κέντρα και τόποι δύναμης

Ο Μαραθών δεν είναι η γαλήνια καταπράσινη πεδιάδα με τα μάραθα της Δήμητρας αλλά το πεδίο σύγκρουσης του φωτός και του σκότους για την εδραίωση του κέντρου των αποφάσεων στο λαιμό και στον κορμό της Ελλάδος και η υπεράσπιση του καθορίζοντας το μέλλον του κόσμου και της εξέλιξης της συνείδησης του

Η μελέτη της ιστορίας μας διδάσκει πολλά και ειδικά οι μεγάλες στιγμές της.

"Κανείς δεν θα καθίσει στην πλάτη σου αν δεν σκύψεις τον λαιμό σου να προσκυνήσεις".

Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά των Ελλήνων που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για την Ελευθερία στις μεγάλες μάχες τους, από τους Λεμούριους Ανατολίτες που όλο προσκυνούν μια θεοσοφική χρηματοπιστωτική εξουσία.

Το ενεργειακό κέντρο του λαιμού είναι σημαντικό γιατί είναι το κέντρο των αποφάσεων γιαυτό και ο Ηρακλής και ο Θησέας πιάνουν τον Ταύρο τον λαιμό. Μη ξεχνούμε και πως ο Οδυσσέας τον πρώτο και μεγαλύτερο μνηστήρα που τοξεύει στο λαιμό είναι ο Αντίνοος και έτσι παίρνει το κέντρο των αποφάσεων στα χέρια του.

Έτσι πήραν και το κέντρο των αποφάσεων στα χέρια τους οι Έλληνες και αγωνίσθηκαν για αυτό.

Με το τέχνασμα του Μιλτιάδη

1. Επιθετικότητα: Ανέλαβε την πρωτοβουλία και διέταξε την επίθεση κατά των Περσών με μικρότερη αριθμητικά δύναμη, στην κατάλληλη στιγμή.
2. Οικονομία Δυνάμεων και Συγκέντρωση: Ανάπτυξε τα τμήματά του με τέτοιο τρόπο ώστε να χτυπήσει το πιο αδύνατο σημείο της γραμμής των Περσών με το ισχυρότερο σημείο της δικής του διάταξης. Με άλλα λόγια εφάρμοσε μεγάλη μαχητική ισχύ στο αποφασιστικό σημείο στον κατάλληλο χρόνο. Με τον τρόπο αυτό έκανε εκείνο που λίγοι στρατηγοί έχουν κάνει: έσπασε ένα «ταμπού» αλλάζοντας μια τακτική που εφαρμοζόταν επί πολλά χρόνια διακινδυνεύοντας ένα «ανάθεμα» στην περίπτωση που θα αποτύγχανε.
3. Ενότητα Διοικήσεως: Ο Ηρόδοτος μας λέει ότι οι Αθηναίοι στρατηγοί πρόσφεραν τη σειρά αρχηγίας τους στο Μιλτιάδη, αλλά εκείνο επιτέθηκε την ημέρα που είχε έρθει η δική του σειρά. Έτσι εξασφάλισε ότι όλες οι Φυλές ήταν κάτω από τις διαταγές ενός υπεύθυνου διοικητή.
4. Αιφνιδιασμός: Πρώτα έπεισε τους Αθηναίους να πάνε στο Μαραθώνα και μετά επιτέθηκε την κρίσιμη στιγμή στους Πέρσες με νέα τακτική με τέτοιο τρόπο ώστε οι Πέρσες πίστεψαν ότι οι Αθηναίοι είχαν τρελαθεί!
5. Ελιγμός: Στη μάχη του Μαραθώνα ο Μιλτιάδης εφάρμοσε τον ελιγμό της διπλής υπερκέρασης. Δεν έχει σημασία ότι το μέτωπο ήταν μικρό. Έτσι διεξάγονταν οι μάχες εκείνες τις ημέρες. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι ο θαυμάσιος ελιγμός, που επαναλήφθηκε συχνά από άλλους μεγάλους στρατηγούς, επινοήθηκε και διευθύνθηκε με επιτυχία για πρώτη φορά από τον Μιλτιάδη που δεν είχε προηγούμενη γνώση ή παράδειγμα.


"Ο Μαραθώνας σηματοδότησε τη γέννηση της Ευρώπης.»


Σήμερα εμείς οι Έλληνες σε συλλογικό επίπεδο πρέπει να ξαναδώσουμε την μάχη αυτή πιάνοντας τον Ταύρο από τα κέρατα και παίρνοντας το κέντρο των αποφάσεων στα χέρια μας.

Σε προσωπικό πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας με:

1. Με επιθετικότητα στα ελαττώματα της φυλής μας

2. Με οικονομία και περίσκεψη σε όλα τα είδη των πόρων, νοικοκυροσύνη

3. Ενότητα όλων των υγιών φορέων και αποφυγήν διχογνωμίας, εξωτερικής και εσωτερική διαμάχης

4.Αιφνιδιασμό σπάσιμο των ενεργοβόρων συνηθειών και άνοδο της ενεργειακής στάθμης

5. Ελιγμό, να σκεφτούμε με καινούργιο τρόπο συνδέοντας το παρόν το παρελθόν και το μέλλον.


Το κυριότερο να πάρουμε τα κέντρο των αποφάσεων στα κέντρα μας σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο

Η πρώτη νίκη ξεκινά με τη πρώτη σωστή απόφαση

«Δέσποτα, μέμνησο των Αθηναίων»....και Ελλήνων


Η μάχη του Μαραθώνος 490 π.Χ

Μιλτιάδης - Περσική αυτοκρατορία

Μαραθών μάραθον πολύτιμο αρωματικό βότανο

Χρώμα πράσινο

Ο Ταύρος του Μαραθώνος Ηρακλής Θησέας

Ο λαιμός του ταύρου Δήμητρα ενεργειακό κέντρο

Παν Φιδιππίδης Εχετλαίος

Η νίκη "νενικήκαμεν"

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ  ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ


Αστραία ©©

Το θεραπευτικό τραγούδι των Ομηρικών Επών

Ποια είναι η  πρώτη λέξη που εκφωνήθηκε από ένα πρότερον άλαλον γένος   δημιουργώντας το ομιλούν  είδος;
Πότε μίλησε για πρώτη φορά ο όρθιος άνθρωπος και τι είπε;
Τι εκφώνησε και πως ακούστηκε αυτός ο ήχος;
Είναι το ερώτημα, τα ερωτήματα που απασχολούν κάποιους κάποια ανήσυχα βράδια και μενεξεδένια δειλινά.

Ταξιδεύοντας πίσω στο χρόνο και παρατηρώντας στο σήμερα τα μωρά, βλέπουμε ταυτοχρόνως με τα βήματα τα πρώτα σύμφωνα και φωνήεντα, τις πρώτες συλλαβές να αντηχούν στα  αυτιά μας. Όμως πριν το παιδί μιλήσει, έχει μάθει  να τραγουδά και η μουσική παίζει σπουδαίο ρόλο ακόμη και στο έμβρυο όταν μεγαλώνει σε μια μητρική κοιλιά.
Έτσι πριν μιλήσει ο άνθρωπος τραγούδησε και τα Ομηρικά Έπη  τραγούδια που σε ραψωδίες έχουν ραφτεί με συνδετικό νήμα σχοινί. Εκείνοι οι  αρχαίοι άνθρωποι, οι  (Αχ) αιοί τα τραγουδούσαν και έτσι  μπορούσαν και να τα θυμηθούν μέσα από  δάκρυα στεναγμούς  αχ αχ  υδάτινες σταγόνες στους μεγάλους της συνείδησης ποταμούς ωκεανούς.
Τα Ομηρικά Έπη ήταν  τραγούδια,  ποιητικές  ωδές , μουσική  συνδεδεμένα με την πρώτη τους σύμπαντος έκρηξη ιαχή.
Το τραγούδι και η μουσική είναι πολύ σημαντικά για την ανθρώπινη ψυχή. Είναι ίαση είναι θεραπεία είναι χαρά είναι ζωή. Μαζί με τον χορό  και το θέατρο αποτελούν  βάλσαμο για κάθε πληγή.
Με μια προϋπόθεση να είναι καλής ποιότητος και η καλή ποιότητα αναγνωρίζεται από την  ενεργειακή στάθμη. Όταν ένα τραγούδι μία μουσική ή ένα θέατρο  κινηματογραφική ταινία ρίχνει την ενέργεια σε άμμο κινητή είναι κακής ποιότητος γιατί επισπεύδει τον θερμοδυναμικό θάνατο και δυστυχώς στην εποχή μας έχουμε πολλά τέτοια  "θανατηφόρα οχήματα" και ακόμη χειρότερα θεωρούνται και έργα τέχνης. Είναι μια νοσηρή κατάσταση μεταδοτική και μολυσματική.
Ο Όμηρος τα αναφέρει ως τα τραγούδια των Σειρήνων και είναι αναγνωρίσιμα όχι μόνο στα τραγούδια αλλά και σε πολλά κείμενα ιδίως θεοσοφικής κατεύθυνσης.
Τρεις είναι οι διάσημοι τραγουδιστές των Ομηρικών Επών, ο Δημόδοκος ο λυράρης των   Φαιάκων, ο Φήμιος που τον σώζει ο Τηλέμαχος από την οργή του Οδυσσέα και ο ίδιος ο ποιητής ο Όμηρος που τα τραγουδούσε στην Σχερία τότε Ελλάδα. Στην Ιλιάδα ο   (Αχ)ιλλέας  μόνος  με  την φόρμιγγα ατενίζει  μελαγχολικά ένα πέλαγο βαθύ.
Σήμερα ποιος  τραγουδά στην Ελλάδα;
Ο Φήμιος, μόνο που δεν τραγουδά αυτά ακριβώς, τα Ομηρικά Έπη, αλλά κάποια άλλα αναγκαστικά υπό την πίεση των μνηστήρων.
Ποιος είναι ο  Φήμιος;
Ο Φήμιος είναι όλοι οι καλοί τραγουδιστές της Ελλάδος οι ωραίες φωνές που έχουν παγιδευτεί σε εταιρίες δισκογραφικές  και λένε τα τραγούδια που τους υπαγορεύουν οι  ληστρικές πολυεθνικές. Πρόσφατα  είδαμε τι έγινε με τα δικαιώματα και την   διεφθαρμένη ΑΕΠΙ και τι γίνεται με την ανόητη Γιουροβιζιον χαμηλής υποστάθμης μουσική.
 Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα Ομηρικά Έπη θεραπευτικά σαν ένα τραγούδι όμορφο που θα μας ενηλικιώσει αποτελεσματικά μέχρι να μπορέσουμε να μιλήσουμε σωστά, να σκεφτούμε καλύτερα, αλλά και να κλείσουμε τις μαύρες τρύπες και τις πληγές αιώνων μαζί με τα λάθη μας και τα σωστά.
Ας ακούσουμε την  λύρα του Δημόδοκου τι έχει να μας πει και να θυμηθούμε την διαδρομή.
Ποια είναι η πρώτη λέξη που αρχίζει  ένα κελάηδημα μιαν αυδή;
Ίσως   ένα φωνήεν μια φωνή από Α
Κάποτε στην Δύση  ένα καιρό και μια φορά......

Αστραία ©©

Ο λόγος, η έννοια και η σημασία των λέξεων στη Λεμουρία και την Ατλαντίδα

Επιγραφή γραμμένη βουστροφηδόν. Βρέθηκε στην Κρήτη: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Ο ήχος των λέξεων στο διηνεκές του χρόνου

Οι λέξεις είναι γράμματα φθόγγοι συλλαβές, ήχοι. Είναι ηχητικά κύματα που μεταδίδονται με ταλαντώσεις σε υλικό πεδίο, τον αέρα, όταν εκφωνούνται, ομιλούμε, γι αυτό και σε ένα   χώρο  κενό, απουσία αέρος όπως στο διάστημα δεν ακούγονται.
Καμιά φορά όμως οι σκέψεις μας που είναι οι γονείς των λέξεων μας και τον λόγων μας  "ακούγονται πολύ δυνατά, απουσία ύλης.
Πως συμβαίνει αυτό;
Έχει σχέση με τον λόγο και τον νου. Για να μιλήσουμε πρέπει να μπορούμε να σκεφτούμε και να ακούμε. Όσο καλύτερα ακούμε και σκεφτόμαστε τόσο καλύτερα μιλούμε μέσα από από να γραπτό ή προφορικό λόγο.
Για τον λόγο αυτό τα  ζώα δεν μιλούν, αλλά και τα μικρά  παιδιά, γιατί δεν μπορούν να σκεφτούν. Μόλις αρχίζει η σκέψη στα παιδιά, περνούν από την άμεση όραση της ενέργειας στην καταγραφή περιγραφή αρχίζουν να μιλούν και και διαχωρίζουν τα αντικείμενα τα υποκείμενα και παύουν να βλέπουν την ενεργειακή τους δομή.
Είναι η  αναπόφευκτη απώλεια της αθωότητος και των μακάρων  παραδεισένιων νήσων ηπείρων.
Η θεοσοφία υποστηρίζει πως πρώτα έγινε ο άνθρωπος ως πνεύμα και μετά εξελίχτηκε ως φυσικό σώμα μέσα από τις διάφορες φυλές με πρώτη την φυλή  την Λεμουροειδή στην Λεμουρία, 7 περίπου φυλές στην Ατλαντίδα και μία τελευταία, τώρα που θέλουν να φτιάξουν με την ανάμειξη όλων.  Σε 16 φυλές αναφέρεται ο Ροδόσταυρος Μαχ Χέιντελ.
Δημιουργήθηκε ξέχωρα πριν  από τα ζώα, αν και ο αυταρχικός  αρσενικός θεός της Παλαιάς Διαθήκης πιάνει πρώτα  χώμα και εμφυσεί    αέρα ζωής, ποιώντας τον άνθρωπο με τα χέρια του ως Πυγμαλίων σε α΄ πληθυντικό αν και  Ένας, Εις, ( Ας κάνουμε είπε..... άνθρωπον) . Τα ζώα είχαν ήδη δημιουργηθεί δια  εντολής  λόγου.
Η σύγχρονη επιστήμη  λέει το αντίθετο. Πρώτα  έχει δημιουργηθεί το  φυτικό και ζωικό βασίλειο και κατόπιν το ανθρώπινο,  ως συνέχεια και εξέλιξη των ειδών και του  ανθρωπίνου πνεύματος λογικά, λέει η λογική.
Πέρα από αυτές τις διαφωνίες και συμφωνίες θεολογίας θεοσοφίας και επιστήμης βλέπουμε σήμερα πως τα ζώα συνεχίζουν  να μη μιλούν και ούτε πρόκειται, η γλώσσα όμως εξελίχτηκε και εξελίσσεται με όλες τις λέξεις της στις διάφορες διαλέκτους της   Γαίας, βουστροφηδόν μέσα από σύμφωνα ιερογλυφικά κραυγές και σύμβολα από την Λεμουρία μέχρι την Ατλαντίδα. Από τα  άφωνα  Σανσκριτικά στα  εύφωνα Έπη τα Ομηρικά
Μία μεγάλη διαφορά των  συμφώνων από τα φωνήεντα είναι πως τα ζώα δεν μπορούν  να προφέρουν φωνήεντα, ενώ βγάζουν ήχους συμφώνων.
Άρα η επιστήμη έχει δίκιο. Όσο εξελίσσεται ο άνθρωπος από το ζωικό βασίλειο, τόσο περισσότερα φωνήεντα μπορεί να προφέρει. Και αυτή η τέχνη και η υπεροχή,  από όλες τις Ατλαντικές φυλές ανήκει στους Έλληνες και την υπέροχη γλώσσα την Ελληνική, η οποία γλώσσα, πρώτα τραγουδήθηκε μελοποιήθηκε και μετά καταγράφηκε  στην παγκόσμια σκηνή  του Λόγου και του Ήχου.
Οι Έλληνες διαμόρφωσαν και την γλώσσα και την σκέψη και τις λέξεις δίνοντας  νέα  ώθηση στην δημιουργία  με τον συνδυασμό φωνηέντων και συμφώνων.
Πήραν τα σύμβολα και τα ιερογλυφικά και φτιάξανε  ΛΕΞΕΙΣ, εκφωνήσανε τον λόγο σαν θεοί.
Έτσι δημιουργήσανε ένα  κόσμημα ΚΟΣΜΟ και γεννήσανε καινούργιους  Γαλαξίες  Ηρωικών Ιδεών.
Τι λέξεις φτιάξανε;
ΟΛΕΣ τις λέξεις που αντιστοιχούν σε μια ακριβή περιγραφή καταγραφή του σύμπαντος.
Όλες οι λέξεις έχουν μέσα στον αφηρημένα πυρήνα τους εν κυοφορία, την έννοια και την σημασία τους. Όταν εκφωνούνται  "γεννούν" . Η γέννηση λαμβάνει χώρα ανάμεσα στον ομιλητή και τον ακροατή. Αναλόγως της ποιότητος του νου, της γενιάς και  της καταγωγής είναι και το αποτέλεσμα, τα "παιδιά" των δύο γεννητόρων.
Τα καλύτερα παιδιά γεννιούνται  μέσα από την κατανόηση των σύζευξη της  έννοιας και της σημασίας τους σε ένα εξωτερικό ή εσωτερικό διάλογο, συζήτηση, η οποία στις ημέρες  μας απουσιάζει  μιας παρακολουθούμε συνέχεια τον διάλογο Βλαντιμίρ  Εστραγκόν στο  μονόπρακτο του κομματικού  παραλόγου της  ευτελούς πολιτικής  σκηνής του τόπου.
Η έννοια είναι η Λογική τους και η σημασία τους είναι η Ουσία τους.
Αυτοί που φτιάξανε τις ΛΕΞΕΙΣ έχουν συνδέσει και τον Σκοπό με αυτές και κρατούν τη Δύναμη τους σε Ξίφος και Βέλος Ηχηρό.
Και ήταν οι μεγάλοι Έλληνες Ποιητές !
Εμείς τις ακούμε προσεκτικά ευήκοοι  με ανοικτά μυαλά για να κάνουμε υγιή ΠΑΙΔΙΑ.
Ενίοτε  καμπυλώνουμε τον Χρόνο, τη Σκέψη, λυγίζουμε το Τόξο και μερικά κουτάλια ακόμη......

Ομηρικές Ερμηνείες

Αστραία ©©

Η Αναγκαιότητα των Ομηρικών Επών

Η λέξη ΑΝΑΓΚΗ απαντάται πλειστάκις στα Ομηρικά Έπη και στην Οδύσσεια και στην Ιλιάδα.Γιατί περισσότερο από κάθε άλλη φορά είναι   "αδήριτη αναγκαιότης" στην οποία και οι θεοί πείθονται, η μελέτη η ανάγνωση η ερμηνεία και η κατανόηση των Ομηρικών Επών:
1. Η εκφυλισμένη εποχή μας  οδεύει προς ένα θερμοδυναμικό θάνατο με την πτώση της ενέργειας  με άθλια πρότυπα είδωλα τραγουδιστών ηθοποιών  καλλιτεχνών υπουργών πρωθυπουργών βουλευτών θρησκευτών νομικών δικαστών    χωρίς αξίες και ιδανικά χωρίς αξιοπρέπεια και τιμή.  Όλα να τα κάνουν για  τα λεφτά και μία καρέκλα εξουσίας  με εικονική αυτοπροβολή μεγάλης κενότητος. Ξεπουλάνε τα πάντα και τους πάντες  και αλληλοεξοντώνονται ως συμμορίες. Δεν έχει μέλλον έτσι καμία κοινωνία
2. Τα Ομηρικά  Έπη  είναι ακριβής οδηγός και  χάρτης για κάθε  ανθρωπινή διαδρομή. Όλοι οι χαρακτήρες είναι αναγνωρίσιμοι με τα ΟΝΟΜΑΤΑ τους , τα λόγια τους, τις πράξεις τους, τις ασχολίες τους, τις επιλογές τους, ακόμη και τον σωματέτυπο τους.
3. Τα Ομηρικά Έπη είναι η καλύτερη διαπαιδαγώγηση  των ανθρώπων, η αρτιότερη αυτοπαιδεία γιατί διδάσκουν την κριτική σκέψη, την υπευθυνότητα και  την αυτογνωσία με ισχυρά πρότυπα στα λάθη και τα σωστά τους.
4. Τα Ομηρικά Έπη κρατούν τη σωστή απόσταση από το θεό και την θρησκοληψία. Ανάμεσα στον υλισμό και τον πνευματισμό. Ούτε μακριά να παγώνουν, η Αθηνά είναι κοντά στον Οδυσσέα, ούτε να καίγονται στον θεοσοφιστή Ποσειδώνα και να κλείνονται στη σπηλιά του Πολύφημου Υιού του. Το μέτρο είναι άνθρωπος και όχι ο θεός και είναι πιο σωστό έτσι και πιο λογικό. Πιο ισορροπημένο.
5. Τα Ομηρικά Έπη μορφοποιούν τους ανθρώπους, τους μορφώνουν, τους κάνουν πιο όμορφους, πιο έξυπνους, πιο υπεύθυνους,  ανοίγουν το μυαλό τους, φτιάχνουν το σώμα τους. Οι αναγνώστες των Ομηρικών Επών, γυμνάζονται σωστά, σκέφτονται αρτιότερα, τρώνε καλύτερα, αυτο εκπαιδεύονται γιατί έχουν σύνδεση με παραδείγματα υγιή, πέρα από τη υπέροχη γλώσσα που έχουν γραφεί, έχουν τραγουδηθεί. Είναι κεντημένα  από ένα μεγάλο πολεμιστή με υφαντική τέχνη  μαγική.
6. Τα Ομηρικά Έπη είναι διαχρονικής αξίας και έχουν τις λύσεις για κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζει ένα άνθρωπος  ατομικά και κάθε κοινωνία συλλογικά.
Ας τα διαβάζουμε   και  ας τα αφουγκραστούμε προσεκτικά!

από το βιβλίο:
ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΙΟΝ

Αστραία ©©

Η έννοια και η σημασία του πολεμιστή στη παγκόσμια ιστορία

Η έννοια του πολεμιστή είναι  Ιδέα, ανήκει στον κόσμο των αρχετύπων και παίρνει την σημασία του ανθρώπου που προσπαθεί να την προσεγγίσει και να την κατανοήσει.
Αναλόγως με τον άνθρωπο, την κουλτούρα του, την εποχή του και το πνεύμα του  εκφράζεται  εξελίσσεται και εκπροσωπείται.
Είναι πολύ διαφορετικά τα χαρακτηριστικά ενός αρχαίου  πολεμιστή  από ένα σύγχρονο, παρ΄ όλο που το πνεύμα παραμένει το ίδιο. Διαφορετικά πολεμούσε ένας  Ινδιάνος από τον Αλέξανδρο ή τον Λεωνίδα και ο Τζέγκις Χαν από τον Αττίλα και τον σημερινό βιοπολεμιστή.
Κάθε πολεμιστής κρίνεται με βάση την  εποχή του την θέση του και την καταγωγή του και κρίνεται με αξιολογική ουδετερότητα.
Ο Εφιάλτης δεν ήταν πολεμιστής, ο Λεωνίδας ήταν.
Ο Δαρείος δεν ήταν πολεμιστής, ο Αλέξανδρος  ήταν.
Παρ όλο που το άρθρο προσδιορίζει το αρσενικό φύλλο, η ιδιότητα ανήκει στη γυναίκα. Γιατί η γυναίκα γεννά τους πολεμιστές και φτιάχνει τους άνδρες όπως γνωρίζουμε πολύ καλά από τους Σπαρτιάτες και την απάντηση της Γοργούς  στην ερώτηση γιατί οι γυναίκες στην Σπάρτη έχουν εξουσία
"Επειδή είμαστε οι μόνες που γεννάμε άνδρες"
Οι παλιοί άνθρωποι κρατούσαν πολύ  ψηλά την ιδέα του πολεμιστή γιατί κατανοούσαν πως η συνέχεια του είδους τους εξαρτάται από αυτήν.
Γι αυτό τον λόγο άλλωστε η Αθηνά την πρώτη τάξη που φτιάχνει στην πόλη της είναι τη τάξη των πολεμιστών.
Στην ουσία η έννοια του πολεμιστή περιλαμβάνει την υπεράσπιση ( πολιούχος της πόλης). Ο πολεμιστής δεν είναι κάποιο πολεμοχαρές ον που επιζητά τον πόλεμο και την βία. Ίσα ίσα ο πολεμιστής αγαπά περισσότερο από όλους την ειρήνη και γνωρίζει την αξία της. Όμως γνωρίζει και την ανθρώπινη φύση και  κατανοεί και τη ροή της ενέργειας, της φυσικής εξέλιξης  και της ιστορίας.
Ο πολεμιστής είναι υπερασπιστής.Ξέρει απλώς να πολεμάει όταν πρέπει και όταν και όπου χρειάζεται.
Υπερασπίζεται ό,τι αγαπά και πρέπει.
Πολεμά την αδικία και ανοίγει δρόμους στην ανθρωπογνωσία.
Το πρότυπο του του πολεμιστή είναι ηρωικό και η βάση του πολεμιστή είναι η γνώση και η αυτογνωσία. Αυτό του δίνει την νηφαλιότητα και τη σοφία και τον ξεχωρίζει από ζωικό βασίλειο της  πρωτόγονης  φυσικής δύναμης.
Είναι ο δρόμος του μέσα από εμπόδια και δυσκολίες, άθλους και εργασία ανάμεσα από την μοναχικότητα και τη συλλογικότητα, ανάμεσα από την μοναξιά και την αλληλεπίδραση.
Η έννοια του πολεμιστή σε μια τόσο εκφυλισμένη και διεφθαρμένη κοινωνία είναι πλέον απρόσιτη για τους περισσότερους ανθρώπους που καλλιεργούνται σαν μπαταρίες στα χωράφια του σύγχρονου ΜΑΤΡΙΞ παρ όλο που πολλά έργα βιβλία και ωραίες ταινίες μιλούν για αυτή με διάθεση νοσταλγική.
Στην παγκόσμια  διανόηση, την Δυτική εισήχθη   με την βαθιά και δυναμική μορφή της  με τον Κάρλος Καστανέντα κατά τη διάρκεια των συνομιλιών του με τον  Ινδιάνο Δον Χουάν και  με την  πιο απαλή μορφή της στον ειρηνικό πολεμιστή του  του Νταν  Μίλμαν και τον πιο θεοσοφιστή Τεν Μάρες. Στην Ανατολή ήταν ήδη γνωστή  μέσα από τις πολεμικές  τέχνες των μογγολικών φύλων και ασιατικών φυλών των δράκων και των σαυροματών.
Είναι εμφανής η επίδραση της στα σανσκριτικά κείμενα της παλαιάς Λεμουρίας, τις Βέδες, την  Μπακαβάτ Γκιτά και Μαχαμπαράτα.
Κωδικοποιημένη όλη η γνώση και η αυτογνωσία του πολεμιστή, ο δρόμος του, η πορεία του, τα λάθη, οι παγίδες, το ταξίδι, η επιστροφή βρίσκεται στα Ομηρικά Έπη που είναι και η  ανώτερη και εξελιγμένη μορφή  των Ελλήνων, οι οποίοι ανάμεσα από όλες τις ατλαντικές φυλές ξεχώρισαν και  δημιουργήσανε το θαύμα του Ελληνικού Πνεύματος και της Ελεύθερης Σκέψης.
Κατόρθωσαν να βγάλουν την ανθρωπότητα από τα σπήλαια της Κυκλώπειας Λεμουρίας με τον πολυμήχανο Οδυσσέα και να θέσουν τις βάσεις για ουμανιστικές πολιτείες με ανελέητο διώκτη τον Ποσειδώνα στο κατόπιν που ζητούσε εκδίκηση για τη τύφλωση του θεοσοφιστή υιού.
Η σημασία του πολεμιστή είναι μεγίστη και η  μεγαλύτερη εμπειρία στη ζωή είναι να ζει κανείς με αυτή  την αρχή:
Του πολεμιστή, τον δρόμο, το μυαλό και την καρδιά του σε συνεργασία ευφυή και αρμονική.

από το βιβλίο :
ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΙΟΝ

Αστραία ©©

Τα προβλήματα της Ευρώπης μέσα από τον μύθο του Ταύρου στην σύγχρονη εποχή

Ερμηνεία του μύθου

 Ευρωπαϊκή Ένωση τα λάθη  και οι λύσεις μέσα από την κατανόηση του μύθου

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει  η Ευρώπη σήμερα  είναι τα προβλήματα που δημιουργεί  η κακή διαχείριση των ζωτικών αποθεμάτων του Ταύρου, όπως μας διδάσκει ο Άθλος του Ηρακλή.
 Πως πιάνει  κανείς τον Ταύρο από τα κέρατα χωρίς να τον σκοτώσει σε ιβηρικές ταυρομαχίες;
Η Ευρώπη συνδέεται με τον μύθο του Ταύρου αφού ο ο Δίας, η άλλη μορφή του Ποσειδώνα στην εξέλιξη των ανθρωπίδων. Αρπάζει την Ευρώπη από τις ακτές της παλαιάς Λεμουρίας και την μεταφέρει στην Μεσόγειο και την Κρήτη.
Τι αρπάζει;
Παίρνει την όραση των κυκλώπειων όντων ως ευρύωψ και πάνω σε  δέρμα βυρσοδεψίας λευκών παπύρων γεννά τρία παιδιά θαυμαστά του νου.  Δηλαδή δημιουργεί  μια ΟΡΑΣΗ  ποιο ΕΥΡΕΙΑ. Τον θαλασσοκράτορα Μίνωα, τον δικαστή Ραδάμανθυ και τον ξύλινο οικιστή Σαρπηδόνα κατακτώντας την πρώτη ( γηραία )ήπειρο Μεσογαία Ευρώπη. Τα βοοειδή ήταν τότε σε έξαρση με τις αγελάδες του Κάδμου και της Ιούς να τρέχουν από δω και από εκεί.
Τα προβλήματα σήμερα της Ευρώπης και κατά συνέπεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βάζουν σε δοκιμασία την Ιδέα αλλά και οδηγούν στον εκφυλισμό της είναι τα εξής:

1. Έφτιαξε πολλούς οργανισμούς . Ένα ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ οργανισμών που όχι μόνο δεν βγαίνει κανείς από εκεί μέσα ζωντανός, αλλά δεν μπορούν και να πάρουν καμία απόφαση καταστρέφοντας έτσι το κέντρο των αποφάσεων του λαιμού. Απλώς συνεδριάζουν συνέχεια και αποκοιμιούνται αποκαμωμένοι στα έδρανα των ατέλειωτων συνεδριάσεων.

2. Μεγάλα έξοδα. Όλοι αυτοί οι οργανισμοί και τα κτίρια τους απαιτούν ένα μεγάλο κόστος συντήρηρης ξοδεύοντας υπέρογκα ποσά από το κοινό ταμείο και τους κοινούς πόρους .

3. Κακές συνεργασίες. Συνεργάστηκε με την Νέα Ατλαντίδα και τον πατέρα Άτλαντα,  πρωτοκαθεδρία των  ΗΠΑ σε βάση πολύ υλιστική καταστρέφοντας το περιβάλλον και τη φύση. Επέτρεψε στις πολυεθνικές με  "μητέρα" την Κίνα να αλώσει και να σκοτώσει όλα τα παιδιά της στη  ανεργία σαν νέα Μήδεια.

4. Θεοκρατική βασιλεία. Προώθησε τη θεοκρατία, την παλαιά κυκλώπεια Λεμουρία με τον χριστιανισμό να ρημάζει τα πάντα στην εξουσία και συνεχίζει με τον ισλαμισμό ακόμη χειρότερο που ανέχεται και παρανοικά χαϊδεύει εις βάρος της ασφάλειας των πολιτών της.

5. Εκφυλισμός. Η μαλθακότητα και η τρυφηλότητα των Ευρωπαίων, η επίδειξη η σπατάλη, φέρνει όλα τα χαρακτηριστικά της υπερβολής του Ταύρου με τους περισσότερους να είναι αγύμναστοι υπέρβαροι διεφθαρμένοι και έκφυλοι και πολύ εύκολοι αντίπαλοι για την πλήρη κατάκτηση τους από την επέλαση των παλαιών λεμουριακών φυλών που έχουν αυξηθεί υπέρμετρα. Όταν ο ΚΥΚΛΩΠΑΣ εγκατασταθεί μόνιμα στην Ευρώπη θα είναι αργά για να ψάχνουμε την έξοδο και ο Οδυσσέας μακριά.

Καταλυτικά θα λέγαμε πως ο Ταύρος θέλει προσοχή και ο Άθλος αυτός αναζητεί ένα Ηρακλή διαφορετικά η Ευρώπη θα εξαφανιστεί και η Ιδέα δεν θα έχει στεριά και ανθρώπους νοήμονες να φορεθεί.

Οι λύσεις που προτείνονται είναι οι εξής:

1. Μείωση των οργανισμών και κατάργηση των Ευρωβουλευτών . Οι ίδιοι οι βουλευτές μιας χώρας μπορούν να συζητούν τα θέματα σε κοινό γεωμετρικό ευρωπαϊκό τόπο.

2. Η συνεργασία με τις Ατλαντικές  ΗΠΑ  πρέπει να τοποθετηθεί σε υγιή βάση πιο φιλική με το φυσικό περιβάλλον. Ο δράκος της  Κίνας να αναχαιτισθεί με μεγάλους δασμούς.

3. Οι πρόσφυγες θα πρέπει να λύσουν τα προβλήματα τους στη χώρα τους και  να αναλάβουν την ευθύνη τους. Οι μετανάστες να ελέγχονται για το πως και το γιατί. Δεν θα αναβιώσουμε την φρίκη του Κύκλωπα και της σπηλιάς του από παράλογη ενοχή σε ποσειδώνια  θαλασσοταραχή.

4. Ο χριστιανισμός να πάψει να ζει παρασιτικά εις βάρος όλων  μας και  να αναβαθμιστεί σε νοημοσύνη και λογική. Ο  μωαμεθανισμός είναι λεμουριακά αναχρονιστικός,  να περιοριστεί.
5. Επιστροφή στην Ελληνική Γραμματεία, την Ελληνική Μυθολογία τα Ομηρικά Έπη τις Αξίες και την Αισθητική. Σε αυτά που ανοικοδομήθηκε η  ερωτευμένη Ευρώπη  όταν ο Ζευς ενωνόταν μαζί της κάτω από ένα δένδρο στην Γόρτυνα Κρήτης τρία βράδια  συνεχή και  ένα χρυσαφένιο πρωί.

Ομηρικές Ερμηνείες
Αστραία ©©

Το Πολίτευμα της Ιθάκης: Το Δώρο των Φαιάκων στον Οδυσσέα

"Κρατίστην εἶναι δημοκρατίαν ὅπου τοῖς πονηροῖς οὐκ ἔξεστιν ἄρχειν καὶ τοῖς ἀγαθοῖς οὐκ ἔξεστιν μὴ ἄρχειν" ΠιττακόςΗ καλύτερη δημοκρατία είναι εκείνη, όπου στους κακούς δεν επιτρέπεται να παίρνουν την εξουσία και στους καλούς δεν επιτρέπεται ν’ αρνούνται τη διακυβέρνηση του τόπου τους.

Τι πολίτευμα είχε η Φαιακία;
Τι πολίτευμα είχε η Ατλαντίδα;
Τι  καθεστώς επικρατούσε στη Λεμουρία;
 Οι Φαίακες  είναι ο μυθικός λαός που επισκέφθηκε ο Οδυσσέας στον προτελευταίο του σταθμό. Φθάνει ταλαιπωρημένος από τα άγρια ποσειδώνια κύματα και ξεβράζεται μισοπεθαμένος. Τον βρίσκει η Ναυσικά παίζοντας με το τόπι και φιλοξενείται από τον Αλκίνοο βασιλιά. Η Αρήτη τον ερωτά εξονυχιστικά και ο Δημόδοκος τραγουδά.
Ο Οδυσσέας βρίσκεται ανάμεσα σε ανθρώπους και αποκαλύπτει τον όνομα του στη μεγάλη ανακεφαλαίωση της οδυσσειακής του πορείας.
Ποιοι ήταν οι Φαίακες;
Τι πολίτευμα είχαν;
Πόσο ευσεβείς ήταν;
Τι τεχνολογία διέθεταν;
Η  καταγωγή όπως περιγράφεται στη Οδύσσεια  είναι γνωστή.
Η παρουσία του Κύκλωπα σημαίνει Λεμουρία και  σημειοδοτεί το πρωτόγονο στάδιο της ανθρωπότητος μαζί με τους  γίγαντες.  Σαφώς οι ενορατικές ικανότητες είναι δυνατές όπως τονίζεται από το τρίτο μάτι του και ο σαμανισμός ανθεί.
Η σχέση με τον Κύκλωπα δείχνει ότι η παρουσία του Ποσειδώνα ισχυρή. Όμως οι Φαίακες φεύγουν από εκεί μεταφέρονται  από τον Ναυσίθοο, εξ  αιτίας της βίας που επικρατεί στους σιταροφάγους και κανιβάλους  Κύκλωπες. Η Περίβοια ήταν ή μητέρα του Ναυσίθοου κόρη του γίγαντος Ευρυμέδοντος. Ευρυμέδουσα ήταν και η θαλαμηπόλος της Ναυσικάς που άναβε το πυρ φερμένη από την Απειρωτάν γαία, την αρχέγονο Λεμουρία.
Ο Οδυσσέας έρχεται από την Ατλαντίδα και την Καλυψώ στη Σχερία. Ποια Ατλαντίδα όμως; Τι έχει απομείνει από αυτή την Ατλαντίδα;  Έχει βυθιστεί όλη,  και μένει μια νύφη μοναχική σε ένα έρημο νησί.
Δεν υπάρχει τεχνολογία καμία. Ο Οδυσσέας μόνος του φτιάχνει την σχεδία για την Σχερία.
Το παλάτι του Αλκίνοου δεν είναι η σπηλιά της  Ατλαντίδος Καλυψούς, ούτε του Κύκλωπα φυσικά. Περισσότερο μοιάζει με το παλάτι του Μενέλαου στη Σπάρτη. Οι  κάτοικοι δεν συμπαθούν τους ξένους, είναι επιφυλακτική. Η Ναυσικά τον συμβουλεύει να μιλήσει πρώτα στη μητέρα. Η θέση της γυναίκα εδώ είναι σεβαστή και είναι η θέση της μεγάλης μητέρας είναι στον απόηχο της Λεμουρίας. Συνδέεται έμμεσα και με τον Μινωικό πολιτισμό, την Πασιφάη και τα Καβείρια και την Δήμητρα.
Το πρώτο ιερό που συναντά είναι του Ποσειδώνα. Υπάρχει και το άλσος της Αθηνάς, αλλά η Αθηνά δεν εμφανίζεται στην έκκληση του Οδυσσέα από διακριτικότητα στο αδελφό του πατέρα της. Μεταμφιεσμένη όμως  ποικιλοτρόπως τον βοηθά. Οι Φαίακες θυσιάζουν και στον Ερμή τον Αργοφονιά, αλλά τον τελευταίο λόγο τον έχει ο Ζευς, αφού ο Ποσειδών  ζητά την έγκριση του για να πετρώσει το πλοίο της επιστροφής.  Η Άρτεμις παρούσα στην συνάντηση του Οδυσσέα με την Ναυσικά που της μοιάζει και γλαφυρή  στον Απόλλωνα και την γέννηση του στη η αναφορά.
Οι Φαίακες είναι ναυτικοί ιδιαίτεροι ναυτικοί όπως με ιδιαίτερα πλοία. Ειρηνικοί  αθλητικοί και γλεντζέδες. Μιλούν την ίδια γλώσσα αλλά γνωρίζουν για την Τροία και τον Δούρειο Ίππο. Δεν πήραν μέρος όμως στον Τρωικό πόλεμο. Γιατί άραγε;
Ο Αλκίνοος λέει πως είναι ο 13ος βασιλιάς μεταξύ 12 αριπρεπών διακεκριμένων  αρχηγών
 και γνωρίζει τις σκέψεις των θεών σε δημοκρατική βασιλεία. Η Ατλαντίδα είχε 10 βασιλείς.
Ο Κριτίας  λέει πως, οι αρχές και οι τιμές διακοσμήθηκαν μεταξύ των 10 βασιλιάδων της Ατλαντίδας συμφώνως με τους γραπτούς νόμους, επιστολές του Ποσειδώνος που ήταν χαραγμένοι σε στήλες από ορείχαλκο στο ναό και κέντρο του νησιού. Κάθε 5 ή 6 χρόνια συνελέγοντο, επειδή τιμούσαν και τους άρτιους αριθμούς και τους περιττούς, συζητούσαν τα κοινά τους συμφέροντα, εξέταζαν τις παραβάσεις των νόμων και δίκαζαν και δικαζόταν.
Το συμπέρασμα που βγαίνει μέσα από την κάθετη και οριζόντια μελέτη  των Ομηρικών κειμένων είναι ότι η  Παλαιά Ατλαντίδα έχει καταστραφεί,  αλλά η γνώση δεν έχει χαθεί. Ο Όμηρος Οδυσσέας το γνωρίζει αυτό και  όλα τα αρχεία της γνώσης κρατεί. Το πολίτευμα της ήταν  αξιοκρατική βασιλεία. Ο πιο άξιος γινόταν βασιλιάς μέχρι που ο εγωισμός  και η απληστία θα οδηγήσουν την Ατλαντίδα στο πυθμένα κάτω σε μια θάλασσα Τηθύα.
 Οι Φαίακες κρατούν το καλύτερο από την Ατλαντίδα, την τεχνογνωσία τεχνολογία και  το καλύτερο από την Λεμουρία, τον σεβασμό  στην φύση και την  απλότητα. Και το κυριότερο είναι όμορφοι άνθρωποι, ούτε γίγαντες ούτε κύκλωπες ούτε ερμαφρόδιτα με ουρές να γεννούν ωά. Θα λέγαμε πως είναι μια ιδανική πολιτεία, ευδαίμων πραγματικά. Που βρίσκεται και γιατί εξαφανίζεται μετά τον απόπλου του Οδυσσέα με το πρωτόπλουν πλοίον;
Η προσωπική μου  άποψη είναι , επειδή τα Ομηρικά Έπη είναι και μια ενορατική πρόβλεψη προφητεία του μάντη ποιητή,   ότι οι Φαίακες είναι  όλη η αρχαία Ελλάδα την εποχή που συνετέθησαν  τα Ομηρικά Έπη  πριν 2800 χρόνια και ο ποιητής την παρουσιάζει  αλληγορικά εξιδανικευμένα  γι αυτό και δεν πήραν μέρος στην τρωική εκστρατεία που είχε γίνει ήδη. Τη γνωρίζουν όμως πολύ καλά.  Είναι μια ιδανική Πολιτεία.
Τα πλοία των  Φαιάκων στέλνουν τον Οδυσσέα και την πολυμήχανη Ελληνική Σκέψη σε όλο τον κόσμο και την Ιθάκη Γαία με την θαυμαστή Ελληνική Γραμματεία. Ο Ποσειδών  μαρμαρώνει  το ΠΛΟΙΟ  ( τα μάρμαρα  μαζί με τα αγάλματα) θέμα για 2000  χρόνια την Εποχή των Ιχθύων  και ο Οδυσσέας φθάνει στην Ελλάδα επιστρέφοντας μέσα από την σύγχρονη ΤΗΛΕμαχική  διαδικτυακή επικοινωνία την Εποχή του Υδροχόου.
Ο Οδυσσέας δεν ξέχασε τους  Φαίακες, το υποσχέθηκε και στην Ναυσικά.
Με τα δώρα των Φαιάκων που κρύβει στο άντρο των Ναίδων  κτίζει  την καινούργια Ελλάδα Ιθάκη .
Ένα από τα δώρα αυτά είναι και το πολίτευμα.
 Αριστοκρατική Δημοκρατία. Όλος  ο πολιτισμός της  Γαίας  είναι η εξέλιξη της Ελληνικής Σκέψης και Φιλοσοφίας και οι περιπέτειες της.
Οι  12 αριπρεπείς  άριστοι του  δήμου  με 13ον  πρόεδρο τον καλύτερο, κυβερνούν με αλκίνοο αρετή μια  ευδαίμονα πολιτεία με ευτυχισμένους πολίτες όμορφους  στη μεταομηρική εποχή.

Οδύσσεια, θ, στιχ.  390-91

δώδεκα γὰρ κατὰ δῆμον ἀριπρεπέες βασιλῆες
ἀρχοὶ κραίνουσι, τρισκαιδέκατος δ᾽ ἐγὼ αὐτός·

Ομηρικές Ερμηνείες

Αστραία ©©

Οι Τάξεις και η Ευταξία των Ομηρικών Επών

Έργον τάξις τάξεις γόνοι και απόγονοι στα Ομηρικά Έπη

ἐλπωρή τοι ἔπειτα τελευτῆσαι τάδε ἔργα. 

β Οδυσσείας  279

Υπάρχει ελπίδα να τελειώσεις τα ΕΡΓΑ αυτά, λέει στον Τηλέμαχο η Αθηνά

Οι  άνθρωποι   κατά  την ιστορική και μυθική διαδρομή της ανθρωπότητος διακρίνονται  σε ΤΑΞΕΙΣ με βάση κάποια υλικά ή πνευματικά χαρακτηριστικά που διαθέτουν, κληρονομικά ή επίκτητα. Η ευταξία  όμως αναζητείται ακόμη σε μια δίκαιη πολιτεία.
Στα Ομηρικά Έπη διακρίνουμε την πρώτη τάξη των Βασιλέων.
Οι βασιλείς των Ομηρικών Επών έχουν την  φυσική και κληρονομική εξουσία  και ενίοτε και την σοφή ηγεσία. Η βασιλεία ήταν κληρονομική, όπως και το σκήπτρον του Διός που είχε ο Αγαμέμνων. Στην πραγματικότητα οι βασιλείς διέθεταν μεγάλα αποθέματα ενέργειας, εμφανή από όλους και είχαν την ΔΥΝΑΜΗ με το μέρος τους, για αυτό και ήταν βασιλείς και αναγνωριζόταν από όλους αδιαφιλονίκητα. Να σημειωθεί πως έχουμε και τη λέξη,   Άναξ, ως προσφώνηση βασιλικού αξιώματος μεγίστη για τους ποιμένες των λαών. Αναφέρεται κυρίως στον Αγαμέμνονα. Στην παρουσίαση των νηών  αναφέρονται ως αρχηγοί, άρχουν, ενώ ο Έκτωρ ηγεμονεύει μέγας  ηγεμών των  Τρώων.
Οι σκληρές συνθήκες της ζωής εκείνης δεν επέτρεπαν λάθη. Βασιλιάς και αρχηγός θα γινόταν ο πιο δυνατός  για το καλό όλης της χώρας ή της  ΠΟΛΗΣ, της πολιτείας. Τα κράτη δεν είχαν εφευρεθεί ακόμη, αλλά υπήρχαν αυτοκρατορίες ανατολικού ή δυτικού τύπου.
Δυτικού τύπου ήταν η Ατλαντίδα, ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑ και Ανατολικού τύπου, η Λεμουρία, η ΜΟΥ.
Ο Όμηρος γνωρίζει και την Ατλαντίδα και την Λεμουρία με αναφορές στον Άτλαντα, την Καλυψώ Ωγυγία, την αποικία τους την Τροία, και αφιέρωμα όλη την Οδύσσεια στον Ποσειδώνα, αλλά γνωρίζει και την Λεμουρία με ακριβή περιγραφή του Κύκλωπα, αλλά και την αποικία τους, τους Φαίακες  στου Οδυσσέως την ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ  απολογία. Οι Φαίακες  δεν τηρούν την εντολή του Ποσειδώνα και τον Οδυσσέα ακούνε και  βοηθούν. Τιμωρούνται με μαρμαροποίηση από τον ανελέητο θεό.
Η Τροία ήταν η   άπληστη υλιστική  εξέλιξη των Ατλάντων  και οι Φαίακες η  σωστά ευδαιμονική χρησιμοποιώντας τον θεό, την ΓΝΩΣΗ δηλ. με λάθος ή σωστό τρόπο.
Το πρώτο  μεγάλο λάθος που έκαναν οι βασιλείς εκείνης της μακρινής εποχής, ήταν η κατάχρηση δύναμης και εξουσίας. Από εγωισμό και φόβο μη τυχόν χάσουν την εξουσία σκότωναν και εξόριζαν τα παιδιά τους, όταν δεν τα θυσίαζαν. Και ο Αγαμέμνων και ο Πρίαμος και ο Λάιος κάνουν το ίδιο λάθος  και  προδιαγράφουν την μοίρα της Ιφιγένειας του Οιδίποδα  και του Πάρη μαζί με την δίκη τους στο παλιό απόηχο του Ουρανού και του Κρόνου.
Ο ιερείς, η δεύτερη τάξη, είχαν τη ΓΝΩΣΗ και μάλιστα κατ΄ ευθείαν από τον θεό, αφού ήταν  μάντεις και μάντισσες, ενδιάμεσοι φορείς της θεϊκής γνώσης και σκέψης. Όσο πιο άψογοι  ήταν τόσο πιο καθαρός έφθανε ο λόγος τους στα αυτιά των ανθρώπων. Οι ιερείς ήταν παρά τω βασιλεί αλλά δεν είχαν την απόλυτη εξουσία παρά μόνο όταν οργανώθηκαν σε επίσημο ιερατείο θεοσοφία. Έτσι ο λόγος τους έγινε απολυταρχικός θεός και διόριζαν τους βασιλείς με  την υπόσχεση της ουράνιας βασιλείας θησαυρίζοντας επί της  γης.
 Ο Αγαμέμνων συμβουλεύεται τον Κάλχα, αλλά τον επιπλήττει κιόλας. Ο Αυτόλυκος  δίδει μόνος του το όνομα στον Οδυσσέα, αυτοβούλως και τον σηκώνει στον αέρα  χωρίς να  καλέσει  κάποιον ιερέα  για την συγκεκριμένη τελετή της ονοματοδοσίας.
Όλοι μιλούν στον β΄Ενικό χωρίς ιδιαίτερες  αυλοκόλακες προσφωνήσεις και συνήθως χρησιμοποιούν ως επίθετο το όνομα του πατέρα ή του παππού. Και όλοι ξέρουν ποιος είναι ποιος και τι κάνει.
Η τρίτη τάξη ήταν οι πολεμιστές ήρωες. Είχαν  την φλόγα, το πυρ της ΗΡΩΙΚΗΣ ψυχής και εξέλιξαν την συνείδηση της ανθρωπότητος μέσα από αυτήν και τους άθλους τους , όπως ο Ηρακλής.
Η τέταρτη τάξη  ήταν οι ΕΡΓΑΤΕΣ, όλοι αυτοί που έχουν παράγει ένα έργο έχουν κάνει κάτι με  τα χέρια  τους το μυαλό τους την ψυχή τους και το πνεύμα τους,όπως ο Λαέρτης. Έχει φτιάξει ένα ολόκληρο κήπο με τα χέρια του και φροντίζει τα δένδρα του,  περιμένοντας τον Οδυσσέα.Έχει παραιτηθεί  για χάρη του Οδυσσέα. Το  ίδιο κάνει και ο Οδυσσέας για τον Τηλέμαχο και δεν  φοβούνται μη τυχόν χάσουν την εξουσία σκοτώνοντας τα παιδιά τους .
Όλοι στην Ιθάκη εργάζονται εκτός από τους ΜΝΗΣΤΗΡΕΣ. Η Πηνελόπη  υφαίνει στον αργαλειό,  καλλιεργεί τον κήπο της,  επιβλέπει τον οίκο της,  ο Οδυσσέας πολεμά, χειρίζεται το τόξο και το σπαθί καλά, φτιάχνει το κρεββάτι, τη σχεδία με τα χέρια του, ο Τηλέμαχος καλεί τον λαό της Ιθάκης σε συνέλευση ναυλώνει πλοίο για την Πύλο, ο Εύμαιος προσέχει τους χοίρους, ο Φιλοίτιος τα βόδια,η Ευρύκλεια τα πάντα. Και το πιο θαυμαστό είναι η όμορφη συνεργασία που έχουν μεταξύ τους, η ενότητα που τους κρατάει μαζί σε δύσκολες συνθήκες  μνηστηριακής πολιορκίας και αναμονής.
Οι Μνηστήρες δεν είναι βασιλείς, επιδιώκουν την βασιλεία εξουσία με άνομο τρόπο. Είναι αγήνορες  ομηριστί και θα λέγαμε  ευγενείς ανήκουν στην τάξη των ευγενών, μα μόνο  "ευγενείς" δεν είναι. Τρώνε και πίνουν συνέχεια, σπαταλούν  και ζουν δημοσία δαπάνη και κάθε ομοιότητα με την σημερινή πραγματικότητα μόνο τυχαία δεν είναι. Δεν υπάρχει ούτε ένα έργο των Μνηστήρων, συνεχής   σπατάλη από γλέντι σε γλέντι.  Εκμεταλλεύονται την απουσία του Οδυσσέα και παριστάνουν τους  σπουδαίους αγήνορες  μπροστά σε έφηβο μια γυναίκα και ένα παππού με μια αφοσιωμένη γιαγιά.  Στην ουσία οι μνηστήρες δεν έχουν μεγάλη διαφορά από τους δούλους γιατί είναι δούλοι των παθών τους, δεν έχουν αυτοσεβασμό και αυτοκυριαρχία.
Ευγενής σημαίνει από καλό ΓΕΝΟΣ και αποδεικνύεται από την σωστή συμπεριφορά μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Αυτοκρατορίες δεν υπήρχαν στην Ελλάδα, μόνο Πολιτείες. Αν και η λέξη αυτοκράτωρ σημαίνει αυτός που κρατεί τον εαυτό του, ο αυτοκράτωρ απόλυτος μονάρχης δεν ήταν αποδεκτός ως θεσμός γιατί οι Έλληνες ήταν και είναι ατίθασος λαός σε σχέσει με υπάκουους υπήκοους ανατολικών χωρών.
Ο Αλέξανδρος βλέπουμε πως ήταν βασιλιάς κληρονομικός αλλά και αποδεκτός. Πολεμούσε  στη πρώτη γραμμή μαζί του και τα περισσότερα τραύματα και σημάδια της μάχης τα είχε αυτός. Καμία  σχέση με τον αυτοκράτορα  Δαρείο  που παρακολουθούσε τη μάχη από την σκηνή και μετά  τρέπεται σε φυγή, όπως ο Έκτωρ το βάζει στα πόδια μόλις βλέπει τον Αχιλλέα.  Είναι διαφορετικά να  πολεμάς έχοντας δίπλα σου τον Αχιλλέα, τον Οδυσσέα, ακόμη και τον Αγαμέμνονα, (και αυτός πολεμούσε πρώτος),  τον Αλέξανδρο ή τον Θεμιστοκλή από το να είσαι ευνούχος στον Δαρείο που δίνει  από μακριά την εντολή.
Οι Τρώες είναι κυρίως  δειλοί και κρύβονται πίσω από τα τείχη  Ασφαλείας μαζί με την μεγάλη ΕΛΕΝΗ κλοπή. Χαρακτηριστικός εκπρόσωπος ο  δειλός Πάρις  με τα παρδαλά ρούχα,αντί να αναλάβει την ευθύνη του, τρέχει  να κρυφτεί πίσω από τον Έκτορα που τον επιπλήττει για αυτό. Ο Έκτωρ εφορμά μόνο όταν βεβαιώνεται πως ο Αχιλλέας  απουσιάζει ολοκληρωτικά. Σκοτώνει τον μισοπεθαμένο Πάτροκλο σαδιστικά και καμαρώνει για αυτό άνοα  χλευαστικά. Ο  εξαγορασμένος Πρίαμος είναι γέρος πολύ για να πολεμά, αλλά δεν σοφός σαν τον Νέστορα,  ούτε δίκαιος  αρκετά. Θυμίζει τον Πάπα που είναι εναντίον των όπλων  και φυλάσσεται από πάνοπλους φρουρούς ασφυκτικά στα τείχη του Βατικανού τα  ψηλά.  Ενώ ο Λαέρτης μαζί με τα παιδιά του πολεμά και τον Ευπείθη κτυπά. Η γενναιότητα χρόνια και ηλικία  δεν κοιτά.
Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά των Ελλήνων  βασιλιάδων  από όλους τους υπόλοιπους της  Ιλιάδος Γαίας,  βάση  της ύλης και του λαού της.
Οι Έλληνες βασιλείς δεν ήταν βασιλείς μόνο γιατί είχαν τον τίτλο, αλλά γιατί ανά πάσα στιγμή θα έπρεπε να αποδείξουν πως έχουν και την δύναμη και την ενέργεια και την γενναιότητα να μπορούν να σταθούν  στη πρώτη γραμμή της μάχης και των προβλημάτων  της πολιτείας και συζητούσαν τα θέματα  στην αγορά. Και ο Τηλέμαχος ζητά συνέλευση και ο Αγαμέμνων  σε  βουλή που συγκαλεί μιλά και με τον Αχιλλέα φιλονικεί άγρια και γερά. Του ζητά συγνώμη όμως μετά, παραδεχόμενος  το λάθος του, πράγμα που κανένας ανατολίτης ηγεμόνας δεν θα έκανε  έτσι απλά.
Οι Έλληνες  αρχηγοί είχαν κληρονομήσει την σωστή αγωγή καθώς και οι  Ατλαντείς βασιλείς όπως μας περιγράφει ο Πλάτων δίκαζαν και δικαζόταν το βράδυ στο κυνήγι του ταύρου που θα έπρεπε να τον πιάσουν με τα χέρια τους, πράγμα αδιανόητο για  ανατολίτες μονάρχες  και φαραώ.
Τα Ομηρικά Έπη περιγράφουν  μία  παλαιά εποχή με διαχρονικά μηνύματα όμως μέσα από τον μάντη Όμηρο τον ποιητή.
Βλέπουμε πως οι βασιλείς χάνουν την δύναμη τους, εκφυλίζονται. Είναι γυμνοί  γιατί δεν είναι σοφοί. Οι  θεοσοφιστές ιερείς το παρακάνουν με τα πλούτη που συσσωρεύουν  χρησιμοποιώντας τον θεό άμετρα και η Ιερή  Αγία Τροία πέφτει.
Συνεχίζουν  μόνο οι Ήρωες και οι  Εργάτες του Πνεύματος, ΕΜΕΙΣ και όσοι αντέχουν αυτό το ταξίδι της Γνώσης και της  Ηρωικής Ψυχής.
Και όπως λέει και στον Τηλέμαχο η Αθηνά για το έργο του και τον  λόγο του Οδυσσέα και την δική του καταγωγή στη ευταξία των  ομηρικών έργων

β Οδυσσείας 270
«Τηλέμαχ᾿, οὐδ᾿ ὄπιθεν κακὸς ἔσσεαι οὐδ᾿ ἀνοήμων,
εἰ δή τοι σοῦ πατρὸς ἐνέστακται μένος ἠύ,
οἷος κεῖνος ἔην τελέσαι ἔργον τε ἔπος τε:
οὔ τοι ἔπειθ᾿ ἁλίη ὁδὸς ἔσσεται οὐδ᾿ ἀτέλεστος.
εἰ δ᾿ οὐ κείνου γ᾿ ἐσσὶ γόνος καὶ Πηνελοπείης

 Τηλέμαχε, δε θα  είσαι,  κακός και ανοήμων
φτάνει μονάχα του πατέρα σου να  έχεις το κουράγιο,
που ήταν παράξιος και στον  λόγον  και  στο έργον του 

να τα ολοκληρώνει ωραία
Έτσι, η οδός σου το ταξίδι μάταιο  και ατελέσφορο δε θα  είναι.
Και αν   από τούτον δε γεννήθηκες και από την Πηνελόπη....

Ομηρικές Ερμηνείες


Αστραία ©©

Η Πέμπτη Τάξη

στη Ηράκλεια Εποχή σε πολίτευμα πολιτείας  σοφής

Εν αρχή το Χάος Ωόν  Πνεύμα
Μετά οι Τιτάνες Θεοί
Παρών ο Έρως  ακαταμάχητος καταλύτης
και η Αγάπη ακολουθεί.
Πρώτη τάξη: Οι Βασιλείς ( είχαν την δύναμη και την ενέργεια)
Δεύτερη τάξη:Οι Ιερείς ( είχαν τη γνώση)
Τρίτη τάξη: Οι Ήρωες Πολεμιστές ( είχαν  την φλόγα της ηρωικής ψυχής)
Τέταρτη τάξη: Οι  Εργάτες ( Είχαν  την αυτοπειθαρχία  για το έργον  μιας καλλιεργημένης ζωής)
Πέμπτη τάξη: ΕΜΕΙΣ
Έχουμε τη δύναμη, τη  γνώση, τη ψυχή και  την αυτογνωσία  μέσα από  την πορεία 
μιας οδυσσειακής διαδρομής.

Αστραία ©©