Περπατώντας στον κήπο των Φαιάκων και συνομιλώντας με την Αρετή
Λοιπόν ξένε μου, θα σου δείξω τον δρόμο που μου ζητάς.
Θα σου τον δείξω γιατί εκεί, εγγύθι μένει ο άμωμος πατέρας μου, βάδιζε με σιγή και εγώ θα προηγούμαι. Κανένα άλλο άνθρωπο μην κοιτάζεις και ρωτάς γιατί εδώ δεν ανέχονται αλλότριους ανθρώπους και δεν τους φιλεύουν. Στις γρήγορες νήες τους έχουν μόνο εμπιστοσύνη που κινούνται σαν φτερά σαν στοχασμός ανθρώπων και οργώνουν σε περάσματα λαίτμα τις τραχειές μεγάλες θάλασσες χάρισμα από τον ενοσίχθωνα ..
Είπε η γλαυκώπις Αθηνά φιλοφρονούσα μέσα της,
όταν εστάθη εμπρός του με την μορφή παρθενικής νεανίδος κρατούσα μία κάλπη στάμνα άνα χείρας.
Ο πολύτλας θείος Οδυσσέας τήλοθεν φθάνοντας είχε ευχηθεί και την κόρη Ναυσικά φέρανε στο άστυ το μένος των ημιόνων. Όταν εκείνη έφθασε στα περίκλυτα δωμάτια του πατρός στα πρόθυρα εστάθη , οι δε αδελφοί της , όμοιοι με αθανάτους από την άμαξα τους ημίονους έλυσαν και την εσθήτα έφεραν εντός .
Πηγαίνοντας στον θάλαμο της, η γραία Ηπειρώτισσα Ευρυμέδουσα, από την γη των Ηπειρωτών γέρας στον Αλκίνοο την φέρανε αμφίκυρτες νήες , άναβε το πυρ και το δόρπο δείπνο εκοσμούσε.
Εθαύμαζε ο Οδυσσέας περιπατώντας το σούρουπο τυλιγμένος στην θεσπέσια αχλύν , προστατευτική ομίχλη της καλλίκομης δεινής Αθηνάς, τα λιμάνια , τις ίσιες νήες , τις αγορές των ηρώων, τα τείχη τα μακρά, τα υψηλά με σκόπελους αρμοσμένα , θαύμα είναι να τα βλέπεις.
Όταν έφθασε στα αγακλυτά δώματα του βασιλέως
η Αθηνά μύθους άρχισε να του λέει,
Λοιπόν ξένε μου, τον δρόμο που γυρεύεις θα σου δείξω τεφραδέμεν ,με ευφράδεια και θα δεις διοτρεφείς βασιλείς και συνδαιτημόνες
Εσύ μέσα πήγαινε και μην τρομάξεις καθόλου γιατί θαρρετός ανήρ όλα τα καλύτερα έργα τελεύει, τι και αν έχει έρθει από αλλού. Την δέσποινα πρώτα στο μέγαρο να συναντήσεις, την άρητη Αρετή, που το όνομα της είναι ΕΠΩΝΥΜΟ….
Λοιπόν ξένε επισκέπτη μου ,
Τώρα, εδώ που έφθασες ,ναυαγισμένος νους από περιπλανήσεις πολλές ταλαιπωρημένος
εδώ στην πλούσια Σχερία
τόσο έμπειρος που έγινες και μετρημένος
Ήδη θα καταλάβες …… Φαίακες τι σημαίνουν.
Γνωρίζεις τι πρέπει να κάνεις, που θα απευθυνθείς πρώτα, τι θα πεις, πότε και πως…
Λοιπόν ξένε μου.............
Ο.Οδυσσέως άφιξις
στο νησί της Σχερίας και η αγόρευσις του στο διηνεκές της Ελληνικής Μυθιστορίας
Η υποδοχή
ΑπάντησηΔιαγραφήὈδυσσέως εἴσοδος εις Ἀλκίνουν Νουν
. …μετά των Απολλωνίων κλάδων και δαφνών των Ομηρικών Ραψωδιών
Η Ναυσικά ξεκινά, οι φίλες της κι ο Οδυσσέας ακολουθούν. Το σούρουπο φτάνουν στο άλσος και ο Οδυσσέας προσεύχεται στην Αθηνά να τον καλοδεχτούν οι Φαίακες.
Η Ναυσικά φτάνει στο παλάτι και ο Οδυσσέας ξεκινά από το άλσος για την πόλη. Η Αθηνά εμφανίζεται στο δρόμο του με τη μορφή νεαρού κοριτσιού και του δείχνει το δρόμο καλύπτοντάς τον με ομίχλη για να μην αντιμετωπίσει προβλήματα με τους ιθαγενείς. Του μιλά για τους Φαίακες και την βασίλισσα Αρήτη και τον συμβουλεύει να απευθυνθεί πρώτα σ’ εκείνη .
Ο Οδυσσέας φτάνει στο παλάτι και μένει έκθαμβος .Πλησιάζει την Αρήτη και τότε εξαφανίζεται η ομίχλη που τον σκέπαζε. Σαστισμένοι οι θαμώνες βλέπουν τον ξένο τα γόνατα της βασίλισσας να τυλίγει με τα χέρια του ζητώντας να τον στείλουν στην πατρίδα του. Μετά την πρώτη αμηχανία, ο Αλκίνοος προσφέρει τη φιλοξενία του και καλεί τους άρχοντες των Φαιάκων να οργανώσουν επίσημη υποδοχή για τον ξένο την επόμενη ημέρα, μήπως και είναι κάποιος θεός. Ο Οδυσσέας διαβεβαιώνει πως δεν είναι θεός και επαναλαμβάνει την παράκλησή του.