12. Το Τόξο των Ομηρικών Λέξεων

 

Το σιωπηλό τόξο των ομηρικών λέξεων και τα ομιλούντα βέλη της  έννοιας της λογικής  και σημασία  τους 

Τα μυστικά ενός τόξου από την φαρέτρα των Ομηρικών Επών

Κοιτούσα  το   ψάθινο καπέλο του και μου φαινόταν πολύ αστείο στου λυκαυγές το πρωινό με  τα  κρόσσια  από φύλλα και κλαδιά κισσού καθώς τον άκουγα να μου εξηγεί  με ύφος σοβαρό γιατί οι άνθρωποι φορούν καπέλα από τον χρόνο τον παλιό.

-Μιμούνται μου λέει,  τον τρόπο τον ηρωικό που κορυθαίολοι πολεμιστές φορούσαν  κράνος  με  λοφοσείστη    ανεμίζοντα  προστατευτικό και τον ενθυμούνται σαν  ανάμνηση απόηχο  εκστρατευτικό.

Το ήξερα θυμόμουν ποια διάσημα μυθικά ιστορικά πρόσωπα και ποιοι  θεοί έχουν φορέσει περικεφαλαία διάσημα επική. Ο Αχιλλέας ο Αλέξανδρος ο Οδυσσέας , ο Άρης η Αθηνά ο Κολοκοτρώνης, ο Περικλής και συνειδητοποίησα  την μη πράξη  κρίκου την συνδεκτική σε ενεργειακή μορφή. Συνέχισε να εξηγεί…

-Η μεταβλητή ενέργεια των δρόμων των λεωφόρων  των μονοπατιών  οδηγούν πάντα στο άρπαγμα του κυβικού της τύχης του Φιλοίτιου και της ομηρικής  ελευθερίας που έχουμε στο κόσμο της μοίρας.  Όλα τα ομηρικά  ονόματα  όχι μόνο  δεν είναι τυχαία αλλά είναι αριστοτεχνικά συναρμολογημένα  σε όρμο περιδέραιο  αρμονίας για να κλείνουν και να ανοίγουν τις Πύλες του Χωροχρόνου  στο αιώνιο ΤΩΡΑ προκαλώντας  μη αιτιοκρατικά αλλά  φαινόμενα κβαντικής πεταλούδας συγχρονιστικά. Είναι ΛΕΞΕΙΣ με τονισμό και οπλισμό που οπλοφορούν, όχι μόνο  πρότυπα  Ιδεών αλλά και   αρχέτυπα  χαρακτήρων . Και αυτή είναι η διαφορά  της ΠΟΙΗΣΗΣ από την ….ποίηση σε ιστορική δημιουργία οίησης.

Κατάλαβα τι έλεγε, το είχα σκεφθεί παλαιότερα βλέποντας το παραμύθι με το λυχνάρι του Αλαντίν  και την λέξη που πρέπει να ειπωθεί  για να ανοίξει το αιθερικό τζίνι την πύλη  της ύλης.

Το είχα δει σε πειράματα συντονισμού με το διαπασών του ήχου  και το σπάσιμο του ποτηριού δονούμενο στην ίδια νότα καθώς και το διαφορετικό βηματισμό στην γέφυρα στρατιωτών  για να μην καταλήξει το γεφύρι της Άρτας.Την ημέρα να το κτίζεις και το βράδυ να γκρεμίζεται.

Η μαγική δύναμη των ΛΕΞΕΩΝ που φτιάχνουν ή γκρεμίζουν ένα γεφύρι ή ένα κόσμο και οι μάγοι που σπάζουν  με την φωτιά τους πάγους σκουριασμένων σημείων της αντίληψης.

-Άρα λέω όλοι είμαστε μάγοι, όσοι μιλούμε γράφουμε και συγγράφουμε, είμαστε μάγοι γιατί μεταμορφώνουμε και τροποιούμε τον κόσμο με τον λόγο μας παρατηρώντας τον σε αέναο ανεμοστρόβιλου πνοή.

-Μετατρέπουμε την ενέργεια σε ύλη συμπλήρωσε γιατί σκεπτόμαστε πρωτίστως κυματικά. Εν αρχή ην η σκέψις που τον κόσμο ορά στην παρατήρηση του παρατηρητή. Την ενέργεια της σκέψης  με του Ερμή το μαγικό ραβδί. Μόνο ο άνθρωπος αυτό το μπορεί   έλλογος και έννοος  σε ιθυφαλλική του εγκεφάλου ομφαλού  φαλλού διαδρομή.

-Όμως αναρωτιέμαι φωναχτά αφού όλοι γράφουν και μιλούν μπορούν τις ίδιες λέξεις για διαφορετικό σκοπό να χρησιμοποιούν αποκλίνοντας  κατά πολύ από την μήτρα την αρχετυπική και πλαστό κόσμο να ποιούν.

Ίσιωσε το καπέλο του πριν μου απαντήσει με  ερώτηση ρητορική.

-Ποια είναι η διαφορά  ενός γνησίου χαρτονομίσματος από ένα πλαστό;

Η αξία που μπορεί να εξαργυρωθεί σε ισότιμη τιμή γιατί αυτός που έχει το γνήσιο  έχει  και για αυτό κουραστεί. Μπορεί να κλέψει κάποιος τις λέξεις  να πατήσει πάνω σε ένα ξένο στίχο,  να τις χρησιμοποιήσει  αλλά δεν μπορεί να έχει κανένα αποτέλεσμα αν δεν είναι κτήμα του, αν δεν  έχει κουραστεί  για να τις κατανοήσει και όχι να τις παπαγαλίσει.Αν δεν τις έχει πραγματικά κατακτήσει για να του ανήκουν μαζί με την δύναμη του λόγου.Για να μπορεί να τις  ζυγίσει να τις λυγίσει και να τις τεντώσει σε βέλη αιχμηρά και αποτελεσματικά στην μόρφωση μορφοποίηση του  κόσμου και στις μεταμορφώσεις του σπερματικού  πνεύματος  που βρίσκονται στο πυρήνα τους.

Το τόξο το λυγίζεις αμφί δείλην  στην σιωπή  απόλυτα  συγκεντρωμένος  στην ένταση των ομηρικών συναισθημάτων και  αδυσώπητα αποστασιοποιημένος  στο λυκάβας των…. "κι όμως",  μεταβλητών αισθημάτων .Κι όμως θα μπορούσε να ήταν αλλιώς....

Το βέλος το περνάς  στην αμφί λύκην λογική  των παρορμητικών περασμάτων πελέκεων μαγικών αλλά πριν, σπάζεις το φράγμα της αντίληψης και το κέλυφος από ένα ωό Φάνητος δημιουργικό με τον μουσικό συντονισμό στην άνοδο της ενέργειας σε ευθεία  του χωροχρόνου διαδρομή  από τα πέλματα μέχρι την καμπυλότητα  την εγκεφαλική.

Μου είπε, και έβγαλε το καπέλο του σε κίνηση θεαματική.

Έμεινα άναυδη  κάτι έσπασε μέσα μου και ένιωσα να ξεδιπλώνω  τα φτερά της αντίληψης σαν  κοχύλι βεντάλια σε κίνηση  νωχελικά αργή.

Πέρασε αρκετή ώρα μέχρι να μπορέσω να τον ξαναρωτήσω.

-Σκοπεύεις να βγάλεις κανένα κουνέλι ή λαγό  μέσα από τον πίλο  που φοράς τον ομηρικό;

Μειδίασε αινιγματικά.

-Όχι δα μου είπε, ο πολεμιστής δεν γίνεται ποτέ τόσο  προβλέψιμος ,τόσο  στερεότυπος και κοινότυπος,  αυτά είναι κόλπα παλαιών μάγων   ξεπερασμένα  αναχρονιστικά και τελείως  κλισέ. Είναι δε αρκετά ευφάνταστος  και εφευρετικός  πολύ περισσότερο απ΄ό,τι μπορείς να φανταστείς. Στο κάτω κάτω συνέχισε κάποτε στην Δύση once upon a time όπως λένε τα καλά παραμύθια στην Ανατολή, ένας, της τρίτης προσοχής στάθηκε στο μέσον  του πουθενά  εκφώνησε την πρόθεση και τον σκοπό  φόρεσε μια κόκκινη χλαίνη και της ομηρικής αγάπης την αρματωσιά λύγισε το ΤΟΞΟ και πέρασε το ΒΕΛΟΣ σαν αστραπή  και άστρο του Βορρά από τον Νοτιά.. Από τότε αυτό το βέλος ταξιδεύει και βρίσκει πάντα τον στόχο  ακουλουθώντας την πιο σύντομη διαδρομή  ακόμη και αν διαθλάται καμια φορά σε διαφορετικό υλικό για να φθάσει στο τελικό προορισμό.

Θα βγάλω μια πεταλούδα  Μαχάων  για να δούμε τι καιρό θα κάνει αύριο στην 12^η γαλαξιακή  ομοσπονδία  σε παράλληλη διπλή  του σύμπαντος  γραμμή.

Κοίταξα το χέρι μου και μια πεταλούδα με πανέμορφα  φτερά κάθισε απαλά  και με περιεργαζόταν σαν να έβλεπε άνθρωπο στην ζωή της για πρώτη φορά.
Την άκουσα να με ερωτά και να μου απαντά γιατί ο Φάνης  Νους είναι ο δημιουργός αυτού  του κόσμου  από την αρχή.
Γιατί είναι ερωτευμένος  με την συμπαντική ψυχή και η ίδια τον αγαπάει αξιόπιστα  πιστή.
 Είναι ο Έρωτας κάτι πιο αρχαίο από την ανθρωπότητα.Κάτι πιο αιώνιο από την έρημο και ο Σαντιάγο ο Αλχημιστής συμφωνεί  
πως όλο  το σύμπαν για να  βρεθούν μαζί  συνωμοτεί.

11. Οι Δρόμοι της Ομηρικής Αγάπης

Οι δρόμοι της αγάπης  είναι  διαχρονικώς  ομηρικοί

Κρατούσε κάτι στην παλάμη του χεριού του . Πριν αναρωτηθώ για αυτό τον ρώτησα για την ενεργειακή ροή σε ένα  παγκάκι.

- Αν στους σταθμούς  πλοίων τρένων αεροπλάνων  και λεωφορείων η ενέργεια  ρέει  σε έντονη συγκινησιακή  φόρτιση   ροή αυθόρμητα  και  παρορμητικά  σε ένα παγκάκι πως  κυλά;

-Σταθερά μου λέει αμέσως. Σε ένα παγκάκι σταθεροποιείται το σημείο αντίληψης σε ό,τι  έχει μετακινηθεί  σε κάθετη ή οριζόντια μετατόπιση στροφή. Αν δεν σταθεροποιηθεί  τρεμοπαίζει  δεν  υπάρχει επίγνωση παρά μόνο χαοτικές καταστάσεις  και ανεξέλεγκτη τρέλα πολύ.

Άνοιξε το χέρι του και μου έδειξε ένα  πανέμορφο κρύσταλλο χαλαζία  .

-Πρέπει να είναι πολύ ερωτευμένος  με την συμπαντική δημιουργική πνοή για να είναι τόσο όμορφος μου λέει. Η έλλειψη του έρωτα  κάνει πολύ άσχημους τους ανθρώπους  και είναι τόσο εμφανής πια.

Αλλά αν  ο έρωτας  ζει και είναι  γιος του Πόρου και της Πενίας, η αγάπη τίνος κόρη είναι με ερωτά.

-Αφού είναι κόρη, μόνο ενός νου καθαρού μπορεί να είναι και σοφού, του Νου και της Σοφίας , απαντώ  με κρίσης και διάκρισης  μυαλό  χωρίς  να χρονοτριβώ.

Του άρεσε. 

-Ναι δεν θα μπορούσε  μου είπε να ήταν αλλιώς. Η αγάπη  είναι η ένωση, το ζευγάρωμα, η ζεύξις, η σύζευξη ιδεών ανθρώπων πουλιών δελφινιών  αστεριών στο αιθερικό ενεργειακό επίπεδο και στο φυσικό υλικό. Είναι η ομοιότητα των πυρηνικών δυνάμεων που πελάζουν αλλήλοις και η έλξη των ετερωνύμων που αλληλοσυμπληρώνονται εναντίοις. Είναι ο σφοδρός  έρωτας του Νατρίου για το Χλώριο που φτιάχνει το άλας και η αυτάρκεια των ευγενών μοναχικών  αερίων  με συμπληρωμένες τις ανάγκες τους στην εξωτάτη στοιβάδα των ομηρικών τροχών τους.

Όμως αν ο  έρωτας είναι πάντα αντάρτης επαναστάτης   στην εξωτερίκευση του διεκδικητικά  η αγάπη πιο εσωστρεφής πως  τεκμηριώνεται   αποδεικτικά, με ερωτά ανιχνευτικά.

-Χρειάζεται αποδεικτική τεκμηρίωση η αγάπη,  ερωτοαπαντώ προσπαθώντας να κερδίσω χρόνο για να το σκεφθώ.

-Οπωσδήποτε συνεχίζει και κύριο αποδεικτικό στοιχείο είναι η Ελευθερία και όχι η υπεκφυγή  ή η πολυλογία. Αγάπη χωρίς ελευθερία και γνώση χωρίς νηφαλιότητα είναι άχρηστα  συναισθήματα  και επικίνδυνα.Πρέπει να είσαι  ζεστά στην αγκαλιά και  ελεύθερα  στην αγάπη κάποιου  χωρίς να ξεπαγιάσεις στην αδιαφορία και χωρίς να πνιγείς  σε μια ελώδη   νοσηρή   χρησικτησία. Το κυριότερο να μπορείς να φύγεις αν  θέλεις και για τους λόγους που θέλεις να φύγεις.

Ο  κυδάλιμος Μενέλαος, όταν  ο Τηλέμαχος αποφάσισε να φύγει βιαστικά  δεν τον εμπόδισε , τον ξεπροβόδισε με δώρα και ενδιαφέρον στοργικά .Η Πηνελόπη δεν προσπάθησε να κρατήσει τον Οδυσσέα κοντά  της με κανένα γυναικείο συναισθηματικό εκβιασμό  κατανοώντας την αδήριτη αναγκαιότητα αυτής της απόφασης για τον ομηρικό σκοπό. Ο Κύκλωπας έκλεισε  τον Οδυσσέα και τους  συντρόφους  στη σπηλιά εμποδίζοντας την έξοδο βάρβαρος  τυφλά. Ο Τηλέμαχος ζήτησε από τους μνηστήρες να φύγουν στην συνέλευση της Ιθάκης και ο ίδιος ο Οδυσσέας συμβούλεψε τον Αμφίνομο να αποχωρήσει αλλά δεν εισακούστηκε από Αντίνοους και Ευρύμαχους.

Καταλαβαίνεις μου λέει πως  έχει μεγάλη σημασία πως   χαιρετάς αποχαιρετάς  κάποιον ή κάτι  αλλά είναι πολύ σημαντικό πόσο μένεις κάπου  σε κάτι ,γιατί μένεις και  γιατί φεύγεις.

-Κατάλαβα του λέω γιατί ο Οδυσσέας  επιστρέφει στην Πηνελόπη  και  γιατί φεύγει και δεν μπορεί να μείνει σε καμιά Κίρκη   Καλυψώ  Ναυσικά  σε ανόητες  αγάπες  που τον πολιορκούν  στενά.

Γιατί είναι πάντα  ελεύθερος στην  αγάπη  του αυτή.

Χαμογέλασε κοιτώντας τον κρύσταλλο σε απόχρωση Ιουλίτας διαφανή.

 Στο βάθος το μπλε  μιας θεάς  όμορφης ουρανίας  σε ενδελέχεια κρυσταλλική οργάνωση μορφή

και μια αύρα  φύσηξε εσπερινή...

10. Χαιρετισμός στα Ομηρικά 'Οντα

Χαιρετισμοί  σε   τρένα που σφυρίζουν 12 φορές  και  ομηρικοί σταθμοί αποχαιρετισμοί 

 

-Γιατί να υπάρχει το μηδέν στην άκρη του απείρου να  κρυφοκοιτάζει  την  άβυσσο του Ονείρου;

Αυτό  έλεγε ρυθμικά όταν κάθισα δίπλα του αφουγκραστικά.

-Ο  τρόπος που χαιρετάς και αποχαιρετάς κάτι ή  κάποιον έχει μεγάλη σημασία , μου είπε σε μια πορεία γνώσης και αυτογνωσίας διαδρομή. Συνήθως όλα τα λεπτά  σημεία  φωτίζουν  το σκηνικό που ακολουθεί. Οι πιο σημαντικές συναντήσεις γίνονται σε κομβικά σημεία τρένων λεωφορείων πλοίων σταθμών γιατί εκεί η ενέργεια ρέει αυθόρμητα και ο σκοπός  του πνεύματος  σε καλεί. Η συνάντηση είναι καθοριστική  για όλες τις αναμετρήσεις με το άπειρο του πολεμιστή σε αξιοσημείωτα γεγονότα με αναγνώριση  ανακεφαλαιωτικά  ιστορική . Είναι καλό να έχεις ευπαρουσίαστο  πλούσιο βιογραφικό  κα να είσαι μέλος της  ισοπολιτείας της  διεθνής αλλά πιο ουσιαστικό είναι να έχεις  γεγονότα με σύνδεση βιογραφίας  ομηρικής. Οι ρόλοι καθορίζονται από την πρώτη ματιά στο δίπολο συνήθως θύτη και θύματος ,  κέρδους και φόβου  από την  πρώτη αίσθηση. Στο  δεύτερο  βλέμμα η διαίσθηση έχει φύγει μακριά και μια επώδυνη μαιευτική εκλογίκευση  ξεκινά  μέχρι να γεννήσει το παιδί της αλήθειας  ουσιαστικά.

-Και πως μπορεί να  ξεφύγει κανείς από αυτό τα δίπολο και του αρπακτικού ή του φοβισμένου ζώου την ματιά, τον ρώτησα αμέσως ύστερα από αυτή την πρώτη εισαγωγική  επαγωγική  σκέψη την δεξιά;

-Ο πολεμιστής μου είπε, επειδή δεν θέλει να είναι ούτε δούλος   ούτε αφέντης κανενός ξεκινά με μια καθαρή   καρδιά δίνοντας πάντα μια ευκαιρία  σε  κάποιον να αποδείξει τον καλύτερο εαυτό του και δοκιμάζοντας σε αυτοπαρατήρηση τον  ίδιο του  τον εαυτό. Ο ίδιος δεν έχει ποτέ προκαταλήψεις για το φύλο  την καταγωγή  το  μορφωτικό  ή το βιοτικό επίπεδο κάποιου  και δέχεται πάντα αυτό που δηλώνεται καλοπροαίρετα , όχι γιατί είναι είναι  αφελής, αλλά γιατί   δεν  νιώθει κανένα φόβο και έχει εμπιστοσύνη  στον  ΧΡΟΝΟ  μεγάλο καλλιτέχνη κριτή και δικαστή  να αποδείξει την αθωότητα κάποιου ή την ενοχή. Δεν διακατέχεται  από σύνδρομα Σέρλομ Χολμς να ψάχνει και να ερευνά πλαστά ή αληθινά ονόματα και  βιογραφικά θεωρώντας  το χαμένο χρόνο και κόπο. Το μόνο που ερευνά είναι τον εαυτό του σε ότι του παρουσιάζεται  και  λέγεται πραγματικά.Τον  ερευνά με την  έννοια της  αψογοσύνης   παρ όλα τα λάθη του τα πολλά. Κάθε φορά που φθάνει σε ένα νησί χαιρετά την πρόκληση την εμπειρία το δώρο που θα του δώσει η μάχη, η γνωριμία και η αναμέτρηση αυτή και κάθε φορά που φεύγει     με μια στροφή αριστερόστροφη και δεξιόστροφη τα Έλλογα και Άλογα   Όντα αποχαιρετά συσσωρεύοντας  γνώση και προσωπική δύναμη  συμπεριεκτικά.

-Και πως αποχαιρετά κανείς κάποιον που αγαπά και όταν ξέρει πως ίσως δεν θα τον ξαναδεί πια; Ήταν η ερώτηση που με βασάνιζε από πολύ παλιά.

Όταν αποχαιρετούμε κάποιον  ακόμη και   στα πιο καθημερινά γεγονότα τα απλά, θα πρέπει να τον αποχαιρετούμε  πάντα συνειδητά και σωστά, γιατί μπορεί να μην τον ξαναδούμε  και ίσως να μην έχουμε την ευκαιρία να  διορθώσουμε τα λάθη μας ή να τον ευχαριστήσουμε αν χρειαστεί καμιά φορά. Και όταν προκληθούμε ή  ζητηθεί η  γνώμη μας θα πρέπει να την καταθέσουμε με λόγια   ευθέως  αληθινά.

Τον ευχαρίστησα κατανοώντας τον  και τον αποχαιρέτισα τελετουργικά αλλά ακόμη  δίστασα να τον ρωτήσω  για την γνώμη του για μένα και έφυγα διακριτικά.

Φεύγοντας μου φώναξε: 

- Όταν αγαπάς κάποιον και τον αποχαιρετάς   μια γεύση από δάκρυα αλμυρή κρατάς  και 
 σαν διφραγκάκι  σε μια τσέπη στην καρδιά σου  τον κουβαλάς.

-Να το θυμάσαι  μου είπε αυτό….

 -Το θυμάμαι του λέω με το άρθρο -τρένο  εδώ

9. Τηλέκλειτος Τηλέμαχος

 

Κινηματογράφος  ΤΗΛΟΘΕΝ

-Ποια είναι η διαφορά, μου είπε αμέσως μόλις  με είδε  να πλησιάζω το ομηρικό παγκάκι απαλά    στις μύτες των ποδιών μου μη τυχόν και ποδοπατήσω τα όνειρα του σε βίαιη  γκροτέσκα βάρβαρη συμπεριφορά, του  σημερινού κινηματογράφου και της 7 ης τέχνης  με την παλαιά του διονυσιακού  θεάτρου ;

Αυτό ήταν εύκολο και προφανές και απάντησα αμέσως  με αέρα σιγουριάς και ύφος  περιδαές.

-Μα φυσικά η απόσταση ,ο κινηματογράφος είναι από μακριά ΤΗΛΟΘΕΝ και το θέατρο από πλησίον ΑΓΧΙ κοντά.

-Και ποια είναι η διαφορά της μάσκας του ηθοποιού από την περσόνα  του κάθε  ανθρώπου που φορεί σε κάθε συνδιαλλαγή του Γνωστού πραγματικού;

Και αυτό το  ήξερα  και το ανέπτυξα με μάσκα περισπούδαστη.

-Ο ηθοποιός και η μάσκα του, η ερμηνεία του  είναι τέχνη και η ΤΕΧΝΗ ανήκει στο  Άγνωστο, όπως και η Ποίηση , η γλυπτική η μουσική, η μαγεία,  η θρησκεία, είναι γνώση της αριστερής  πλευράς του ανθρώπου  γοητευτική  και επικίνδυνη αλλά και λυτρωτική αν στις σωστές της  διαστάσεις  κατανοηθεί  πάντα  με δικλείδα ασφαλείας σε μια σκηνή. Η περσόνα του ανθρώπου ανήκει στο  υποσυνείδητο  μέρος της ψυχής του μαζί  με την σκιά του και την  χρησιμοποιεί εν αγνοία του στις συναλλαγές του με το Γνωστό  στο κόσμο του πραγματικού. Ειδικά όταν δεν χρησιμοποιεί με  μέτρο και αυτογνωσία  την γνώση της δεξιάς πλευράς  πολιτική  φιλοσοφία επιστήμη τεχνολογία και όλη την υλιστική κατασκευή.

Δεν έδειξε ικανοποιημένος από την  ερμηνεία   -  ανάλυση της  θηλυκής  αναγωγικής  σκέψης.

-Κάτι λείπει,  λέει για να γίνει  ουσιαστική. Λείπει το  ορθολογιστικό   επαγωγικό  αρσενικό, για να δέσει  στερεώνοντας  την αμφίδρομη   γέφυρα της γνώσης, σκεπτικό. Είναι πολύ αόριστο όλο αυτό . Χρειάζεται κάτι πιο χειροπιαστό.

Τι θα έλεγες να το δούμε από την πλευρά του κέρδους  ακολουθώντας την συμβουλή του  αβά που έδωσε στον συγκρατούμενο του τον  κόμη Μόντε  Χρίστο, όταν αναρωτιόταν ποιος τον είχε φυλακίσει.Του είπε  να ψάξει  να  τον βρει στα πρόσωπα που είχαν κέρδος συμφέρον από αυτό.

Κατάλαβα τι ήταν αυτό που έλειπε και το συμπλήρωσα.

-Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί  εν γνώσει του την μάσκα της φιλανθρωπίας  της  κολακείας της προσποιητής ευγένειας της φιλίας  όταν νομίζει πως κάτι θα κερδίσει από αυτό και εν αγνοία του την περσόνα  σε επίδειξη δύναμης και εξουσίας όταν είναι ξένος με τον εαυτό του. Και επειδή παραμένει ξένος με τον εαυτό του αναπτύσσεται υπέρμετρα η σκιά, ιδίως όταν την καταπιέζει λόγω της κοινωνικής   διαμόρφωσης άγρια και στενά. Ο ηθοποιός   την χρησιμοποιεί μαζί με τα κοστούμια για τις ανάγκες του ρόλου  του  "ποιών ήθος και φως". Υπάρχει το κέρδος με την μορφή της αναγνώρισης και του χειροκροτήματος  αλλά δεν υπάρχει το ψέμα και η υποκρισία της καθημερινής ζωής επειδή υπάρχει συμφωνία  μέθεξη μεταξύ θεατών και ηθοποιών.

-Ας μιλήσουμε για τις ομοιότητες των νεαρών  μυθικών μαχητών  περιπλανώμενων  από κοντά ή μακριά μαχητών , του Τηλέμαχου του Διόνυσου . Ποιες είναι;

-Οπωσδήποτε  είναι το νεαρό της ηλικίας, το παιγνίδι, το παιδί με τη Κατάφαση του Πνεύματος στις Μεταμορφώσεις του, όπως είχε οραματιστεί και ο Νίτσε, την καμήλα να γίνεται λιοντάρι και μετά  παιδί. Ο αυθορμητισμός   η δυναμική  ενέργεια  και ο  πηγαίος μαχητισμός.

Συμφώνησε   προσθέτοντας πως το θέατρο  και ο καλός κινηματογράφος είναι η εκπαίδευση της Συνείδησης μέχρι να δει τον εαυτό της και να γίνει Αυτοσυνείδηση, το ταξίδι του φωτός  στην έρημο του πραγματικού  με  την πυξίδα φάρο ενός Λόγου Ομηρικού.

Από μακριά  ακουγόταν μια μελωδία  νοσταλγική και μείναμε λίγη ώρα  οι δυό μας σιωπηλοί....

Σαν παλιό σινεμά
Σαν παλιό σινεμά και σαν τη Χαλιμά
που μιλάει με τα παιδιά
σου κρύβω την αλήθεια 
κι αφήνω από τα στήθια μου να βγουν
παραμύθια για κείνους π' αγαπούν

 Cinema Paradiso "soundtrack final" "Tema finale" "final theme"