12. Το Τόξο των Ομηρικών Λέξεων

 

Το σιωπηλό τόξο των ομηρικών λέξεων και τα ομιλούντα βέλη της  έννοιας της λογικής  και σημασία  τους 

Τα μυστικά ενός τόξου από την φαρέτρα των Ομηρικών Επών

Κοιτούσα  το   ψάθινο καπέλο του και μου φαινόταν πολύ αστείο στου λυκαυγές το πρωινό με  τα  κρόσσια  από φύλλα και κλαδιά κισσού καθώς τον άκουγα να μου εξηγεί  με ύφος σοβαρό γιατί οι άνθρωποι φορούν καπέλα από τον χρόνο τον παλιό.

-Μιμούνται μου λέει,  τον τρόπο τον ηρωικό που κορυθαίολοι πολεμιστές φορούσαν  κράνος  με  λοφοσείστη    ανεμίζοντα  προστατευτικό και τον ενθυμούνται σαν  ανάμνηση απόηχο  εκστρατευτικό.

Το ήξερα θυμόμουν ποια διάσημα μυθικά ιστορικά πρόσωπα και ποιοι  θεοί έχουν φορέσει περικεφαλαία διάσημα επική. Ο Αχιλλέας ο Αλέξανδρος ο Οδυσσέας , ο Άρης η Αθηνά ο Κολοκοτρώνης, ο Περικλής και συνειδητοποίησα  την μη πράξη  κρίκου την συνδεκτική σε ενεργειακή μορφή. Συνέχισε να εξηγεί…

-Η μεταβλητή ενέργεια των δρόμων των λεωφόρων  των μονοπατιών  οδηγούν πάντα στο άρπαγμα του κυβικού της τύχης του Φιλοίτιου και της ομηρικής  ελευθερίας που έχουμε στο κόσμο της μοίρας.  Όλα τα ομηρικά  ονόματα  όχι μόνο  δεν είναι τυχαία αλλά είναι αριστοτεχνικά συναρμολογημένα  σε όρμο περιδέραιο  αρμονίας για να κλείνουν και να ανοίγουν τις Πύλες του Χωροχρόνου  στο αιώνιο ΤΩΡΑ προκαλώντας  μη αιτιοκρατικά αλλά  φαινόμενα κβαντικής πεταλούδας συγχρονιστικά. Είναι ΛΕΞΕΙΣ με τονισμό και οπλισμό που οπλοφορούν, όχι μόνο  πρότυπα  Ιδεών αλλά και   αρχέτυπα  χαρακτήρων . Και αυτή είναι η διαφορά  της ΠΟΙΗΣΗΣ από την ….ποίηση σε ιστορική δημιουργία οίησης.

Κατάλαβα τι έλεγε, το είχα σκεφθεί παλαιότερα βλέποντας το παραμύθι με το λυχνάρι του Αλαντίν  και την λέξη που πρέπει να ειπωθεί  για να ανοίξει το αιθερικό τζίνι την πύλη  της ύλης.

Το είχα δει σε πειράματα συντονισμού με το διαπασών του ήχου  και το σπάσιμο του ποτηριού δονούμενο στην ίδια νότα καθώς και το διαφορετικό βηματισμό στην γέφυρα στρατιωτών  για να μην καταλήξει το γεφύρι της Άρτας.Την ημέρα να το κτίζεις και το βράδυ να γκρεμίζεται.

Η μαγική δύναμη των ΛΕΞΕΩΝ που φτιάχνουν ή γκρεμίζουν ένα γεφύρι ή ένα κόσμο και οι μάγοι που σπάζουν  με την φωτιά τους πάγους σκουριασμένων σημείων της αντίληψης.

-Άρα λέω όλοι είμαστε μάγοι, όσοι μιλούμε γράφουμε και συγγράφουμε, είμαστε μάγοι γιατί μεταμορφώνουμε και τροποιούμε τον κόσμο με τον λόγο μας παρατηρώντας τον σε αέναο ανεμοστρόβιλου πνοή.

-Μετατρέπουμε την ενέργεια σε ύλη συμπλήρωσε γιατί σκεπτόμαστε πρωτίστως κυματικά. Εν αρχή ην η σκέψις που τον κόσμο ορά στην παρατήρηση του παρατηρητή. Την ενέργεια της σκέψης  με του Ερμή το μαγικό ραβδί. Μόνο ο άνθρωπος αυτό το μπορεί   έλλογος και έννοος  σε ιθυφαλλική του εγκεφάλου ομφαλού  φαλλού διαδρομή.

-Όμως αναρωτιέμαι φωναχτά αφού όλοι γράφουν και μιλούν μπορούν τις ίδιες λέξεις για διαφορετικό σκοπό να χρησιμοποιούν αποκλίνοντας  κατά πολύ από την μήτρα την αρχετυπική και πλαστό κόσμο να ποιούν.

Ίσιωσε το καπέλο του πριν μου απαντήσει με  ερώτηση ρητορική.

-Ποια είναι η διαφορά  ενός γνησίου χαρτονομίσματος από ένα πλαστό;

Η αξία που μπορεί να εξαργυρωθεί σε ισότιμη τιμή γιατί αυτός που έχει το γνήσιο  έχει  και για αυτό κουραστεί. Μπορεί να κλέψει κάποιος τις λέξεις  να πατήσει πάνω σε ένα ξένο στίχο,  να τις χρησιμοποιήσει  αλλά δεν μπορεί να έχει κανένα αποτέλεσμα αν δεν είναι κτήμα του, αν δεν  έχει κουραστεί  για να τις κατανοήσει και όχι να τις παπαγαλίσει.Αν δεν τις έχει πραγματικά κατακτήσει για να του ανήκουν μαζί με την δύναμη του λόγου.Για να μπορεί να τις  ζυγίσει να τις λυγίσει και να τις τεντώσει σε βέλη αιχμηρά και αποτελεσματικά στην μόρφωση μορφοποίηση του  κόσμου και στις μεταμορφώσεις του σπερματικού  πνεύματος  που βρίσκονται στο πυρήνα τους.

Το τόξο το λυγίζεις αμφί δείλην  στην σιωπή  απόλυτα  συγκεντρωμένος  στην ένταση των ομηρικών συναισθημάτων και  αδυσώπητα αποστασιοποιημένος  στο λυκάβας των…. "κι όμως",  μεταβλητών αισθημάτων .Κι όμως θα μπορούσε να ήταν αλλιώς....

Το βέλος το περνάς  στην αμφί λύκην λογική  των παρορμητικών περασμάτων πελέκεων μαγικών αλλά πριν, σπάζεις το φράγμα της αντίληψης και το κέλυφος από ένα ωό Φάνητος δημιουργικό με τον μουσικό συντονισμό στην άνοδο της ενέργειας σε ευθεία  του χωροχρόνου διαδρομή  από τα πέλματα μέχρι την καμπυλότητα  την εγκεφαλική.

Μου είπε, και έβγαλε το καπέλο του σε κίνηση θεαματική.

Έμεινα άναυδη  κάτι έσπασε μέσα μου και ένιωσα να ξεδιπλώνω  τα φτερά της αντίληψης σαν  κοχύλι βεντάλια σε κίνηση  νωχελικά αργή.

Πέρασε αρκετή ώρα μέχρι να μπορέσω να τον ξαναρωτήσω.

-Σκοπεύεις να βγάλεις κανένα κουνέλι ή λαγό  μέσα από τον πίλο  που φοράς τον ομηρικό;

Μειδίασε αινιγματικά.

-Όχι δα μου είπε, ο πολεμιστής δεν γίνεται ποτέ τόσο  προβλέψιμος ,τόσο  στερεότυπος και κοινότυπος,  αυτά είναι κόλπα παλαιών μάγων   ξεπερασμένα  αναχρονιστικά και τελείως  κλισέ. Είναι δε αρκετά ευφάνταστος  και εφευρετικός  πολύ περισσότερο απ΄ό,τι μπορείς να φανταστείς. Στο κάτω κάτω συνέχισε κάποτε στην Δύση once upon a time όπως λένε τα καλά παραμύθια στην Ανατολή, ένας, της τρίτης προσοχής στάθηκε στο μέσον  του πουθενά  εκφώνησε την πρόθεση και τον σκοπό  φόρεσε μια κόκκινη χλαίνη και της ομηρικής αγάπης την αρματωσιά λύγισε το ΤΟΞΟ και πέρασε το ΒΕΛΟΣ σαν αστραπή  και άστρο του Βορρά από τον Νοτιά.. Από τότε αυτό το βέλος ταξιδεύει και βρίσκει πάντα τον στόχο  ακουλουθώντας την πιο σύντομη διαδρομή  ακόμη και αν διαθλάται καμια φορά σε διαφορετικό υλικό για να φθάσει στο τελικό προορισμό.

Θα βγάλω μια πεταλούδα  Μαχάων  για να δούμε τι καιρό θα κάνει αύριο στην 12^η γαλαξιακή  ομοσπονδία  σε παράλληλη διπλή  του σύμπαντος  γραμμή.

Κοίταξα το χέρι μου και μια πεταλούδα με πανέμορφα  φτερά κάθισε απαλά  και με περιεργαζόταν σαν να έβλεπε άνθρωπο στην ζωή της για πρώτη φορά.
Την άκουσα να με ερωτά και να μου απαντά γιατί ο Φάνης  Νους είναι ο δημιουργός αυτού  του κόσμου  από την αρχή.
Γιατί είναι ερωτευμένος  με την συμπαντική ψυχή και η ίδια τον αγαπάει αξιόπιστα  πιστή.
 Είναι ο Έρωτας κάτι πιο αρχαίο από την ανθρωπότητα.Κάτι πιο αιώνιο από την έρημο και ο Σαντιάγο ο Αλχημιστής συμφωνεί  
πως όλο  το σύμπαν για να  βρεθούν μαζί  συνωμοτεί.