Οι αποφάσεις της μικρής Λουλού

 

Μυθιστόρημα  υπερρεαλιστικής οντολογίας

 για  τα όντα, τα μη όντα  και την ύπαρξη τους

Αποφάσεις

Με περίμενε στο συνηθισμένο παγκάκι για το συνηθισμένο μας ραντεβού το απογευματάκι.  Πήγα καθυστερημένα.

 Σηκώθηκε ευγενικά και με χαιρέτησε ανησυχώντας ελαφρά και το καπέλο του. 

 Γύρω μας, το δειλινό έριχνε τις μενεξεδένιες κουρτίνες του στο  λυκόφως των συναισθημάτων και των ιστοριών

"Τι διαβάζεις;"  Μου λέει αυτό τον καιρό

"Πως ξέρεις ότι διαβάζω κάτι;"  Του απαντώ

 "Είσαι ο τύπος του ανθρώπου  που διαβάζεις συνεχώς, εν ριπή οφθαλμού και έχεις εξασκηθεί στο να το κάνεις αυτό γρήγορα και άνετα" .

"Από που έβγαλες αυτό το συμπέρασμα;" Ξαναρωτώ;

 "Από τις ερωτήσεις που κάνεις. Δεν διαβάζει; για να περνάς την ώρα σου ή  να σκοτώνεις το χρόνο σου, διαβάζεις ερευνάς και μελετάς σαν κυνηγός. Μόνο οι ερευνητές μελετούν και διαβάζουν έτσι και  ερευνούν.

  "Άρα είσαι και εσύ μελετητής και ερευνητής αφού ερωτάς πολλά".

 "Ίσως, και να είμαι"  Απάντησε με ένα μυστηριώδες  "ίσως" υπεκφυγής.

"Είμαι και ονειρευτής, αφού  διαβάσω κάτι το  βάζω στο  φουρνάκι του  ονείρου.  Έτσι καταλαβαίνω τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμα. ‘Ο,τι δεν καίγεται και βγαίνει  "ζεστό" είναι αλήθεια".

"Εντυπωσιακό  θα το δοκιμάσω και εγώ. Θα φουρνίζω ένα κείμενο ή τα λόγια κάποιου και όταν βγαίνουν από τον φούρνο καμένα θα ξέρω ότι είναι κάλπικα". 

"Είμαι σίγουρος,  για αυτό σου το είπα. Θα το αξιοποιήσεις, ούτως ή  άλλως  κάνεις το ψυχολογικό πορτραίτο κάποιου σε λίγα λεπτά".

"Ναι κατά κάποιον τρόπο,  το κάνω αυθόρμητα  με την πρώτη ματιά και μετά το εκλογικεύω".

"Βλέπεις την ενέργεια, την σκανάρεις και μετά τη μεταφράζεις, έτσι δεν είναι;"

"Κάπως έτσι..."

"Κάποια στιγμή να κάνεις και το δικό μου" Είπε με μειδίαμα τζοκόντας.

"Λοιπόν τι διαβάζεις αυτό τον καιρό;"

   

 "Διαβάζω ένα εν βιβλίο   ενός ιδιόρρυθμου συγγραφέα του  Κάρλος  Καστανέντα, πολύ ιδιαίτερο".

"Και τι σημείωσες  από αυτό βιβλίο, γιατί  σίγουρα κρατάς και σημειώσεις. Ένας αξιοπρεπής ερευνητής δεν κάνει χωρίς τις σημειώσεις του'

 "Μου έκανε εντύπωση  εκείνο το σημείο που λέει πως, δεν υπάρχουν σημαντικές ή ασήμαντες αποφάσεις, παρά μόνο αποφάσεις που παίρνουμε μπροστά στο θάνατον μας"

 "Πολύ  σημαντικό αυτό και μάλλον είναι έτσι θαρρώ.Όλες οι  αποφάσεις είναι σημαντικές γιατί όλες παίρνονται μπροστά στο θάνατό μας. Και έτσι πρέπει να είναι, μας κάνει υπεύθυνους για την ύπαρξή μας."

 "Είναι δύσκολο  όμως να ζεις έτσι και με αυτό τον τρόπο"

 "Είναι ο μόνος τρόπος να ζεις όμως  δεν υπάρχει άλλος .... Το πρόβλημα όμως είναι ότι   πολύ νωρίς αυτό το κέντρο των αποφάσεων του ανθρώπου αδρανοποιείται.  Το θέμα είναι που βρίσκεται αυτό το κέντρο των αποφάσεων, ποιος το έχει, το κατέχει και το χειρίζεται. Αυτό όμως θα είναι και το θέμα  συζήτησης  το επόμενο ραντεβού μας,  αν έλθεις".

Δεν το χάνω με τίποτα. Θα σε λέω,  Δον Λεόν, γιατί μου θυμίζεις τον πρωταγωνιστή  και μέντορα του βιβλίου που διαβάζω. 

"Και εγώ", μου λέει,  "θα σε λέω μικρή Λουλού, γιατί έχεις δύο λάμδα

είναι πολύ σημαντικά τα Λ και τα  Λου" .

Ιστορίες  καθημερινής ελεγχομένης τρέλας με τον Δον Λεόν

Αστραία ©©, 16 Αυγούστου 2024