Άλλα τα κέρατα του ταύρου, άλλα του κριαριού και άλλα τα μάτια του αετού
Κριός, χρυσός, Κρείος, Τιτάνες, Διόνυσος, Ορφέας, Απόλλων, Κόλχοι, Αιήτης, Καυκασία, Μήδεια, Μήδος, Αιγέας, Αργώ, Αργόν, Άργος, Αργοναυτικά, Ιάσων, Μινύες Ποσειδών, Βοιωτία Ορχομένος Ινώ Λευκοθέη, Θήβα, Καβείρια, Ελευσίνια, ενεργειακό σώμα, αθανασία, Άδης, Περσεφόνη, Εκάτη, Σαβάζιος, χέρι, Μουσαίος, Ευρυδίκη, Ευρυνόμη, Ηρακλής, Άμμων Ζευς, Αλέξανδρος, Δαγών, Λεμουρία, Ατλαντίδα.
Ας δούμε πως συνδέονται όλα αυτά.
Στο λυκαυγές της εποχής, εμφανίζεται το χρυσόμαλλο κριάρι, η Αργώ και τα Αργοναυτικά, στη συνέχεια τα Τρωικά με τον Τρωικό Πόλεμο και στο λυκόφως ο Αλέξανδρος, Κριός πολιορκητής.
Την Εποχή του Κριού, πριν 2000 χρόνια ο ωροσκόπος της Γαίας, δηλ, η είσοδος της ενέργειας ήταν ο Κριός, ένα τόξο 30 μοιρών της εκλειπτικής, η φυσική αρχή του κύκλου της ζωής, το γ της εκλειπτικής. Πίσω από αυτό βρισκόταν ο αστερισμός του Κριού.
Με τι σχετίζεται το μηρυκαστικόν τετράποδον, αυτό που κατάγεται από τα αιγώγη αγρινά μουφλόν;
Ο Ποσειδών μεταμορφώνεται σε κριάρι για να ενωθεί με την προβατίνα Βισαλτίδα κόρη ΘΕΟφάνη, λέει ο Οβίδιος, με απόγονο το χρυσόμαλλο κριάρι. Καθόλου τυχαία τα ονόματα.
Ο Ερμής, ο Αργεϊφόντης, τον δίνει στον Ατρέα και τη γενιά τη καταραμένη.
Και η Νεφέλη Ωκεανίδα, μητέρα και των ωμοφάγων Κεντάυρων, εν μέσω νεφελών, το στέλνει στον Ορχομενό να σώσει τον Φρίξο και την Έλλη. Ο Ορχομενός κοντά στη Κωπαίδα, παλαιά θέση της Αθήνας, φιδο Κεκροπίας, αναφέρεται από τον Όμηρο ως πλούσια περιοχή και συμμετέχει στον Τρωικό πόλεμο. Υπάρχει και Ορχομενός στην Αρκαδία. Οι Μινύες του Ορχομενού, από την Θεσσαλία, θα ενωθούν με τους Βοιωτείς για την δημιουργία της Κάδμειας Θήβας, μία εκ των Θηβών. Οι Διόσκουροι γεννημένοι από το αυγό της Λήδας Αργοναύτες και Κάβειροι του Καδμίλου συνοδεύουν την αποστολή στην Καυκασία.
Η Έλλη πέφτει στη θάλασσα και ενώνεται με τον Ποσειδώνα. Κάνουν ένα παιδί τον Παίονα, λέει η γραφή του Ερατοσθένη. Οι Μινύες είναι απόγονοι του Ποσειδώνα που δεν λείπει από τέτοιες ιστορίες, αναμείξεις ζωικού βασιλείου και ανθρώπου στη εξέλιξη των ειδών και φυλών. Ο Μινύας είχε πατέρα τον Χρύση και παππού τον Ποσειδώνα γιαγιά την Χρυσογένεια. Υπάρχει και Μινυάς, έπος για τους Μινύες με θέματα του κάτω κόσμου, του Άδη.
Το χρυσό δέρμα αυτού του μυθικού ζώου, βρίσκεται κρεμασμένο στην Κολχίδα, στην νότια Καυκασία του γνωστού Προμηθέα και φυλάσσεται από δράκο με μεγάλη σημασία. Σχετικώς πρόσφατα στη Νότια Γεωργία βρέθηκαν δύο κρανία Homo erectus τα οποία χρονολογούνται περίπου πριν από 1,6-1,8 εκατομμύρια χρόνια.
Βασιλιάς ο Αιήτης Αία σημαίνει γαία. Η Κίρκη ήταν στην νήσο Αιαία αδελφή του και η Πασιφάη του γνωστού ταύρου, επίσης στενή συγγενής.
Ο χρυσός αφθονεί στην περιοχή όπου ήταν οι ΛαζοΚόλχοι εξ Αιγύπτου, λέει ο Ηρόδοτος. Κολχίδα πορφυρό σαλιγκάρι από την Μινωική θαλασσοκρατία.
Ο χρυσός συνδέεται με τον Απόλλωνα Ήλιο και το ενεργειακό σώμα, την αθανασία. Χρυσόφυλλα χρυσά ελάσματα τοποθετούσαν στους νεκρούς με οδηγίες χαραγμένες για το ταξίδι της ψυχής .
Η Ινώ, η κόρη του Κάδμου ραδιουργεί για τον Φρίξο, το ρίγος και το φως Έλλη. Το φως βυθίζεται στον Ελλήσποντο. Η Ελλάς στο σκοτάδι. Ο Κριός παιδαγωγός πάει μαζί τους. Η Ινώ όμως, του Διόνυσου τροφός θα σώσει και τον Οδυσσέα με λευκό μαντήλι, ίσως από ποσειδώνιες ενοχές.
Ο Ιάσων Ιήσων θεραπευτής παρά τω Κενταύρω. Ο Χείρων και αυτός ασθενής και θεραπευτής . Ο Ορφέας με τη Λύρα με τον Θάμυρι και τον Λίνο των Θρακών, βασιλιάς των Κικόνων, πρώτος σταθμός του Οδυσσέα που αντιστοιχεί στον Κριό.
Ο Όμηρος δεν αναφέρει καθόλου τον λυράρη μυστικιστή, μόνο τον Λίνο στην κατασκευή από τον Ήφαιστο, την ασπίδα του Αχιλλέα. Αναφέρει και τη λέξη ορφνή που σημαίνει σκοτεινή. Ούτε ο Ησίοδος τον αναφέρει. Σκότος καλύπτει τον ορφανό ποιητή.
Τον αναφέρει το λεξικό Σουίδα και είναι πολλοί. Ορφέας του Οίαγρου Άτλαντος, Ορφέας Κικωναίος ή Αρκάς, Ορφέας ο Δρύστης, Ο ρφέας ο Κροτωνιάτης, ο Καμαριναίος Εποποιός, είς Αδου κατάβαση, βασιλιάς των θρακών, Ορφέας ο παρά των Ιουδαίων Κριτών.
Ο Οίαγρος, αγριοπρόβατος, κατά μία εκδοχή πατέρας του Ορφέα και του Λίνου, αναφέρεται ως ποτάμιος θεός, γιος του θεού Άρη με σύζυγο μία από τις Μούσες και περιγράφεται και ως «Θράκας θεός του κρασιού που καταγόταν από τον Άτλαντα.
Ο Κρείος Τιτάν καρνείος κριός πατέρας του Αστραίου, τον συναντούμε σε επιγραφή μαζί με τον Καδμίλο, στα Καβείρια.
Οι Τιτάνες κομματιάζουν τον Διόνυσο και οι Μαινάδες τον Ορφέα. Ο τεμαχισμός του Διόνυσου είναι το κυρίως θέμα των Ορφικών μυστηρίων, σταύρωση ανάσταση αθανασία και προπατορική τιτανική αμαρτία μαζί με την βρώση του ωμοφάγου θεού. Φάγετε το σώμα και πίνετε το αίμα του. Ό,τι θα διασκευάσει αργότερα η χριστιανική θεοσοφία.Ο εσταυρωμένος Ορφέας στον πανάρχαιο σταυρό της Λεμουρίας με το σύμβολο της Γαίας. Ένας κύκλος με ένα σταυρό μέσα ταύρο με αναγραμματισμό. Τα χέρια του Σαβάζιου θα συνεχίσουν με τις γνωστές θρησκευτικές χειρονομίες της ευλογίας.
Ο ταύρος της Πασιφάης θα δώσει τη συνέχεια στον Κριό ποιμένα. Τα πρόβατα θα ακολουθήσουν.
Στην σπηλιά του Κύκλωπα και στο νησί βόσκουν αμέριμνα, ο Πολύφημος τυφλωμένος χαϊδεύει το τελευταίο κριό. Κάτωθεν βρίσκεται ο Οδυσσέας. Και ο Πρίαμος τον βλέπει σαν κριό. Ο πρωτογονισμός της Λεμουρίας δίνει τη σκυτάλη στον τεχνογνώστη άνθρωπο της Ατλαντίδος.
Ο Ράμα, ο 7ος αβατάρ του Βισνού, λέει ο Εντουάρδος Σύρε, μέγας τέκνων, που παντρεύτηκε Ελληνίδα, την Μαργαρίτα – Ματθίλη Αλβανά – Μηνιάτη από την Κέρκυρα ( 1821- 1887), θα φύγει με τους Αρείους στην Ινδία μετά την μάχη των ταύρων και των κριών στην Σκυθία. Ο Μουσαίος θα γίνει Μωυσής στους Ιουδαίους;;; Τρεις αιώνες μετά την γέννηση του,στην ψαρίσια εποχή θα αναγορευτεί θεός που τον Μωσαϊκό νόμο συμπληρώνει και ακολουθεί.
Ο Ορφέας μιλά για το ΟΝ ΩΟΝ.
Ένα αυγό είναι ο άνθρωπος; Ναι, αν δεις κανείς το κουκούλι του ανθρώπου, είναι ένα αυγό χωρισμένο στα δυο. Στην αριστερή πλευρά που η ενέργεια ανεβαίνει και στην δεξιά που κατεβαίνει.
Στην ενεργειακή του μορφή, την πνευματική ο άνθρωπος είναι ερμαφρόδιτος, αλλά προσοχή, όχι στην υλική του μορφή που καθορίζεται από το φυλετικό ζεύγος των χρωμοσωμάτων, ΧΧ και ΧΥ που μερικοί θέλουν να καταργηθεί.
Στον κόσμο της ύλης είναι ξεκάθαρο αυτό και μετά την λεμουριανή παραδεισένια εποχή το θέμα αυτό έχει λυθεί και με τα παραδεισένια πουλιά και με τα ωά. Μη ξαναγυρίζουμε εκεί.
Η Αθανασία ήταν πάντα το αγαπημένο θέμα και των υλιστικών Ατλάντων, οι πνευματικοί Λεμούριοι την είχαν βαρεθεί, αλλά πουλούσαν το πνεύμα σε ακριβή χρυσή συνταγή θεοσοφιών.
Ο Ορφέας όχι μόνο χάνει την Ευρυδίκη, αλλά χάνει και τον κεφάλι του. Τα πολλά μυστήρια και οι αποκρυφισμοί ποτέ δεν βγαίνουν σε καλό. Όπως και η Αργώ, αγαπημένο θέμα των θεοσοφιστών.
Τι ήταν η Αργώ; Ένα ταξίδι για τον χρυσό της Κολχίδας, αλλά παράλληλα και ένα μέσον (ο χρυσός)
για την απόκτηση της Ευρυδίκης, της ψυχής την αθανασία.
Αντί για την αθανασία ο Ιάσων φέρνει στην Ελλάδα όλη η αποκρυφιστική ανατολική διδασκαλία που σκοτώνει τα παιδιά των Ελλήνων, αφού την παντρεύεται. Δεν μπορούσε να κάνει και αλλιώς, γιατί μόνος του δεν είχε τις γνώσεις και τις δυνατότητες να φέρει σε πέρας την αποστολή. Το τέλος του θλιβερό. Με ένα κομμάτι ξύλο, τον σκοτώνει η ομιλούσα Αργώ. Από τότε οι Ανατολίτες είχαν μόνιμη την εξαγωγή μυστών, δασκάλων, γκουρού και λεμουριανών ειδών.
Ο Ορφέας θυσιάζει στην αρχή της εκστρατείας στην ταυροκτόνο Εκάτη, μετά θα ψάχνει το κεφάλι του στην Αγλαονίκη της Θεσσαλίας, ακέφαλος κριός. Θεσσαλός, του Ιάσονα, γιός.
Η αναδυομένη Ελλάδα θα κομματιαζόταν από τις πολλές στοές και τα μυστήρια και οι μύστες θα αναζητούσαν την χαμένη Ευρυδίκη κοιτώντας συνεχώς πίσω. Ο Πυθαγόρας θεωρούσε τον εαυτό του μετασάρκωση του Εύφορβου Τρώα. Φυσικά, όλοι οι θεοσοφιστές μασόνοι τρέφουν συμπάθεια για την Τροία και τους Τρωάδες, την Αργώ (εκκλησία ) και την Ιασωνική εκστρατεία. Να πάρουν τον χρυσό και να κερδίσουν την Ευρυδίκη αθανασία σε μετασαρκώσεις και μεταμψυχώσεις. Είναι ο καημός τους. Η πηγή και η πληγή της κάθε θεοσοφίας που αδίστακτα, τους χειραγωγεί. Ο Ηρακλής όμως τους παρατά. Ο Ηρακλής, ο πατέρας χρόνος, όπως λένε τα Ορφικά δε δέχεται να ούτε την αρχηγία ούτε τη μέχρι τέλους συντροφιά.
Ο Απολλόδωρος στα Αργοναυτικά, ως Ορφέας κάνει επίκληση στην Δήμητρα. Αναφέρει τις Σειρήνες που πνίγονται μετά το άκουσμα της Λύρας του με ύφος πομπώδες. Όμως ο Οδυσσέας τις συναντά μετά, αν υποθέσουμε σωστά πως η Αργοναυτική Εκστρατεία προηγείται του Τρωικού πολέμου, αφού ο Ορφέας συναντά τον γιο του Πρίαμου και μαθαίνει τη τέχνη των Λίθων και των μαγικών κρυστάλλων. Μιλάει για τον Αλκίνοο και την Αρήτη που παντρεύει τον Ιάσονα και την Μήδεια, ενώ η Κίρκη διώχνει το ζευγάρι και περιμένει τον Οδυσσέα να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.
Αν ο Κ. Χασάπης έχει σωστά υπολογίσει την εαρινή ισημερία στο ζώδιο του Ταύρου από το 3629 μέχρι το 1841 ΠΚΕ, η χρονολογία αναφοράς του ορφικού ύμνου είναι 11835 και 1366 ΠΚΕ. Δηλ τα Ορφικά ξεκινούν με την Εποχή του Κριού.
Βασική πηγή πληροφόρησης για την ορφική θεογονία είναι ο πάπυρος του Δερβενίου ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1962 στον ταφικό τύμβο του Δερβενίου.
Η Μήδεια εξουδετερώνει τον Ταλώ στη Κρήτη και μετά το απαίσιο φόνο φεύγει με άρμα πτερωτών δρακόντων. Θυμάται τις καλές εποχές στη Λεμουρία της βασιλείας των δεινοσαύρων . Έχει προλάβει να κάνει γιο με τον Αιγέα, τον Μήδο. Οι Μήδοι η Μηδική αυτοκρατορία και ο χρυσός τους θα έπαιζαν ένα σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Ελλάδος, κυρίως και με την εξαγορά των συνειδήσεων μέχρι που ο Αλέξανδρος, πολιορκητικός κριός θα εκστρατεύσει εναντίον τους κλείνοντας τις πύλες της Ανατολής σε όλες τις φυλές της Λεμουρίας, δρακοντιανές πιθηκοειδείς και φιδοειδείς. Σήμερα έχουν ξανανοίξει.
Να δούμε ποιος θα τις κλείσει και πως
Ο Όμηρος δεν αναφέρει τον Ορφέα, αναφέρει όμως το Άργος, την Ελλάδα, τον σκύλο του Οδυσσέα και τον Ερμή τον Αργοκτόνο. Ο Ν. Μαργιωρής μεγάλος θεοσοφιστής , ανάμεσα στις ευφάνταστες θεοσοφικές ιστορίες του, που μιλούν για τον πόλεμο των Ανδρομέδειων πιο πνευματικών και των Ηρακλειδών πιο τεχνικών υλιστών, αναφέρει και την απόσπαση της Λεμουρίας ηπείρου από τους Λεμούριους. Όλα αυτά συνδέονται με το χημικό στοιχείο Αργό. Στο σημείο αυτό, λέγει όμως, κάτι πολύ σημαντικό. Ότι το στοιχείο αυτό με ατομικό αριθμό 18 χρησιμεύει στην αντιύλη και στους αντιυλιστές και ότι η Γη γυρίζοντας στην περιστροφή συλλέγει το Αργό από τον αστερισμό της Αργούς στον ουρανό.
Όλα αυτά οδηγούν στον εξής συλλογισμό: Πως για τους αναζητητές της αθανασίας ήταν σημαντικός όχι μόνο ο χρυσός, αλλά και το ευγενές στοιχείο Αργό. Ίσως μαζί με το ευγενές μέταλλον του χρυσού να δημιουργούσαν ύλη και αντιύλη στις μυστικές στοές. Αργός σημαίνει λευκός, αλλά και βραδύς, αδρανής, προφανώς αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα συνέβαινε δύσκολα και βραδέως, ειδικά με τα στοιχεία τα αδρανή. Και δεν πετύχαινε πάντοτε. Εξ άλλου ο Απολλόδωρος πέρα από τις αντιφατικές διηγήσεις του, τοποθετεί την Αργώ να ταξιδεύει στον Ατλαντικό εκτός από τον αρχικό προορισμό.
Ο Τολτέκος Δον Χουάν επίσης λέει κάτι πολύ σημαντικό και ξεκάθαρο χωρίς να σου χρυσώνει το χάπι, σαν γνήσιος Μορφέας, για αυτούς που αντέχουν το κόκκινο. Λέει, πως οι παλιοί μάντεις θαβόταν στη γη για να διατηρούνται ζωντανοί και πως από πολλοί αυτούς διάλεξαν να μείνουν ζωντανοί με κάθε κόστος, γιατί αγαπούσαν πολύ τη ζωή. Αυτό το "με κάθε κόστος" το πληρώνουμε ακριβά με την δημιουργία τόσων στοών θρησκειών και θεοσοφιών που τάζουν τον παράδεισο με ψαρίσια ουρά, την Ευρυδίκη και τα ουρί, γιατί ο άνθρωπος είναι ευάλωτος μπροστά στο μυστήριο που λέγεται θάνατος και ζωή.
Από τον Ορφέα στον Πυθαγόρα και στον Πλάτωνα την Εποχή του Κριού. Σπουδαίοι μύστες φιλόσοφοι και στοχαστές , ημίθεοι Αχιλλείς της σκέψης, πλην όμως είχαν την αχίλλειο πτέρνα της υδάτινης ποσειδώνιας επιρροής. Παγιδεύτηκαν σε μυστικές δοξασίες της θεοσοφίας.
Την εποχή του Κριού, ο Άμμων Ζευς βασίλευε στην Αίγυπτο, αμέ, με αμμωνία άζωτο κεραυνό, ζωή σε περιοχή με υψηλή συγκέντρωση του άλατος, αμήν.
Τη θέση του Κριού θα έπαιρνε το ψάρι Δαγών και η γοργόνα της ποσειδώνιας θάλασσας, η παλαιά Ευρυνόμη των Ορφικών, που παντρεύτηκε τον Οφίωνα, μισή γυναίκα και μισή ψάρι. Ο Ορφέας είχε στρώσει το χαλί για να πατήσουν όλοι οι Ιχθείς και οι ψαράδες αλιείς της συνείδησης και δεν ήταν .....κόκκινο. Είχε όμως σπουδαίες γνώσεις. Τα Ορφικά έχουν θαυμαστές πληροφορίες για την γη τις εποχές τον ήλιο τ άστρα τους πλανήτες τις κινήσεις τους την ενέργεια και την ύλη.
Με μία καλή διήθηση, κριτικό νου και αποφεύγοντας τον ύφαλο της θεοσοφίας αποτελούν σπουδαία παρακαταθήκη για ένα καλό της γνώσης αναζητητή.
Η Εποχή του Κριού Άρη ήταν η εποχή των πολέμων. Επειδή και οι πόλεμοι και η γνώση απαιτούν δυνατό και υγιές σώμα οι άνθρωποι εκείνης της εποχής είχαν ένα θαυμαστό φυσικό σώμα και μεγάλη ενεργειακή μάζα όπως φαίνεται και από τα έργα τέχνης και τα αγάλματα τους. Η εποχή που θα ακολουθούσε η ιχθυακή, θα αντικαταστήσει όλες αυτές τις φυσικές δομές με τις σκελετωμένες νοσηρές μορφές φαντασμάτων που βλέπουμε στις εκκλησιές.
Νους υγιής εν σώματι υγιεί=;;; Καμία σχέση. Η σπουδαία γνώση που είχαν, δεν μπορούσε να υποστηριχθεί από σώματα των πιστών,τόσο σκελετωμένα αγύμναστα και ευτραφή. Οι Σειρήνες θα κάνανε καλά τη δουλειά τους. Με την ¨αγάπη" και την θεοσοφία θα τσακίζανε κάθε ταξιδευτή στα βράχια της ποσειδώνιας θάλασσας. Η ανθρωπότητα ήταν ΟΜΗΡΟΣ της ποσειδώνιας θεοσοφίας μέσα από μυστικά τάγματα και νοσηρές θρησκευτικές τελετουργίες.
Συμπερασματικά θα λέγαμε πως την εποχή του Ταύρου και του χαλκού ακολούθησε η εποχή του σιδήρου και του Κριού. Ο πόλεμος γινόταν για τον χρυσό και της Κολχίδος πορφυρός κοχλιός και της Χρυσηίδος και Βρισηίδος. Το χρυσό τον είχαν οι ανατολικές φυλές του χρυσού Μίδα, η θεοσοφία τον χρειαζόταν για τις δικές της ιερατικές τακτικές και την στερέωση της εξουσίας.
Τα ψάρια θα δώσουν τη θέση τους στον άνθρωπο έννοα έλλογο όρθιο και χωρίς κανένα θεό να προσκυνά. Κανείς πραγματικός θεός δεν χρειάζεται προσκυνητές και δούλους και στον άνθρωπο δεν ταιριάζει η γονυκλισία και το πολύ το κυρ ελέησον, δεν το θέλει κανείς θεός, αν είναι σωστός. Μόνο οι επιτήδειοι πονηροί εκμεταλλευτές. Η υπερβολική αγάπη για τα ζώα και τον θεό είναι νοσηρή κατάσταση και η ανθρωπότητα το έχει πληρώσει ακριβά.
Τα ζώα στο φυσικό τους περιβάλλον και θέση, οι θεοί με τους θεούς στη δική τους και οι άνθρωποι ΑΝΘΡΩΠΟΙ πραγματικά με ανθρώπους.
Ανάμεσα στην ύλη και το πνεύμα πρέπει υπάρχει ισορροπία και η σωστή απόσταση και από τα ζώα και από κάθε θεοσοφία θρησκοληψία και μυστική δοξασία.
Αστραία ©©
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αν η γνώση δημιουργεί προβλήματα,
η άγνοια αναμφίβολα δεν μπορεί να τα λύσει